บทที่17

1258 Words

"เรื่องมันเป็นไปเป็นมายังไงทำไมสองสามวันมานี้พวกฉันถึงติดต่อเธอไม่ได้เลย"กุ๊กไก่ยิงคำถามเมื่อทั้งสี่คนนั่งลงยังโต๊ะหินอ่อนซึ่งวางอยู่ตรงส่วนหน้าบ้าน มิลานยิ้มอ่อนเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าควรเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟังดีไหม ถ้าเธอพูดออกไปจะดูเป็นการใส่ร้ายอีกคนหรือเปล่าหรือเธอไม่ควรเล่าเรื่องนี้ดี "ว่ายังไงล่ะมิลาน" "ไม่มีอะไรหรอก พอดีว่าโทรศัพท์ของฉันพังยังไม่ได้เอาไปซ่อมขอโทษทีนะที่ทำให้พวกเธอต้องเป็นห่วง" "เฮ้อ ฉันก็นึกว่าเธอเป็นอะไรไปเสียอีก"กุ๊กไก่ถอนหายใจด้วยความโล่งซึ่งไม่ต่างอะไรจากมีนาแม้ว่าทั้งสองจะสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติตามร่างกายของเพื่อนรักแต่มันยังไม่ถึงเวลาที่จะเปิดปากถามอะไรในตอนนี้ "แล้วเรื่อง..." "เรื่องพ่อน่ะเหรอ" "อื้อ" "ฉันเองก็พึ่งรู้เหมือนกัน ฉันพึ่งเจอท่านหลังจากวันสอบเสร็จวันเดียว"มิลานเล่าในส่วนที่เธอสามารถเล่าได้ซึ่งไม่ได้เจาะลึกอะไรมากมายเพราะเธอเองก็ยังไม

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD