เสนอทางเลือกให้อีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล ไม่คิดสงสัยด้วยซ้ำในสิ่งที่เขาบอก เพราะปกติเห็นลูกน้องเดินตามเขาเป็นพรวน ตอนนี้หายไปหมด คงกลับไปแล้วจริงๆ นั่นแหละ
ยังไม่ทันที่โซนิคจะตอบรับหรือปฏิเสธ แต่เขาต้องตอบรับอยู่แล้วล่ะ ก็อะไรๆ มันเข้าทางหมดแล้ว ยกเว้นแต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอีกครั้ง
และเขาก็อยากรู้นักว่าใครมันจะชนะ!
“โอ๊ย! โอ๊ยๆ ๆ ๆ ปวดท้อง”
ร่างสูงที่บิดตัวงอร้องโอดโอยเรียกความสนใจจากหญิงสาวทันที พิมพ์อรตัดสินใจตัดสายของเคนทิ้งก่อน จากนั้นจึงปิดเสียงโทรศัพท์ ตั้งใจว่าหลังพาคนข้างๆ ไปส่งเสร็จแล้วจึงจะโทรกลับหาเคนอีกที
“ปวดมากเลยเหรอคะ งั้นไปกันเถอะค่ะ น้องคะ เช็กบิลค่ะ”
พิมพ์อรหน้าบูดใส่คนที่นั่งตาละห้อยอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกของบ้านเธออย่างไม่รู้จะทำอะไรให้ดีกว่านี้ เลยพลอยให้คนป่วยหลอกๆ ต้องยิ้มแหยๆ ก้มหน้าหงอยอย่างช่วยไม่ได้
“ฮันนี่โกรธเหรอครับ”
ถามเสียงอ่อย แม้จะสมใจที่ได้อยู่ก
