Chapter 13
Kristina pov's
Kanina pa ako naiilang sa aking suot. Hindi ko alam kung bagay ba sa akin o pangit ba? Kanina ko pa kasi napapansin ang pagtitig ni Dylan sa akin. Simula nang makaalis kami sa bahay at hanggang sa kotse ay tahimik lang siya na nakatingin sa akin. Ayoko mag- ilusyon na tinititigan niya ako pero yun talaga ang nakikita ko sa tuwing lilingon ako sa kaniya. Hindi tuloy ako mapakali.
"Magaling kang pumili. It suits you. Pero sana naman hindi masyadong lantad ang likod mo. Kaunting hawi lang diyan makikita na 'yan," sinulyapan niya ako bago tuluyang pinaandar ang kaniyang kotse. magsasalita pa sana ako pero pinili ko na lang ang manahimik.
Nakasuot lang naman ako ng simple black casual dress pero hapit na hapit iyon sa akin. Nakakailang ang bawat pagsulyap sa akin n
