7
1985 Words
ในขณะที่กินก็นึกเมนูที่อยากจะทำให้เขากินไปพลางๆผ่านไปแป๊บเดียวอาหารมื้อดึกก็หมดแล้ว เราเดินขึ้นห้องและแปรงฟันก่อนนอน คุณวาดิมมานอนรอบนเตียงของเธออย่างถือสิทธิ์และยิ้มกว้างด้วยความชอบใจมาก ส่วนเธอก็นอนเล่นโทรศัพท์ไปพลางๆ รู้สึกตัวอีกทีก็มีคนมานอนอย่างแนบชิดแล้วมองเธอเล่นโทรศัพท์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาค่อยๆขยับให้เธอนอนซบอกและวางแขนพาดลำตัวกอดเธอเอาไว้อย่างแนบชิด ลมหายใจอุ่นตกกระทบที่ลำคอบ่อยครั้ง
เขาทำตัวเหมือนสามปีก่อนไม่มีผิดเลย
นี่แหละเฒ่าหัวงู
“จะไปเที่ยวป่าเหรอ?”
“อื้ม ที่นี่มีล่องแก่งด้วยนะ ฉันไม่ค่อยได้ไปเที่ยวน้ำตกอะไรแบบนี้เลยต้องไปให้ได้”
“ไปด้วยนะ ฉันพายเรือเก่ง ฉันเดินป่าเป็น เธอจะไปตั้งแคมป์ก็ได้ฉันกางเต็นท์เก่งมาก หรืออยากนอนรีสอร์ตก็ตามสบายเลย บัตรเครดิตที่ให้ก็เอาไว้ใช้แทนของตัวเองพ่อแม่จะได้ตามหาตัวไม่เจอตอนนี้”
“แต่พี่ชายฉันรู้นะว่าอยู่แถวนี้”
“มันจะมาพรากเธอไปจากฉันเหรอ!?”
“ไม่รู้สิ บางทีแม่อาจจะจ้างพี่ให้พาฉันกลับบ้านก็ได้”
“สนิทกับพี่ชายมากไหม?”
“อื้ม”
“นัดเจอกับมันรึเปล่า?”
“ยังไม่ใช่สองสามวันนี้หรอก คุณวาดิมคงจะไม่ตามหาพี่ชายฉันใช่ไหม บอกไว้เลยนะว่าไม่ง่ายหรอกที่จะจัดการ พี่ฉันสอบได้คะแนนเต็มร้อยเลยนะ ไม่ว่าจะทักษะการใช้อาวุธ ต่อสู้ระยะประชิดตัว เรื่องสารเคมีต่างๆ รู้จักคนค่อนข้างเยอะมากเลยด้วย คุณน่ะทำอะไรพี่ชายฉันไม่ได้หรอก”
“ถ้าทำได้ขึ้นมาล่ะเธอจะโกรธฉันไหม?”
“ก็ไม่รู้สิ ฉันก็ยังไม่เคยเห็นพี่ตัวเองแพ้เลย”
“มันแย่งเธอกลับไปเมื่อไร เธอจะได้เห็นว่ามันแพ้ยังไง!”
เธอหันไปมองเขาด้วยความสงสัยนิดหน่อยว่าจะหวงอะไรนักหนา เขาทำเหมือนเธอเป็นสมบัติส่วนตัวทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่เลย เธอหนีออกมาจากบ้านเพราะต้องการอิสระในการใช้ชีวิต เธอเบื่อที่จะทำอะไรเดิมๆในพื้นที่จำกัดและได้รับการดูแลปกป้องเหมือนว่าเป็นเด็กสามขวบ
คุณวาดิมคิดบ้างไหมว่าเธอจะอึดอัด
หรือเขาไม่แคร์เลย
“ฉันรักเธอมากจริงๆนะรชา อย่ามองฉันแบบนี้ อย่าทำเหมือนว่าพร้อมจะไปจากฉันได้ทุกเมื่อ ชีวิตของฉันตอนนี้ไม่เหลือใครแล้ว ฉันสูญเสียมาเยอะมากและฉันไม่อยากจะเสียเธอไปอีกคน อย่าทิ้งฉันเลยนะ”
“แต่ฉันไม่ได้รักคุณวาดิม”
“ก็ไม่ต้องรัก แต่อยู่กับฉันก่อน”
“ยังไงก็จะอยู่ด้วยสามเดือนตามที่ตกลงอยู่แล้ว”
“อยู่กับฉันตลอดไปไม่ได้เหรอ?”
“ยังไงสักวันฉันก็ต้องกลับบ้าน”
“ฉันไม่ปล่อยเธอให้ไปไหนทั้งนั้น สามปีที่เธอทิ้งฉันไปมันก็นานเกินไปแล้ว อย่าทิ้งฉันอีกเลยนะ”
“ตอนนั้นเรารู้จักกันแค่สองเดือนนิดๆเองนะ ทำไมคุณถึงไม่ลืมมันไปล่ะ?”
“ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่อยากจดจำอะไรทั้งนั้น ไม่อยากรักใคร ไม่อยากผูกพันด้วย แต่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ฉันห้ามตัวเองไม่ไหวมันทรมานเกินไป” เธอมองตาเขาด้วยความสงสัยอย่างชัดเจน แล้วมือเล็กก็ยกขึ้นมาทาบที่หน้าอกตรงรอยแผลที่ทำให้เราได้เจอกันในนาทีของชีวิต ชีวิตของเขาผ่านการสูญเสียมาเยอะซะจนเด็กอย่างเธอคาดไม่ถึงเลยล่ะ เริ่มจากพ่อแม่ พี่เลี้ยง คนสนิทของพ่อที่เลี้ยงเขามาและนั่นคือพ่อของวีที่เป็นเหมือนพี่ชายเขา ลูกน้องที่เห็นกันมานานและเพื่อนสนิทอีกหนึ่งคน
เขาไม่อยากจะเสียใครไปแล้ว
มันเจ็บปวดและทรมานมากเลยนะ
เขาจับมือเล็กขึ้นมาจูบแผ่วเบาแล้วยิ้มกว้างให้เบาใจเพื่อกลบเกลื่อนความกังวลในใจ ก่อนจะค่อยๆขยับใบหน้าเข้าใกล้มากขึ้นจนเกือบจะแนบชิด เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เผื่อจะทำให้ใจเย็นขึ้นแต่ก็ไม่ช่วยเลย เพียงแค่ปลายจมูกเสียดสีกันแผ่วเบาไม่กี่วินาทีริมฝีปากทาบทับริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนขัดกับหัวใจที่เต้นแรงจนแทบช็อคได้อยู่แล้ว ริมฝีปากบดเบียดลงไปมากขึ้นแต่ยังไม่ลุกล้ำผ่านลิ้นเข้าไป ก่อนจะผละออกมาสบตากลมโตที่ตกใจได้อย่างน่ารักน่าเอ็นดูเชียว
“จูบไม่เป็นเหรอ?”
“...”
“ฉันรู้วิธีทำให้เธอเงียบแล้ว”
“คุณวาดิม…”
“นอกจากฉันแล้วยังไม่เคยจูบกับใครเหรอ?”
“อื้ม ใครจะกล้าแตะต้องฉันล่ะ”
“งั้นฉันจะสอนให้รู้เองว่าจูบยังไง”
“คุณ…จะสอนทำไม!”
“เธอจะได้จูบฉันบ้างไง”
“จูบคุณวาดิมนี่นะ!”
“ห้ามจูบใครนอกจากฉันด้วย ฉันหวงทุกอย่างที่เป็นเธอ” เขารอเด็กดื้ออ้าปากจะเถียงแล้วจูบไปทันที ริมฝีปากบางเม้มแน่นด้วยความตกใจมากจนตัวแข็งไปหมด เขาค่อยๆเลาะเล็มริมฝีปากบางด้วยความอ่อนโยนไม่รีบร้อนแม้ว่าบางอย่างในตัวจะเริ่มพลุกพล่านขึ้นมาแล้ว ลิ้นอุ่นกวาดเลียสลับกับดูดเม้มให้เธอยอมเผยอปากตอบรับ จากนั้นถึงสอดแทรกลิ้นเข้าไปพลิกพลิ้วด้วยความโหยหาอย่างหนักหน่วงที่เก็บกดมาตลอดสามปีที่เราไม่ได้เจอกัน เขาจูบด้วยความรักผสมกับความคิดถึงอย่างดูดดื่ม
เราผละออกมาสบตากันอีกครั้ง
อยากจูบเธอตลอดเลย
เขาจูบเธอซ้ำไปอีกครั้งแล้วขยับตัวให้ถนัดมากขึ้น เขาจูบเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จักพอเลย ยิ่งได้ลิ้มรสชาติที่โหยหามานานความหวงในใจยิ่งพลุกพล่านเกินกว่าเก็บไหว ความรักทะลักล้นออกมาจากหัวใจที่มั่นคงต่อเธอคนเดียวตลอดสามปีแม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันเลยก็ตาม เขาขยับตัวคร่อมทับไม่ลงน้ำหนักมากเกินไปให้เธอหนัก จับมือเล็กประสานกันกดลงที่นอน แล้วผละออกมาสบแววตากลมโตอีกครั้งด้วยความหลงใหลและต้องการครอบครองคนเดียว
“เป็นของฉันได้ไหม?”
“...”
“อยู่กับฉันตลอดไปเถอะนะ…ฉันขอร้อง”
ไม่มีคำตอบอะไรทั้งนั้นแต่นั่นคือคำตอบที่ชัดเจนว่าเขาไม่มีทางได้ในสิ่งที่ขอร้องออกไป รชายิ้มบางๆเหมือนจะปลอบใจกันแต่อย่าเลยเด็กดี อย่าทำให้เขารู้ตอนนี้เลยว่าเธอจะทิ้งกันไปอีกครั้ง อย่าพึ่งพูดอะไรออกมาทั้งนั้นเพราะเขารับไม่ไหวหรอก นกน้อยที่บินหายจากกรงทองไปนานสามปีกว่าจะกลับมาเจอกันอีกครั้งนั้นทำให้ทรมานใจกันจนแทบคลั่ง เขาขอหลอกตัวเองก่อนว่าจะสามารถอยู่กับเธอได้ตลอดไป
ไม่ว่าเขาจะต้องเจ็บปวดทรมานขนาดไหน
ก็จะไม่ปล่อยเธอไปเด็ดขาด
เด็กไร้ประสบการณ์ง่ายต่อการชักจูงและปลุกเร้าอารมณ์ธรรมชาติให้ลุกโชนไปด้วยความต้องการที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน เขาจูบเธอไปอีกครั้งด้วยความตั้งใจจะมอมเมาให้หลงระเริงไปกับความสุขผ่านสัมผัสทุกอย่างที่มอบให้เธอคนเดียว สัมผัสที่จะตีตราชัดว่าใครคือเจ้าของและเธอไม่มีวันหนีเขาพ้นได้
รชาเป็นของเขาคนเดียว
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาต้องไม่เสียเธอ
“คุณวาดิม”
“ไม่ต้องกลัวนะ เราจะค่อยเป็นค่อยไปกัน”
“ทำแบบนี้จะดีเหรอคะ?”
“ดีสิ ฉันจะทำให้เธอจดจำฉันตลอดไป”
“แต่ว่า…มันไม่ควรจะเกิดขึ้น”
“แค่เธอเต็มใจเท่านั้นก็พอแล้ว ควรหรือไม่ควรฉันรู้ดีกว่าใครและฉันไม่มีทางเสียใจแน่นอน ฉันรักเธอมาก…รักมากกว่าชีวิตตัวเองด้วยซ้ำ นับต่อจากคืนนี้เธอจะต้องของฉันคนเดียวตลอดไปนะรชา”
เขาจูบเธอดูดดื่มแล้วกลืนเอาคำพูดทุกอย่างที่จะเอ่ยออกมาห้ามไม่ให้เดินหน้าต่อในความสัมพันธ์ทางกาย ในขณะที่ปล่อยมือเล็กออกมาเพื่อถอดชุดนอนของตัวเองออกให้หมดจนเรือนกายเปลือยเปล่าและลูบไล้ผิวกายเนียนละเอียดของเธอ เลือดในกายเดือดพล่านไปด้วยความต้องการถาโถมจนแทบคลั่งแต่ต้องใจเย็นเพื่อทำให้เธอมีความสุขที่สุดในครั้งแรกของเรา มือใหญ่ลูบไล้ผิวกายเนียนนุ่มสัมผัสหน้าอกอวบจนคนไร้เดียงสาตัวเกร็งไปด้วยความตกใจเพราะไม่เคยมาก่อน
เธอทำให้ความหวงทวีคูณขึ้นหลายเท่า
น่ารักที่สุดเลยเด็กดื้อของเขา
มือใหญ่ค่อยๆเพิ่มแรงบีบขย้ำหน้าอกอวบล้นมือเพื่อปลุกเร้าอารมณ์อย่างช้าๆให้เต็มไปด้วยความต้องการจนไม่มีสติพอจะเอ่ยปากห้ามอะไรทั้งนั้น เพียงเวลาไม่กี่นาทีชุดนอนตัวสวยของเธอก็หลุดร่วงลงไปกองที่พื้น ในตอนนี้เราสองคนตัวเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่แล้ว เขาผละจูบออกมาสบแววตาหวานซึ้งและตั้งใจให้เธอมองเรือนร่างของตัวเองให้ชัด
“เธอสวยมากเลยรู้ตัวบ้างไหม”
“รอยแผลนี่…”
“ฉันเหมือนตายไปวูบหนึ่งและเธอช่วยให้ฉันมีชีวิตอีกครั้ง”
“เลยจะเก็บฉันไว้ตลอดไปเหรอคะ?”
“ใช่เด็กดี ฉันจะเก็บเธอไว้ตลอดไปไม่ให้หนีไปไหนได้อีกเด็ดขาด!”
“คุณวาดิมเป็นของฉันคนเดียว”
“ฉันของเธอมานานแล้วรชา ฉันจะเป็นของเธอตลอดไป”
เราสบตากันเพียงไม่กี่วินาทีแล้วจูบกันอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่คล้ายกันมากขึ้น เขาตั้งใจบำเรอปรนเปรอและสำรวจเรือนกายบอบบางด้วยความหวงแหนยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในโลกนี้ เธอไม่ได้รักกันก็ไม่เป็นอะไรเลยขอแค่อยู่กับเขาตลอดไปก็พอ ความรักของเขาคนเดียวมันก็มากพอแล้ว
อะไรก็ได้แค่ไม่ต้องเสียเธอไปอีกครั้ง
ให้ตายแทบเท้าก็ยอม
ริมฝีปากเคลื่อนลงมาจูบซุกไซ้ลำคอเล็กแสนหอมกรุ่นแล้วคลอเคลียลาดไหล่เนียนด้วยความลุ่มหลง รอยสีแดงช้ำประปรายที่ผิวเนียน ลิ้นอุ่นลากเลียมาถึงเต้าอวบนุ่มแล้วดูดเม้มด้วยความหิวกระหายอย่างหนัก หน้าอกสวยแอ่นขึ้นให้ทำอะไรได้ถนัดมากยิ่งขึ้นแล้วมือเล็กวางลงที่หัวไหล่บีบขย้ำด้วยแรงไม่มากเพื่อระบายอารมณ์ออกมาในขณะที่ถูกโลมเลียและกลืนกิน
“อ่า…คุณวาดิม…”
“ครับที่รัก”
“อย่าทำรอยเยอะสิ”
“ฉันชอบเวลาที่มีร่องรอยของตัวเองบนตัวเธอ”
ยิ่งได้สัมผัส ยิ่งได้จับต้อง ได้เป็นเจ้าของที่ครอบครองเธอคนเดียวอย่างนี้ความหวงยิ่งพลุกพล่านออกมาผสานเข้ากับความกลัวโดยมีความรักเป็นสารตั้งต้นของทุกอย่าง เขาจะกักขังเธอเอาไว้ในกรงทองแล้วล็อกกลอนเอาไว้สักร้อยชั้นเพื่อไม่ให้โบยบินหนีไปไหนได้อีกครั้ง อยากจะจับเธอเก็บไว้ในสถานที่ลับที่สุดในโลกที่มีเขาคนเดียวรู้จัก ไม่ให้ใครได้พบเจอ ไม่ให้ใครได้กลิ่นกาย ไม่ให้ใครเห็นแม้แต่เงา
สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นคือความรักที่น่ากลัว
เธอเป็นของเขาคนเดียว
- Writer
