ท่านประธานนิรันดร์

8

ร่องสวาทอันอ่อนหวานบอบบางตอดรัดเขาอย่างเต็มอกเต็มใจ ในขณะที่เขาขยับเข้าออกอย่างไม่เร่งรีบ

เธอซี้ดปากด้วยความเสียวซ่านเหมือนกินพริกเผ็ดๆ เข้าไปกำมือใหญ่ เด้งสะโพกรับการกดคลึงที่แสนยั่วเย้าและเสียวกระสันในเวลาเดียว

อ้อมแขนของเธอโอบกอดเขาเอาไว้อย่างแนบแน่น ร้องครางไม่เป็นส่ำอยู่ภายใต้ร่างหนาของเขา เพียงไม่นานเธอก็ไปถึงจุดหมายปลายทางอย่างรุนแรง

ขาเพรียวของเธอรัดสะโพกสอบของขาเอาไว้อย่างเสียวซ่าน รับความความเร่าที่ฉีดพล่าเข้ามาในร่องสวาทจนหมดแม็กซ์

หลังจากบทรักที่แสนเร่าร้อนอ่อนหวาน ท่านประธานสุดหล่อของเธอก็ลุกไปทำข้าวต้มร้อนๆ ให้เธอกิน

“เสร็จแล้ว ข้าวต้มร้อนๆ คุณลุกขึ้นมากินพร้อมผมสิ” เขาเรียกขานเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ในกระท่อมน้อยของเขามีสิ่งอำนวยความสะอาดและวัตถุดิบในการทำอาหารมากมาย ถ้าเธอกับเขาจะติดฝนอยู่ที่นี่อีกหลายๆ วันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรในเรื่องอาหารการกินเลย

“ลุกไม่ไหวค่ะ มาอุ้มไปกินหน่อยสิคะ” เธอยกมือขึ้นมาข้างตัวเพื่ออ้อนเขา นิรันดร์ยกยิ้มตรงมุมปาก ก่อนจะเดินเข้าไปอุ้มร่างน้อยที่นอนระทดระทวยอยู่บนเตียงมานั่งบนตัก

ร่างของเลขาสาวสวมแค่เสื้อยืดตัวใหญ่ปิดแค่แก้มก้นน้อยๆ ซึ่งเขาเป็นคนสวมให้เธอเอง

“อุ๊ย!” เธออุทานเมื่อแก้มก้นงอนงามของเธอบดเบียดกับแก่นกายชายของเขาที่แข็งคึกเสียดสีกับสะโพกขาวผ่อง

“ทรมานจัง ยิ่งคุณมานั่งตักผมแบบนี้ ผมยิ่งทนไม่ไหว” นิรันดร์กระซิบเสียงแหบพร่า บอกเลขาสาวบนตักที่นั่งบดเบียดอยู่บนตักแกร่งของเขาอย่างยั่วเย้า

ความเป็นชายของเขาแข็งขึงด้วยความทรมาน อยากจะมุดเข้าถ้ำน้ำหวานอีกครั้งในค่ำคืนนี้

ยิ่งเธอไม่สวมใส่อะไรเลย มีเพียงเสื้อยืดสีขาวตัวเดียว ยิ่งทำให้เขาอยากจับเธอกระแทกกระทั้นเสียให้เต็มรัก

“เพลินหิวแล้วค่ะ” เธอตักข้าวต้มหอมกรุ่นมารับประทานด้วยความหิวกระหาย แต่การขยับของเธอช่างบดเบียดกับความเป็นชาย ทำให้เขาทรมานมากขึ้นไปอีก

นิรันดร์ใช้มือฟอนเฟ้นเต้าทรวงอวบอิ่มของเธอ เลขาสาวครางเป็นระยะๆ ยามที่เขาสัมผัสเต้านมอวบอิ่มของเธอ ยิ่งนิ้วแกร่งของเขาสะกิดยอดถันจนแข็งเป็นไต และศีรษะที่มุดเข้ามาภายใต้เสื้อยืดตัวใหญ่ของเธอเพื่องับ ยอดอก ยิ่งทำให้เธอเสียวซ่านจนขนลุกซู่

เธอตักข้าวต้มกินด้วยความหิว ในขณะที่เจ้านายหนุ่มของเธอหิวเธอไปทั้งเนื้อทั้งตัว รวมถึงหิวนมของเธอด้วย เขาขม้ำดูดเต้านมอวบอิ่มของเธอไม่หยุดหย่อน ทำให้เธอร้องครางไม่ขาดสาย มือน้อยที่ถือช้อนตักข้าวต้มเข้าปากจำต้องวาง ละมากดศีรษะของเขาให้แนบชิดไปกับทรวงอกอวบอิ่มแทน

“อ๊า...” เธอหลุดเสียงครวญครางออกมาไม่ขาดสาย สอดมือเข้าในกลุ่มผมดกหนาของเขา ให้เขาแนบชิดกับทรวงอกอิ่มของเธอมากยิ่งขึ้น

ร่างกายท่อนล่างของเธอที่เปลือยเปล่ามีเส้นขนน้อยๆ ปกคลุมเนินอวบอิ่มแสนเย้ายวน นิรันดร์เลื่อนมือลงไปลูบไล้ สอดแทรกนิ้วเข้าไปในร่องชุ่มฉ่ำ

“คุณเยิ้ม” ประโยคของเขาทำให้เธอหน้าแดงร้อนผ่าว

“ผมอยากชิมรสชาติของคุณอีกครั้ง” เขาช้อนสะโพกของเธอขึ้นไปวางบนโต๊ะอาหารสุดแสนจะแข็งแรง ก่อนจะแยกขาของเธอออก ให้เธอนั่งชันเขาวางเท้าเล็ก ๆ ตรงของขอบโต๊ะ

ทันทีที่ปากร้อนรุ่มของเขาสัมผัสกับเนินสวาทของเธอ เพลินตาก็ถึงกับร้องครางออกมาเสียงหลงแทบจะทันที เธอสอดมือเข้าไปในกลุ่มผมดกหนาของเขา กดให้เขาแนบชิดกับเนินสวาทที่ตอนนี้กำลังเสียวซ่านสุดใจ

ร่างกายของเธอกำลังร้อนรุ่มอีกครั้งเมื่อเขาละใบหน้าจากเนินสาวหอมกรุ่นขึ้นมายืนประจันหน้า แล้วช้อนสะโพกอวบอิ่มของเธอขึ้นก่อนจะกดแทรกเข้าหาร่องเสียวอย่างล้ำลึกมิดเม้น

เพลินตาจับบ่ากว้างของเขาเอาไว้แน่น ร้องออกมาด้วยความรู้สึกสุดแสนรัญจวนใจ ตอดรัดความเป็นชายของเขาทุกทิศทาง และพร้อมที่จะก้าวเดินไปบนเส้นทางพิศวาสที่เขานำพา

บทรักร้อนแรงเกิดขึ้นอีกครั้งจวบจนรุ่งสาง พร้อมด้วยอ้อมแขนอบอุ่นที่กอดรัดเธอเอาไว้แนบอกตลอดค่ำคืน

ในตอนเช้า ท่านประธานที่สุดแสนจะร้อนแรงของเธอได้อุ้มเธอไปอาบน้ำ เธอกับเขาอาบน้ำกันอย่างเร่าร้อนมีช่วงเวลาของกันและกันที่ต่างคนต่างเปิดใจ ก่อนที่จะออกมารับประทานอาหารด้วยกัน

ฝีมือการทำอาหารของนิรันดร์ทำให้เธอติดใจจนอยากให้เขามาทำอาหารให้เธอกินตลอดชีวิต

ในช่วงสายนิรันดร์พาเธอมาเที่ยวชมตลาดในชุมชนของคนในหมู่บ้าน ที่นี่มีข้าวสารอาหารแห้ง พืชผักผลไม้ปลอดสารพิษมากมาย นิรันดร์ทักทายพ่อค้าแม่ขายอย่างสนิทสนม ดูเหมือนว่าเขาแทบไม่ต้องซื้ออะไรเลย แต่คนพวกนั้นต่างแย่งกันหยิบโน่นจับนี่ใส่ถุงให้เขาอย่างมีน้ำใจโดยไม่คิดเงิน

แม่ค้าหลายคนถามนิรันดร์ว่าพาแฟนมาอวดเหรอ เพราะนิรันดร์ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาเดินเที่ยวตลาดแบบนี้ นั่นทำให้เพลินตาถึงกับเก้อเขินไปเลยทีเดียว มองหน้าเขาเพื่อให้เขาตอบปฏิเสธ แต่เขาไม่ยักจะปฏิเสธออกไป เธอจึงต้องรีบออกตัวว่าเธอเป็นเลขาของเขา

แม่ค้าแม่ขายก็อมยิ้ม คล้ายกับว่าไม่เชื่อ แถมยังเอ่ยชมด้วยว่านิรันดร์เป็นคนดีมีน้ำใจ ถ้าเธอได้เขาเป็นแฟนจะโชคดีไปตลอดชาติ ได้ยินแบบนั้นเธอก็ถึงกับอมยิ้มจนแก้มแทบแตก เพราะเธอดันคิดอะไรกับเขาเกินเลยตั้งแต่เมื่อคืนที่ยอมมีอะไรกับเขาแล้ว

ชีวิตที่ต่างจังหวัดคือความสุข ความเรียบง่ายและเต็มไปด้วยน้ำจิตน้ำใจ อาหารสดๆ ใหม่ๆ ปลอดสารพิษมีมากมายให้เลือกรับประทาน

เธอได้เห็นว่าเจ้านายของเธอมีน้ำใจกับคนอื่น ทำให้เป็นที่รักของคนในชุมชน เขาเดินไปตรงไหนก็มีแต่คนหยิบของฝากของกินให้ นั่นทำให้เธอได้เห็นอีกด้านหนึ่งของเขาที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

นิรันดร์พาเพลินตากลับมาที่คอนโดฯ อย่างปลอดภัย ความสัมพันธ์ของเขากับเธอดูจะรุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอกับเขาใจตรงกัน เข้ากันได้ดีในทุกๆ เรื่อง และเขาก็เอื้อเอ็นดูเธอเหลือเกิน

การได้ไปที่ไร่ของเขา ทำให้เธอได้รู้จักคนงานของเขา ผู้จัดการไร่และเห็นความเป็นอยู่อีกรูปแบบหนึ่งของเขา เขาทำงานออฟฟิศก็เป็นผู้บริหารที่เก่งกาจ มีลูกน้องที่เคารพรักใคร่เขามากมาย พออยู่ในสวนเขาเป็นหนุ่มขาลุยที่พาเธอทำไร่ไถนาได้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทำให้เธออย่างเพลิดเพลินอย่างไม่น่าเชื่อ เธอไม่ได้รู้สึกว่าการทำไร่เหนื่อยหนักอะไรเลย แต่กลับได้ความรู้และความสนุกเสียมากกว่า

“วันนี้จะมีลูกค้าคนสำคัญมาที่บริษัทของเราด้วยนะ”

“ลูกค้าคนสำคัญเหรอคะ” เธอเดินไปคุยไป ไม่ได้รู้สึกว่ากำลังคุยเรื่องงานสักนิดเพราะเขาเป็นกันเองกับเธอมาก ที่สำคัญก็คือตอนที่เธอเดินมาทำงานคนเดียว เธอรู้สึกเหนื่อยเป็นอันมาก พอมีเพื่อนร่วมทางมันทำให้เธอรู้สึกว่าไม่เหนื่อยเลยสักนิด มีแรงเดินไปเรื่อยๆ ไม่กี่อึดใจก็ถึงบริษัทเสียแล้ว

“ใช่ เขาจะมาจ้างให้บริษัทของเราสร้างบ้านให้น่ะ เห็นว่าแต่งงานแล้วจะย้ายมาอยู่กันที่นี่”

“ว้าว... ลูกค้าคนสำคัญของท่านประธานคือว่าที่บ่าวสาวที่กำลังจะแต่งงานเหรอคะ ดีจังเลยค่ะ” เธอยิ้มกว้าง คิดถึงตัวเองแล้วหน้าหงอย เธอกับการันต์กำลังจะแต่งงานกัน แต่จู่ๆ เขาก็ทิ้งเธอไปคบกับสาวสวยลูกสาวเจ้าของบริษัท ในขณะที่เธอหมดสิ้นทุกอย่าง

“ผู้ชายเฮงซวย!”

“คุณด่าผมทำไม” นิรันดร์ถึงกับสะดุ้งโหยงที่จู่ๆ คนข้างๆ ที่เดินมาด้วยกัน ก็ด่าออกมาอย่างโกรธๆ

“ไม่ใช่ค่ะ เพลินไม่ได้ด่าท่าประธาน” เธอรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน

“อยู่กันแค่สองคน คุณเดินอยู่กับผม คุณไม่ด่าผมแล้วคุณด่าใคร”

“เพลินแค่คิดถึงคนเฮงซวยที่เคยรู้จัก เลยเผลอด่าออกมาน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะท่านประธาน ที่เสียมารยาทขนาดนี้” เธอทำหน้าแหยๆ รีบเอ่ยขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่