“ง่วงหรือยังคะ ถ้ายังไม่ง่วง ไปนั่งกินนมอุ่นๆ ที่ร้านขนมกันไหมคะ”
ดึกดื่นไม่ควรไปไหนมาไหนกับผู้ชายสองต่อสอง สมองเอ่ยบอกเจ้าของร่างอรชรเช่นนั้น ทว่าสองขากลับก้าวตามจิรัสย์ไปขึ้นรถชายหนุ่มอย่างง่ายดาย อาจเพราะเธอคิดว่าจิรัสย์ไว้ใจได้กระมัง เพียงแค่เขาเอ่ยปากชวน เธอถึงไม่คิดปฏิเสธออกไป
หลายอย่างผ่อนความระแวดระวังที่เธอมีต่อจิรัสย์ให้ลดน้อยถอยลง ข่าวที่ได้อ่านตามโซเชียลมีเดียกับความเป็นจริงที่ได้สัมผัสด้วยตัวเองต่างกันเสียจนบางครั้งมัทนาแอบชังคนเขียนสกู๊ปพวกนั้น แล้วจิรัสย์ล่ะ เขาคือคนที่ถูกคนอื่นว่าเสียๆ หายๆ จะรู้สึกเช่นไร
“คุณชุณขา เป็นผู้บริหารเหนื่อยไหมคะ” หนึ่งวันต้องปวดหัวกับสักกี่เรื่อง เรื่องงาน เรื่องส่วนตัว แต่เขากลับยังดูแฮปปี้ จิรัสย์ต้องเป็นคนที่มีพลังบวกมากแน่เลย
แววตาคนถูกถามพราวระยับ เขาไม่ได้โหยหาความห่วงใยจากใคร ทว่าก็ไม่เคยได้รับมันจากผู้หญิงหน้าไหนนอกจากพรรณี คุณหญิงแ
