14
“ขอคิดดูก่อนล่ะกัน อีกห้าหกวันเจ็ดวันแปดวันเก้าวันสิบวันหรือไม่ก็เดือนหน้าจะให้คำตอบ” ฟาฎิลอยากเอาหัวโหม่งเบาะนั่งกับคำตอบที่ได้ยิน แต่ก็เข้าใจว่าทำไมอนัญญาใช้เวลาคิดนานขนาดนั้น
“ได้จะกี่วันกี่เดือนกี่ปีฉันก็จะคอย พอใจไหม”
ปากพูดไปอย่างนั้น เขาไม่มีทางให้ยืดเยื้อนานแน่นอน
“พอใจมากๆ พูดง่ายๆ อย่างนี้ค่อยน่าคุยด้วยหน่อย แล้วอย่าคิดเอาแต่ใจกับฉันนะ ฉันไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นของคุณนะจะบอกให้” ไม่เหมือนจริงๆ ไม่เหมือนสักนิดเดียว ฟาฎิลพูดในใจ “ฉันจะนอนแล้วนะ ทั้งง่วงทั้งหิว เมื่อเช้าตื่นแต่ไก่โห่ทำงานเสร็จแทนจะได้พักผ่อนต้องมาเล่นเครื่องเล่นเป็นเพื่อนคุณอีก ถึงห้างก็ปลุกละกัน”
ฟาฎิลมองหน้าคนพูดจ้อที่ปิดเปลือกตาทันทีที่พูดจบ ยังงงกับคำพูดอนัญญาไม่หายว่า ตนไปชวนหล่อนเล่นเครื่องเล่นตั้งแต่เมื่อไหร่ มีแต่หล่อนนั่นแหละที่พาเขาไปเล่นนั่นนี่ราวหลายเครื่อง แต่เอาเถอะไหนๆ ก็มาจนป่านนี้แล้ว อนัญญ
