ผ่านมาหนึ่งเดือนที่ต้องอยู่อย่างหลบซ่อนความรู้สึกและหลบหน้าของเด็กสาวที่ตัวเองเลี้ยงมาจนโตและนับวันหัวใจที่แทบจะไม่เต้นไหวกับใคร มันยิ่งเต้นสั่นแรงยามเจอหน้าเธอ แม้จะอยู่ห่างกันในระยะไกล แต่สายตาของเขามันพิเศษกว่ามนุษย์ มีหรือจะมองอีกฝ่ายไม่ชัดเจน
“คุณพาทีจะหลบหน้าเดหลีอีกแล้วเหรอคะ”
ในตอนดึกเดหลีดักรอคนที่ออกไปเที่ยวในเมืองทุกเย็นและกลับมาดึก และวันนี้เธอตั้งใจจะอยู่รอเขา เพราะไม่อาจทนอยู่กับความอึดอัดนี้ได้อีกต่อไป
“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนเดหลี?” พาทีไม่ตอบ แต่ถามคนตัวเล็กแทน
“แล้วทำไมดื่มกลับบ้านทุกวันคะ และมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงด้วย”
เธอถามเขาพร้อมเดินรอบตัวคนตัวสูงสูดดมกลิ่นที่ติดตัวของผู้มีพระคุณมาและเดินมาหยุดตรงหน้าเขาเงยหน้าขึ้นมองหน้าคมเข้มของอีกฝ่ายแล้วก็ยกมือขึ้นลูบจับลำคอหนาที่มีรอยจูบติดมาด้วย
“คุณพาทีไปนอนกับผู้หญิงมาใช่ไหมคะ?”
เธอถามเสียงแข็งแสดงความโกรธไม่พอใจในตัวอีก
