มิลานวางซองใส่เงินไว้บนพานดอกไม้ก่อนเธอจะเดินออกไปยืนรวมกลุ่มกับเพื่อนทั้งสองยังด้านหน้าของงานเพื่อรอเวลาให้ใครบางคนเดินตามเธอมาซึ่งมันก็เป็นเช่นนั้น
"แม่หนู"เสียงเข้มดูปรับให้ดูอ่อนลงแต่ก็ไม่สามารถปกปิดได้ดังมาจากทางด้านหลังเมื่อมิลานหันไปมองก็พบว่าเป็นร่างสูงใหญ่ของเกริกพลเดินตามออกมา
"สวัสดีอีกครั้งนะคะ ไม่ทราบว่าคุณลุงมาอะไรจะพูดกับหนูเหรอคะ"
"เรียกคุณท่านเหมือนกับที่คนอื่น ๆ เรียกดีกว่านะเพราะฉันกับครอบครัวของแม่หนูคงไม่ได้เป็นญาติกัน"ประธานบริษัทใหญ่ดูน่าเกรงขามเริ่มวางอำนาจใส่เด็กผู้หญิงตาดำ ๆ ไม่มีทางสู้ เหตุการณ์เมื่อครู่เขาเห็นมันทั้งหมดแต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ยินว่าเด็กผู้หญิงตรงหน้าคุยอะไรกับลูกสาวของเขาแต่ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องเงินก่อนนั้น
"เงินก้อนนั้นมันน้อยไปหรือไง ถ้าฉันเป็นหนูฉันจะรีบรับมันไว้นะเงินช่วงนี้ไม่ได้หากันได้ง่าย ๆ "
"ใช่ค่ะ เงินมันไม่ได้หากันได้ง่าย ๆ ข้อนั้นห
