บทที่ 9 ต้องได้เจอ
2386 Words
วันนี้ลูกชุบได้ออกไปหาเพื่อนสาวเพราะคิดถึงและไม่ได้มาเจอหลายวัน เธอก็ได้ขออนุญาตริวกิบอกว่าอยากไปซื้อของใช้ส่วนตัวและไปหามินามิ ซึ่งเขาก็ได้ให้ลูกน้องคอยติดตามอำนวยความสะดวกและคอยคุ้มครองเธอไม่ห่าง
“สวัสดี นินามิ”
“เฮ้! ชุบซังไอคิดถึงยูม๊ากก!” สองเพื่อนรักเมื่อเจอหน้ากันยังร้านกาแฟหรูในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง
“อื้อ ขอโทษนะตั้งแต่มีเรื่องวันนั้นที่ร้านปิ้งย่าง….คุณริวกิดุไอยับเลยไม่กล้าจะขัดใจเขาอีกแล้ว”
“เขาโกรธมากเลยนะนั่น แต่ก็ดูเท่ห์สุดๆ ไอเข้าใจยูแล้วว่าทำไมถึงตกหลุมรัก” มินามิที่ชื่นชมริวกิเธอดูออกว่ายากูซ่าหนุ่มนั้นทั้งห่วงและหวงใส่ใจลูกชุบนาทีนี้เลยเชียร์ให้เพื่อนคว้าใจเขามาครองให้ได้
“ชู่วว! อย่าเสียงดังอายคนอื่นเค้า….มินามิเธอนี่มันน่าตีนัก” ลูกชุบรีบบอกให้เพื่อนสาวสงบและเธอเขินลูกค้าโต๊ะอื่นอีกทั้งโต๊ะข้างๆ ก็ยังเป็นบอดี้การ์ดของริวกิที่เขาส่งมาเพื่อดูแลเธอ
“ชิ! หน้าแดงเป็นมะเขือเทศแล้วนะชุบซัง”
“พอๆเลย เปลี่ยนเรื่องคุยเถอะวันนี้ไอจะพายูไปชอป”
“อะไรคะ ยูพูดแล้วนะชุบซังว่าจะพาเพื่อนไปชอป”
“ยูจะซื้ออะไรล่ะ ไอจะเปย์เพื่อนรักที่แสนดีคนนี้ให้ฉ่ำเพราะรักมาก”
“หูยยย….ขอบคุณเจ้าหญิงของไอคนอะไรน่ารักขนาดนี้” สองเพื่อนสาวจึงพากันเดินเลือกซื้อของตามประสาและลูกชุบก็หยิบบัตรแบล็คการ์ดที่ริวกินั้นมอบให้ มินามิที่เห็นบัตรนั่นในมือของเพื่อนจึงตกใจและเธอก็แซวลูกชุบ
“ตายแล้ว ชุบซังเป็นเด็กของยากูซ่าต้องถือบัตร VVIP นี่มันไม่จำกัดวงเงินยูจะซื้อให้ไอทุกอย่างไม่ได้นะ”
“เถอะน่า รับไปเหอะคุณริวเขาอนุญาตฉันไม่เคยซื้อของแพงๆ ให้มินามิบ้างเลย” ใบหน้าสวยที่หยิบกระเป๋าหรูแบรนด์ดังให้เพื่อนมินามิไม่เต็มใจจะรับ แม้เธอจะรู้ว่าลูกชุบนั้นรักเธอมากแต่มินามิไม่เคยต้องการของฟุ่มเฟือยจากเพื่อนรัก
“ไอไม่เคยใช้ของแพงขนาดนี้เหมือนกัน ลองเปลี่ยนสไตล์ดูมั่งคนละใบนะรับไปสิ”
“ฮือ…ชุบซังยูใจดีตลอดเลยไอจะใช้มันอย่างดีพอแล้วนะยูอยากได้อะไรก็ซื้อเองเถอะ”
“ไม่แล้วจ๊ะ คุณริวให้ร้านเสื้อส่งมาให้ไอเลือกตลอดใส่ไม่ทันแล้วจริงๆ ไม่รู้จะซื้ออะไรแล้ว” ลูกชุบที่มีทุกอย่างที่ริวกินั้นหามาให้เขามีรสนิยมดีและให้ความสำคัญกับการแต่งตัวของเธอ
“เอาตรงๆนะชุบซัง ตอนนี้ยูดูดีมากสวยขึ้นเปลี่ยนไปเลย คุณริวกินี่เทสดีมากนะเขาเป็นยากูซ่าหรือว่านายแบบคนอะไรหล่อเหลาเพียบพร้อมจับยูแปลงร่างซะอย่างกับดารา”
“จิ๊! บางทีก็รำคาญนะความเนี้ยบของเขาเดี๋ยวชุดนี้ไม่ได้ชุดนี้ไม่โอเค วันๆ จะออกไปไหนทีเขาต้องสกรีนไอตั้งแต่หัวจรดเท้า” ลูกชุบที่เธอเป็นคนเรียบง่ายไม่ชินกับการที่ต้องแต่งตัวให้ยุ่งยากไม่ใช่ว่าเธอแต่งตัวไม่รู้จักกาลเทศะ. แต่ริวกินั้นชื่นชอบให้ผู้หญิงของเขาดูดีตลอดเวลายิ่งเห็นลูกชุบนั้นสวยเขายิ่งหลงเธอมากขึ้นทุกวันและมีความสุขที่มีเธออยู่ในสายตาตลอดเวลา
“ชีวิตดุจซินเดอเรลล่านี่ชุบซัง ไอว่ายูละลายใจเขาได้แล้วนะ ดีใจที่เห็นยูกับคนที่รักไปกันได้ด้วยดียูทำถูกแล้วที่เลือกจะมาอยู่กับเขาที่นี่” มินามิดีใจที่เพื่อนมีความสุขความสัมพันธ์ระหว่างลุกชุบกับริวกิพัฒนาไปมาก ทุกครั้งที่ลูกชุบพูดถึงยากูซ่าหนุ่มดวงตาเปล่งประกายทุกครั้งใบหน้าอิ่มเอมมีแต่ออร่าแห่งความสุข
“แต่ในนิทานมันไม่เหมือนชีวิตจริงหรอกนะ ไอยอมรับว่าอยู่กับเขาแล้วมีความสุขมากก่อนที่เวลาแห่งความสุขจะหมดลงขอตักตวงให้ได้มากที่สุด”
“ไม่เอาน่าชุบซัง มันยังไม่ถึงเวลาสักหน่อย….ไอเชื่อว่าคุณริวกิต้องชอบเพื่อนรักของไอแน่ๆอดทนอีกนิด”
“ขอบใจนะ มินามิ ยูเป็นเพื่อนที่ดีมากที่สุด”
“มันแน่นอนอยู่แล้วจ๊ะ ฮ่าๆๆๆ”
Rrrrrrrrrrrrrrr ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของลูกชุบได้แผดเสียงดังขึ้นเป็นสายของพี่ชายที่เขานั้นโทรเข้ามา ลูกชุบไม่รอช้ารีบกดรับสายทันทีด้วยความดีใจ
เคนโซ่ : ชุบอยู่ไหนตอนนี้เราน่ะ?
ลูกชุบ : เอ่อ…ชุบมาเดินเล่นที่ห้างกับเพื่อนค่ะ
เคนโซ่ : มาเจอกันหน่อยสิพี่อยู่ที่คอนโดชุบเข้าห้องไม่ได้
ลูกชุบ : พ่ะ…พี่โซ่มาห้องชุบทำไม?
เคนโซ่ : พี่มาดูงานสองวันแล้วคิดถึงเลยจะมานอนที่ห้องชุบก่อนกลับไทย
ลูกชุบ : พี่โซ่รอชุบสักครู่นะคะ เดี๋ยวจะรีบไปที่ห้องทำไมถึงมาไม่บอกล่วงหน้าแบบนี้
เคนโซ่ : โทษทีมันปุบปับ ไอ้ปกป้องกับไอ้ภูริมันก็มาด้วยเที่ยวจนเบื่อแล้วพวกมันจะมาดื่มที่ห้องชุบ
ลูกชุบ : เพื่อนพี่โซ่มาด้วยเหรอคะ?
เคนโซ่ : อืม รีบๆมานะพี่จะรอ
หลังจากวางสายลูกชุบตกใจเธอทำตัวไม่ถูกวันนี้เธอต้องนอนที่ห้องและจะบอกริวกิยังไง ถ้าหากเขารู้ว่าเคนโซ่มาต้องมาแสดงตัวและถ้าทั้งคู่เจอกันต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน เธอจึงหันไปปรึกษามินามิและตั้งสติให้บอดี้การ์ดขับรถไปส่งเธอเลือกที่จะจอดรถไกลๆแล้วเดินเข้ามากับมินามิที่คอนโดของตัวเอง
“แย่แล้วมินามิ! พี่โซ่มาเขาจะมานอนที่ห้องไอ และไอจะปฏิเสธพี่ยังไงคุณริวต้องไม่ยอมแน่ๆถ้าหากว่าไอมานอนที่ห้องกับพี่ชาย”
“เอางี้ไปพบพี่เคนโซ่ก่อนพอเขากับเพื่อนเมาก็อ้างว่าไม่สะดวกให้เขากลับไปนอนที่โรงแรม ยูก็บอกไปว่ามันไม่เหมาะสมเพราะพี่ชายแต่งงานมีเมียแล้วยูก็ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ” มินามิเสนอความคิดและอยากจะช่วยเพื่อนแก้สถานการณ์ไปก่อน
“อืม ฉันไม่อยากบอกพี่โซ่ว่าคบกับคุณริวและพี่ชายฉันต้องอาละวาดแน่ๆถ้ารู้”
“โอ๊ย! แล้วการ์ดคนนั้นล่ะจะทำยังไงเขาไม่รายงานเจ้านายหรอกหรือ?”
“ไอจะบอกพี่บอดี้การ์ดไปว่าขอดื่มกับยูที่ห้องนะมินามิให้เขาออกไปกินข้าวทำธุระ ส่วนคุณริวกิไอก็จะบอกเขาแบบนั้นเรารีบไปกันเถอะ” ลูกชุบจึงโทรขออนุญาตริวกิเธอลองขอค้างกับมินามิที่ห้องแต่เขาไม่ยอมบอกให้กลับบ้านในเวลาที่กำหนดไม่เกินสี่ทุ่ม ลูกชุบนั้นมืดแปดด้านจึงจำใจรับปากและทำตามแผนที่วางไว้กับเพื่อนสาว
คอนโดของลูกชุบ
เมื่อมาถึงที่หน้าห้องก็พบว่าเคนโซ่ ปกป้อง และภูริรออยู่พวกเขาซื้ออาหารมากมายและเครื่องดื่มมา
รอเจ้าของห้องเสร็จสัพ ลูกชุบและมินามิจึงต้อนรับเชิญทุกคนเข้าไปในห้องและพูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบกันกินแล้วดื่มสังสรรค์ตามประสา
“ทำไมถึงดูเครียดๆลูกชุบแปลกๆนะเรา เป็นอะไรดูไม่ดีใจที่พี่กับเพื่อนๆมาหา” เคนโซ่ที่ดูสีหน้าท่าทางของน้องสาวเธอดูร้อนรนและเคร่งเครียดตลอดเลา
“เปล่าค่ะพี่โซ่ ชุบแค่เหนื่อยห้องก็ไม่เรียบร้อยไม่ได้ทำความสะอาดคืนนี้พี่ไปนอนกับเพื่อนที่โรงแรมนะคะชุบคิดว่ามันจะไม่เหมาะเพราะพี่แต่งงานแล้ว”
“อะไรกัน….พี่ไม่คิดบัดสีกับน้องตัวเองหรอก แล้วเฟื่องเมียพี่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่งี่เง่าเรานอนคนละห้อง”
“คือ…ชุบเกรงใจพี่สะใภ้ค่ะ” เคนโซ่ด้วยความคิดถึงน้องสาวเขาอยากจะคุยกับเธอตามประสาพี่น้อง เพราะต้องกลับประเทศไทยพรุ่งนี้ตอนบ่ายจึงรู้สึกขัดใจ
“ได้เดี๋ยวพี่ขออนุญาตเมียกับลูกก่อน ชุบเองจะได้สบายใจพรุ่งนี้เราต้องไปส่งพี่ที่สนามบินส่วนไอ้เพื่อนสองตัวนี่ยังไม่กลับพวกมันจะเที่ยวต่อ” เคนโซ่จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ววิดิโอคลอหาภรรยาสาวเฟื่องนิมมานจากนั้นจึงแพนกล้องให้ดูว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน แล้วขออนุญาตภรรยาว่าจะค้างที่ห้องของลูกชุบเพราะมีห้องนอนแยกซึ่งเฟื่องนิมมานก็ตอบตกลงไม่ได้มีปัญหาอะไร ทว่ามินามิกับลูกชุบกลับทำหน้าเหวอแผนของพวกเธอล่มทันที
“แฮ่ๆๆ พี่สะใภ้น่ารักจังพี่โซ่ยัยหนูเวียงพิงค์ก็น่าชังเหมือนพี่กับพี่เฟื่องมาก” ลูกชุบเองก็ชมเฟื่องนิมมานและลูกสาวทุกอย่างมันช่างไม่เป็นใจงานนี้เธอจะหาทางบอกริวกิอย่างไร มือบางก็เอาแต่จับมือของมินามิทั้งคู่ต่างกลัวว่าริวกิจะบุกมาที่ห้อง
“น้องลูกชุบสวยขึ้นนะเนี่ย มีแฟนรึเปล่าไม่ยอมบอกพวกพี่ๆ” ปกป้องแซวลูกชุบที่เธอนั้นดูสวยขึ้นผิดหูผิดตา คิดว่าเธอนั้นต้องมีคนคุยแล้วแน่นอนจึงไม่ยอมกลับประเทศไทย
“ไม่มีค่ะ ชุบอยู่กับมินามิตลอดพี่ป้องก็”
“ใช่ๆค่ะ พี่ๆชุบซังเธอยังไม่ถูกใจใครเลย มินามิเองก็ยังไม่เคยเห็นเพื่อนจะชอบใครสักคนขนาดมีคนมาสารภาพรักที่มหาวิทยาลัยเธอก็หักอกเขาไป” มินามิเองก็พูดกลบเกลื่อนช่วยลูกชุบและเธอเห็นว่าเครื่องดื่มหมด จึงชวนลูกชุบออกไปซื้อทุกคนที่กำลังเมาได้ที่จึงไม่ได้สนใจ เธอและลูกชุบจึงเดินออกมาซื้ออาหารและเครื่องดื่มแถวซุปเปอร์ใกล้ๆ
“ซวยแล้วมินามิ พี่ชายไอเขาจะค้างที่นี่แล้วคุณริวล่ะจะทำยังไง?”
“นั่นนะซิ เอางี้ไหมแกแกล้งดื่มให้เมาๆแล้วไอจะโทรหาคุณริวว่าพวกเราจะค้างที่นี่”
“มันจะดีเหรอ…ใจคอไม่ดีเลยมินามิคุณริวเขาจะไม่ตามมาถึงห้องใช่ไหม?”
“มีอีกอย่างมอมเหล้าพี่โซ่กับเพื่อนให้เมาๆ ซะแล้วยูกลับไปนอนที่บ้านคุณริวกิ ทำยังไงก็ได้ให้ยูกลับไปเพราะถ้าเขามาตามทุกอย่างพังแน่ๆ”
“อื้อ…รีบๆเถอะ ไอต้องกลับบ้านตอนสี่ทุ่มตอนนี้ก็เหลือเวลาไม่มากแล้ว” ลูกชุบจึงทำตามแผนของมินามิทั้งคู่จึงกลับไปดื่มกับหนุ่มๆพยายามมอมเหล้าเคนโซ่ และเพื่อนทว่าพวกเธอเองก็เมาไม่ต่างเพราะคออ่อนกว่าสามหนุ่มมาก
“น้องมินามิ พี่ภูริอยากจะไปเที่ยวพาพี่กับไอ้ปกป้องไปนะครับก่อนกลับโรงแรมเดี๋ยวพี่จะไปส่งมินามิเอง” ภูริที่เมาพูดเสียงอ้อแอ้เขานั้นสนุกและอยากจะไปดื่มข้างนอกตามนิสัยที่รักสนุก
“ได้ค่า…..เราไปตื๊ดๆที่คลับกาน อ้าววฉลอง” ด้วยความเมามินามิที่เธอนั้นเป็นสายปาร์ตี้จึงตกลงรับปาก เธอลืมว่าต้องจัดการมอมเหล้าทั้งสามหนุ่มก่อนสี่ทุ่ม
“ได้ไงว๊า….ไปกันแค่สามคนกูกับน้องก็ต้องไปด้วยสิ ป่ะไปดื่มที่คลับกันเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง” เคนโซ่ที่เมาได้ที่ลุกขึ้นลากตัวลูกชุบและเพื่อนๆให้ออกจากห้องเพื่อที่จะไปดื่มต่อ ลูกชุบนั้นเธอดื่มไม่มากเพราะต้องรีบกลับจึงปฏิเสธ
“ไม่ไปค่ะพี่โซ่ไปกับเพื่อนๆ และมินามินะคะชุบไม่สบายขอนอนก่อนนะ นี่คีย์การ์ดห้องค่ะตามสบายนะคะชุบคอไม่แข็งเมาแล้ว”
“ชุบป่วยเหรอพี่ขอโทษงั้นพวกมึงไปกันเถอะกูจะอยู่เป็นเพื่อนน้อง ตามสบายว่ะเจอกันที่บ้านนะพวกมึงเที่ยวให้สนุกดูแลมินามิด้วย”
“ได้ไงว่ะ มึงต้องไปไอ้โซ่ไฟท์บินมึงช่วงบ่ายมาญี่ปุ่นทั้งทีไม่มาแฮงค์เอ้าท์เสียชื่อหมดถิ่นเดิมนะเว้ย!” ปกป้องคะยั้นคะยอให้เคนโซ่ตามพวกเขาไป ส่วนลูกชุบนั้นได้แต่ภาวนาในใจให้เคนโซ่นั้นออกไปกับเพื่อนๆ
“ดึกแล้วกูจะนอนไม่ไหวเดี๋ยวตกเครื่องคิดถึงลูกกับเมียที่บ้าน ชุบมาๆดื่มต่อกับพี่เรานี่ยังไงนะไม่คิดถึงพี่ชายบ้างเลย”
“ไม่ไหวแล้วค่ะพี่โซ่ ชุบเวียนหัวพี่ดื่มเถอะชุบไปนอนก่อนนะคะ”
“โอเคๆ พักเยอะๆ พี่ไม่รบกวนแล้วขอนั่งดื่มต่อก่อนที่ไอ้พวกนี้จะออกไปนะ” ลูกชุบพยักหน้าเบาๆเธอมองดูนาฬิกาตอนนี้เวลาสี่ทุ่มครึ่งแล้วริวกิไม่โทรตามเธอจึงรู้สึกโล่งใจ เธอจึงเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวและส่งข้อความว่าไม่สบายขอนอนที่คอนโดทว่าเขาเปิดอ่านแต่ไม่ตอบกลับ ซึ่งลูกชุบเองภายในจิตใจนั้นนึกกังวลและคิดไปต่างๆนานาว่าริวกินั้นจะอนุญาต
“ฟู่วว…..เขาคงไม่ตามมาหรอกอ่านแล้วนิ” ปากจิ้มลิ้มบ่นพึมพำเธออาจจะกังวลไปเองจึงเองตัวลงนอนและค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ปล่อยให้เคนโซ่กับเพื่อนๆสนุกกันต่อ
- Writer
