Asaf'la kahvaltıdan sonra salona oturduk. Pembe fincanımdan içtiğim kahvenin tadı biraz sert olmuştu. Bir an şeker almak için mutfağa gitmek istesemde Asaf'ın söze başlaması ile vazgeçmiştim.
" Yarın çıkalım yola ."
" Yok yarın olmaz. Sema ablanın annesine çiçeklik yapacağım. İşlerim yarım kalmasın." dediğimde Asaf başıyla onayladı ve "Ne zamana gideriz o zaman?"
" İki güne bitiririm öyle gideriz olur mu?"
" Olur nasıl istersen. İlk önce Yağız ile konuşucağım. İşlerin yoğun olmayacak sadece kanıt bulmakta zorlandığımız davalarda senin yeteneğinden yardım alacağız. Mümkün oldukça yormayacağız seni. İş çıkış saatlerini sen belirleyeceksin."
Şartlar benim için uygundu ve bunları ben söylemeden Asaf'ın düşünmesi de hoşuma gitmişti, özellikle özel gücümün beni yormamasını göz önüne almı
