4. การกลับมาของสามี

1126 Words

เยว่เทียนเดินเข้ามาในหมู่บ้านด้วยท่าทางทุลักทุเลเพราะแขนของเขาถูกดามเอาไว้จึงถือของได้ไม่สะดวกนัก กว่าจะเดินมาถึงบ้านก็เล่นเอาเหงื่อท่วมตัว “ อาสาม “ เยว่จื่อเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าอาสามของเขาเดินเข้ามาในบ้าน เพราะวันนี้เขาไม่ได้ไปเรียนจึงอยู่อ่านหนังสือที่บ้าน “ อาจื่อวันนี้ไม่มีเรียนหรอ “ เยว่จื่อเป็นลูกชายของพี่คนรองของเขาเอง ตอนนี้อายุประมาณ8ปีแล้ว กำลังเรียนประถมอยู่ ” ครับ มาครับผมช่วย “ เมื่อหลานชายช่วยเขาถือของเข้าไปวางในบ้านแล้วก็ไปเรียกย่าของเขามา “ ย่าครับ อาสามกลับมาแล้ว ย่า ย่าครับ “ แม่เฒ่าเยว่ที่รู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวก็ลุกขึ้นมาเพราะเสียงดังโหวกเหวกของหลานชายคนรองของบ้าน หล่อนจึงออกจากห้องมา ก็เห็นว่าลูกชายคนที่สามนั่งอยู่ที่โต๊ะ หล่อนเพียงมองเขาแล้วเดินไปนั่งที่ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะเอ่ยถาม ว่าทำไมเขาถึงกลับมาบ้านในวันนี้ “ วันนี้แกลางานมาหรอเจ้าสาม ปกติวันนี้ไม่ใช่วันหยุดของแกนี่ แล้วก็แกเพิ่งจะกลับมาบ้านเมื่อ10วันก่อน “ ” ผมลาออกจากงานแล้วครับ “ ” อะไรนะ เจ้าสามนี่แกลาออกจากงานได้ยังไงรู้ไหมว่าที่บ้านต้องใช้เงินมากน้อยแค่ไหน ไหนจะหลานๆของแกที่ต้องเรียนหนังสืออีก แก ทำไมไม่ปรึกษาฉันก่อน แกมันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ พี่ใหญ่ของแกอุตส่าห์เสียสละให้แกไปทำงานโรงงานสบายๆเชียวนะ “ เยว่เทียนฟังแม่ของเขาบ่นออกมาด้วยใบหน้าที่นิ่งสงบ เขารู้ดีว่าแม่ของเขานั้นรักและเอ็นดูพี่ชายทั้งสองของเขามากแค่ไหน และรังเกียจเขาแค่ไหน ต้นเหตุก็มาจากที่เขาขึ้นเขาไปกับพ่อเยว่ แล้วทำให้พ่อต้องตกหน้าผาตาย ตั้งแต่นั้นมาแม่ของเขาก็เปลี่ยนไปและมักจะด่าว่าเขาที่เป็นต้นเหตุให้พ่อต้องตายไป “ ผมได้รับบาดเจ็บที่แขนจนแขนหัก ทางโรงงทนจึงให้ผมลาออก แล้วผมยังต้องไปพบหมอทุก3-5วันด้วย เป็นเวลา 3เดือน ไม่อย่างนั้นคงต้องพิการไปตลอดชีวิต “ เยว่เทียนเอ่ยบอกออกไป แล้วนั่งนิ่งเช่นเดิม ด้านแม่เฒ่าเยว่เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็บ่นอย่างไม่พอใจ หล่อนไม่อยากจะเสียเงินค่ารักษาแขนให้ลูกชายคนนี้สักเท่าไหร่ แต่เมื่อนึกถึงค่าชดเชยขึ้นมาได้จึงรีบเอ่ยถามทันที “ แล้วนี่แกได้ค่าชดเชยมาเท่าไหร่ “ “ 200หยวนครับ “ “ ทำไมได้แค่นี้แกคงไม่ได้หมกเม็ดเอาไว้ใช้เองใช่ไหม “ เยว่เทียนเงยหน้าจ้องมองแม่ของตนเอง เขารู้ดีว่าคงไม่ได้ยินถ้อยคำที่ห่วงไยจากแม่ แต่ก็ไม่คิดว่าแม่จะสนใจแต่เงินเช่นนี้ เขายื่นเงิน200หยวนให้กับแม่ของเขาไป โดชคดีที่เขาแบ่งเงินเอาไว้จำนวนหนึ่งเพื่อเอาไว้รักษาตนเอง จึงยังพอมีเงินติดตัวอยู่บ้าง “ นับว่าแกยังรู้ความ ” แม่เฒ่าเยว่หยิบเงินมานั่งนับอย่างสบายใจ ก่อนจะกลับเข้าห้องได้เอ่ยบอกกับลูกชายคนที่สามว่า พรุ่งนี้เช้าให้เขาไปทำงานในแปลงนาด้วย เยว่เทียนถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงกับแม่ของเขาดี แม้จะรู้มาตลอดว่าแม่ของเขาเป็นคนยังไง แต่พอถึงตอนนี้เขากลับรู้สึกแย่ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เขาถือกระเป๋าไปเคาะประตูห้องนอนของตนเอง ก๊อกๆๆ “ อาเหออยู่ในห้องหรือเปล่าเปิดประตูให้พ่อหน่อย “ ฟางหรูที่ได้ยินก็ตกใจไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าสามีจะกลับมาวันนี้เธอค่อยๆเปิดประตูออกไป ก่อนจะจ้องมองใบหน้าของสามีคนนี้อย่างพิจารณา ยอมรับเลยว่า หน้าตาของเขาค่อนข้างหล่อเหล่ามากกว่าจากความทรงจำที่รับรู้มาเสียอีก ส่วนสูงที่มากถึง 180เซ็นติมิตร อกผายไหล่ผึ่งสมสัดส่วนไม่น้อย แม้ว่าผิวจะคล้ำแดดไปสักหน่อยแต่กลับทำให้เขาดูดีมีเสน่ห์เสียอย่างนั้น “ อะแฮ่ม !! ผมขอเข้าไปได้ไหม “ “ อะเอ่อ เข้ามาสิคะ “ เมื่อเยว่เทียนเข้ามาในห้องแล้ว เขาก็มองสำรวจภายในห้องที่ถูกจัดข้างของเป็นระเบียบเรียบร้อยและดูสะอาดสะอ้านกว่าเมื่อก่อนก็อดไม่ได้ที่จะพิจารณาหญิงสาวตรงหน้าที่ให้ความรู้สึกแปลกตา ไม่ว่าจะเป็นท่าทางที่มีต่อเขาและสายตาของหล่อนที่เมื่อครู่นี้มองสำรวจเขาอย่างไม่อาย “ อ๊ะ นั่นแขนของคุณ “ “ ไม่เป็นไรมากแค่หักเท่านั้นแต่คงต้องรักษาตัวนานหลายเดือน “ เยว่เทียนเอ่ยบอกพลางสังเกตท่าทางของหญิงสาวที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของเขาและยังเป็นแม่ของลูกชายเขาด้วย ว่าเธอจะพูดว่ายังไง “ นั่งลงเถอะค่ะ เจ็บมากไหมคะ กินอะไรมาหรือยัง “ “ ยังเจ็บอยู่แต่ว่า … [เจ็บไม่เท่าใจที่ถูกแม่ละเลยมาเสมอ ] ” เขาเอ่ยบอกแต่ประโยคหลังเอ่ยในใจเท่านั้น “ ถ้างั้นคุณนั่งพักก่อนนะคะฉันจะไปหาอะไรมาให้คุณกิน เผื่อว่าคุณต้องกินยา “ ว่าแล้วฟางหรูก็เดินออกจากห้องไปเธอมองซ้ายขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่แถวนี้ก็หยิบเอาเกี๊ยวน้ำออกมาจากมิติ แล้วนำกลับไปให้สามีกินรองท้อง “ เกี๊ยวนี่ฉันทำเอาไว้เมื่อเช้าค่ะ คุณรีบกินตอนที่ยังร้อนๆเถอะค่ะ “ เยว่เทียนไม่พูดอะไรเขารับถ้วยเกี๊ยวมาตักกินอย่างพึงพอใจในรสชาติของอาหาร เป็นจังหวะเดียวกับที่เยว่เหอตื่นนอนกลางวันพอดี เด็กน้อยมีท่าทีดีใจอย่างมากแต่ก็หุบยิ้มลงเมื่อคิดว่าพ่อของเขาจะแต่งงานใหม่ เขาก็ขยับหนีพ่อของตนเองทันที “ อาเหอจำพ่อไม่ได้หรือยังไง มานี่สิมากินเกี๊ยวกับพ่อมา “ “ ไม่เอา พ่อกินเถอะครับ “ เขาเอ่ยตอบพลางกอดแขนแม่ของเขาเอาไว้ราวกับกลัวว่าแม่ของเขาจะหายไป ฟางหรูยิ้มขำกับท่าทางของลูกชาย แต่เมื่อเห็นสายตาของสามีเธอจึงได้เอ่ยบอกแก่เขาให้เข้าใจ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more