Güney...
Ayşe eşyalarını yerleştirirken bende mutfakta bir şeyler hazırladım. Artık benimleydi. Bundan sonrası sabırla beklemekti. Ne olursa olsun biz de bir aile olmayı başaracağız. Aile sevgisini yaşayarak ,ona eksikliğini hissettirmeyeceğim.
-Bakıyorum masayı hazırlamışsın bile.
Arkamı döndüğümde Ayşe beni izliyordu. Kapıdan uzaklaşıp masaya oturdu. Aslında buluştuğumuzda beri bir şeyi var gibiydi. Çok üstüne gitmemek için bekliyorum.
Tezgahtaki tabağı alıp masaya oturdum. Sanki onunla ilk defa yemek yiyecek gibi heyecanlıydım. Bu sefer her şey farklıydı. Arada sır yoktu. Yalan yoktu.
-Günün nasıl geçti?
Ayşe düşünceli şekilde "Iyi geçti. Alıştım artık "dedi. Biraz durduktan sonra tekrar bana baktı."Çarşambadan itibaren akşam mesaisine geçeceğim."dedi.
Anlamadığım için değil,
