Karanlık sokakta ayak seslerimiz, sessiz sokakta yankılanıyordu. Gecekondu evlerinin bakımsız yollarında yürürken oldukça temkinliydik.
Asaf, arkasına beni almıştı ve onun ceketinden tutunarak denge bulmaya çalışıyordum.
" Burası olması lazım." dediğimde Asaf, durdu ve bende yanına geçtim. . Yıkık döndük evin sarı duvarları sokak lambasından belliydi. Arka tarafına geçerek kömürlüğün kapısına geldik. Telefon fenerlerinden önümüzi görmeye çalışırken, Ferhat'ın dediği mavi varili bulmaya odaklandım
" Bak orada!" diyen Asaf'ın işaret ettiği yere baktım. Bir metre boyunda mavi varilin ütünde siyah kapak vardı.
" Sen kal burda ben bakarım." dedi ve dikkatli şekilde içeri girip eldivenli eliyle kapağı açtı.
" Orada mı?" demiştim.
" Evet burda." diyen Asaf bir şeye ellemeden tekrar yanıma
