Deren’den
Aradan bir hafta geçmişti ve evdeki esinti durmuyordu. Sert rüzgarlar esiyordu. Balkona çıktım ve gerçek rüzgârı tenimde hissetmeye başladım. Onun ılık esintisini hissetmek iyi gelmişti. Derin bir nefes aldım ve ciğerlerimi havayla doldurdum. Gözyaşlarım hiç durmuyordu çünkü annemi düşünüyordum. Yıllardır, öz annemden nefret ederek büyümenin ağırlığını kimse bilemezdi.
Benim öz babam bunları bilmesine rağmen susmayı tercih etmişti. Canan cadısı arada odama gelip benimle konuşmaya çalışıyordu. Her defasında onu odamdan atıyordum. Abim de Mina için gitmişti bu yüzden evde kendimi yabancı hissediyordum. Tam içeriye girecekken karşı balkonda birini gördüm. Sinan’dı. Bana bakarak el salladı. Göz devirdim.
Bu neden dönmemişti? Üzerinden bir hafta geçmesine rağmen bana yazmamıştı d
