Valorous Military Academy

Prologue "94...95...96...97..." Sa isang malaki at makalumang bahay ay nag eehersisyo ang isang dalaga. Imbis na paa ay ang dalawa nitong kamay ang naglalakad, habang ang dalawang paa ay nakaangat sa ere. Naglalakad ito paroon parito na tila nag eehersisyo gaya ng isang sundalo. Sinasamahan niya ang kakambal na mag ensayo, dahil ito na ang huling araw na mag eensayo sila, Sapagkat kinabukasan ay ang araw ng pag pasok nito sa Valorous Military Academy. Valorous Military Academy, kung saan ay ang lahat ng anak na lalaki ng bawat pamilya ay kailangan na sumali. Sa bansang Arzeia. kung saan lahat ng lalaki ay obligado na pumasok sa Militar. At bilang isang makapangyarihan at kilalang pamilya ay kailangang maging halimbawa sa nakararami. Ang pamilyang Alojandra ay isang mayamang pamilya, kilala sila bilang isa sa pinaka makapangyarihan na Business Clan sa bansang Arzeia. "98...99...100! hays!" Matapos ng ika isandaang bilang ay tumayo ito at binalanse ang katawan. Matapos ay tumakbo siya sa kabilang panig ng Bahay upang puntahan ang kaniyang kakambal. "Kuya...Kuya....Kuya!" "96...97...98...." Nadatnan niyang nag eensayo rin ito ngunit ang ineensayo nito ay ang pag pu push up. Nakangiting nangalumbaba si Kexia habang naka upo sa lapag at naka krus ang mga paa. "99...100!" "Yey! ang galing tapos ka na den kuya hehehe!" "Com'n lil sis, naunahan mona naman ako." "Hihihi...'cause I'm better than you." pagpapacute ng dalaga sa kaniyang kapatid, bagaman na kambal sila ay nauna pa rin na lumabas ang kaniyang kuya Rexio. lumapit sa kaniya ang kuya at saka hinigpit ito ng mahigpit. Okay na sana ngunit pawis na pawis ang katawan nito. "Kuyaaaa!!! arghhh....basa na ako! huhu!" "hahahaha...Sorry na sis...Hahahaha!" "I hate you naaa hmpp!" "hahahaha...S-sorry na okay? hmmm?" Niyakap itong muli ng kapatid kaya naman napangiti na lamang ang dalaga. Nakangiti siya na parang may binabalak, at oo may binabalak nga itong kalokohan. Kiniliti niya ang tagiliran ng kuya at sa parteng katawan na may kiliti ito. "Hahahaha...T-tama na sis...Hahaha!" "nooo! hihi!" "Hahahahaha!" "hahahaha!" "F-fine! gusto mo isumbong kita kay ama at ina?" Bigla ay napatigil sa pagkiliti ang dalaga at nag papacute na tumingin sa kuya niya, saka siya pa ang yumakap rito. "Kuya...." "hmmm?" "You won't tell to our parents ayt?" "Hahahaha....Ah-huh! hmmmm...Let me think about it." "Ihhh...Kuyaa!" "Hahahaha..." "Kids?" Bigla silang natigilan ng marinig ang tinig ng Ina na tila hinahanap sila. "Oh, nandito lang pala kayo, let's go. Time to eat na. You don't want to anger your father ayt?" "Yes mom, We'll be there na po." Nakangiting panalo ang Kuya niya habang ang dalaga naman ay malungkot na nakatitig sa kaniya. tumayo ito at inilahad ang kamay sa dalaga upang tumayo, ngunit nanatiling malungkot ang mukha nito. kaya naman huminga ng malalim ang binata saka nagsalita. "Fine! I won't tell to our parents." "Yey! you're the best kuya ever!" Mabilis itong tumayo at yumakap sa kuya, nakangiti at nagtatawanan sila habang papunta sa kusina upang kumain. NGAYON ang araw ng pag-alis ng kuya niya upang pumasok sa Akademya, malungkot na nakatingin ang kambal niya sa kaniya. "Don't worry lil sis...I'll comeback okay? take care with our parents ayt?" Malungkot lamang na tumango ang dalaga rito. "I'm going now." Paalam nito saka humalik sa noo niya, hindi niya napigilan ang mapaluha kaya naman para hindi makita ng kuya niya ay mahigpit niya itong niyakap. Ngunit sadyang taksil ang mga luha niya sapagkat panay ang bagsak nito, tuloy ay nabasa ang likuran ng kuya niya. "Hays...Lil sis, don't cry Okay? babalik pa naman ako, diba? Kuya loves you." "K-kuya naman e...Huhuhu! w-wag kana umalis." "Shhh...I need to go, batas iyon hindi ba?" "P-pero..." "Shhh...No buts okay?" Walang nagawa ang dalaga kung hindi ang tumango na lang. Kahit naman mag lupasay siya ay wala siyang laban sa batas ng kanilang bansa. NATULOY sa pag alis ang kambal ng dalaga at siya ay nag patuloy rin na mag ensayo, balak niyang isang maging magaling na sundalo kahit na siya ay isang babae. Balak niyang gayahin ang kaniyang kapatid sapagkat iniidilo niya ito. Lahat ng gagawin at ginagawa ng kakambal ay gusto niya ganon rin siya. Makalipas ang tatlong buwan ay isang balita ang sumira sa kaniyang buhay. Isang araw na hindi niya kailanman malilimutan. "96...97...98---" "Miss Kexia! Miss Kexia! Miss Kexia!" Isang araw iyon na nag eensayo siya ng palihim sapagkat hindi niya nais na malaman ng magulang niya na nag eensayo siya na parang isang sundalo. Naudlot lamang dahil sa ingay ng taga mensahe niya. Nakataas ang paa niya sa ere at ang mga kamay niya ang naglalakad kung kaya't inikot niya ang ere patalikod saka ibinend ang katawan. Nag bending siya at saka tumayo ng patalikod. sakto naman na nakalapit ang mensahera sa kaniya. nakangiti niya itong nilingon. "Miss Kexia!" "Ano at tila nag mamadali ka?" "Miss kexia..." "Huminga ka ng malalim at kumalma, saka mo sabihin ang iyong nais." "Miss Kexia...Ang iyong kakambal." Nawala ang ngiti niya sa labi at napalitan ng takot at kaba. Kaya naman dali-dali siyang lumapit rito. "Ano ang nangyari sa aking kakambal? kamusta ang lagay niya sa paaralan?" "Miss Kexia...." "Sagutin mo ako, Aria." "Miss kexia...Wala na ang iyong kakambal..." Natulos siya sa kinatatayuan at hindi makagalaw, nanghina ang tuhod niya na parang hinihigop ang lakas niya. Nawalan siya ng malay kaya naman hindi magkanda ugaga ang mensahera sa kaniya. "Miss kexia! miss kexia!" ~~~~~~~~ "K.Y" -kayeyukot