พันธนาการรักร้าย

หนูน้อยป่ะจระเข้ของจริงซะแล้ว

" น้ำตามึงไม่ช่วยอะไรหรอก! "

โอ๊ยยย!

เธอส่งเสียงร้องจะหมดสติไปในที่สุด

เธียรยืนมองการกระทำของรามสูรแค่เพียงเงียบๆ เขาเห็นรามสูรทำร้ายร่างกายผู้หญิงจนชินชา...

" ไปบ่อนใช่มั้ยครับ " ปกติรามสูรจะพาผู้หญิงไปทำเรื่องอย่างว่าที่บ่อนของเขา ที่นั่นมีห้องส่วนตัวที่ดีพอจะให้ทำกิจกรรมเร่าร้อนบนเตียงได้อย่างเต็มที่

" กลับคอนโด " รามสูรตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เธียร์มองรามสูรผ่านกระจกส่องหลังรถด้วยความแปลกใจ

รถคันหรูมุ่งหน้ามายังคอนโดหลังหนึ่งย่านธุรกิจ ถึงแม้รามสูรจะอุ้มคนตัวเล็กเข้ามาในสภาพที่อิดโรยแต่ก็ไม่มีมีใครกล้าทักท้วงหรือมองแม้แต่น้อย ที่นี่คือคอนโดส่วนตัวของเขาและคนที่นี่ก็คือคนของเขาทั้งหมด

ตุ๊บ!!!

ร่างบางถูกโยนลงพื้นแบบไม่นึกปราณีก่อนที่รามสูรจะหนีหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการกับคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนไปทั้งตัว เขากลับออกมาอีกทีในชุดคลุมตัวยาวแบบผู้ชาย มีเชือกสองเส้นผูกปมไว้แค่เพียงหลวมๆ เขาหยิบแก้วไวน์รสชาติดีขึ้นมาจิบในท่าที่สบาย สายตาจดจ้องไปยังอีกคนที่ยังนอนหมดสติอยู่

ซ่า!!!

น้ำเย็นถูกสาดเทไปยังหญิงสาว เธอลืมตาขึ้นมาด้วยอาการสำลักน้ำ ~

" แค่กๆๆ ทะ...ทำบ้าอะไร! " เธอถามออกไปทันทีก่อนจะมองดูตัวเองที่ตอนนี้เนื้อตัวเปียกปอนไปหมด เสื้อยืดที่ขาวแนบชิดติดกับเนื้อหนังโดยปริยาย

" ก็ปลุกมึงไง! " รามสูรตอบพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์

" พาหนูมาที่นี่ทำไม! หนูจะกลับบ้าน!ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ! " เธอพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากเชือกเส้นใหญ่ที่ยังคงมัดไว้แน่น แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิด

" อยากให้กุปล่อยมึงงั้นเหรอ? " รามสูรถามเพื่อความมั่นใจ ว่าต้องการให้เขาปล่อยเธอแน่นะ!

" แน่! หนูจะกลับบ้าน! " เธอตอบออกไปอย่างไม่นึกลังเล ดวงตาแข็งกร้าวแบบคนที่ไม่ยอมคน

" กุให้เวลามึงสามนาที! " รามสูรยัดมีดเล็กใส่มือ

ไอ้นักเลงหัวไม้นี่มันจะมาไม้ไหน!

เธอชั่งใจอยู่แปปนึงก่อนจะตัดสินใจถามประโยคโง่ๆออกไป

" ถ้าตัดเชือกขาด จะปล่อยหนูไปจริงๆใช่มั้ย! "

" อืม!! " รามสูรพยักหน้าพรางยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างใจเย็น

" สัญญาเป็นสัญญานะ! " เธอเองก็นึกขำตัวเองไม่น้อย นี่เรามาขอคำมั่นสัญญากับไอ้นักเลงหัวไม้นี่ได้ยังไงนะ

เธอออกแรงที่เหลือทั้งหมดลงไปที่เชือกเส้นใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่า จนข้อมือเล็กเกิดรอยแดงจากการถูกเสียดสีเต็มไปหมด ตรงที่ถูกเชือกรัดก็เริ่มจะมีบาดแผล

อีกนิดเดียว! อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น!!!

ใบหน้าเล็กคลี่ยิ้มออกมาให้เห็นทันทีที่เชือกทุกเส้นขาดออกจากกัน

อิขนมมึงรอดแล้ว!!

เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองคนตัวใหญ่ที่ตอนนี้มานั่งอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่รู้ความหมาย

" เก่งนิ! แต่โทษทีมันเกินเวลาไปหนึ่งวินาทีว่ะ! " รามสูรแสยะยิ้มพร้อมกับดึงเธอให้ลุกขึ้นแล้วเหวี่ยงร่างเล็กลงไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ของตน เธอรีบลุกขึ้นแล้วกระเสือกกระสุนหนีลงจากเตียงแต่ทว่า...รามสูรกลับเป็นฝ่ายที่เร็วกว่ามือหนาใหญ่กระชากตัวเธอให้เข้าหาก่อนจะออกแรงบีบไปที่คองามระหง

" ปะ...ปล่อยยย!! " เธอดิ้นทุรนทุรายเมื่อรู้ตัวว่าเริ่มจะหายใจไม่ออก นี่เขากะจะให้เธอตายเลยหรือยังไงนะ!

" กุปล่อยมึงไปแน่! แต่มึงต้องทำให้กุมีความสุขก่อนสิ! " ครั้งนี้มันไม่ใช่แค่คำขู่อีกต่อไปเมื่อเขากำลังยืนยันกับเธอด้วยการอุ้มเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะตัวนึงที่วางอยู่ที่ประจำ รามสูรกระชากเสื้อบางแนบเนื้อนั้นด้วยความรุนแรงจนมันขาดแหว่งไม่เหลือเค้าเดิม เธอใช้สองมือเล็กปกปิดหน้าอกอวบอิ่มตามสัญชาตญาณ ถึงแม้มันจะปิดไม่มิดก็ตามที

" ปิดไว้ทำซากอะไร! " เขาดึงมือเล็กออกอย่างนึกขัดใจก่อนจะก้มลงไปเม้มดูดที่ซอกคอระหง

มือที่แข็งแรงออกแรงบีบเค้นไปที่ก้อนเนื้อนุ่มแบบเอาแต่ใจ

อื้อออ! เจ็บ...!

"ไม่!! เอามือออกไปจากนมหนู!! " ขาเล็กออกแรงถีบไปที่หน้าอกใหญ่อย่างไม่นึกกลัว ก่อนจะกระโดดลงจากโต๊ะแล้วออกตัววิ่ง

อิเด็กเวร! มึงอยากเจอดีใช่มั้ย!!

แต่ทว่าประตูใหญ่กลับถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนา

" ฮ่าาาา " รามสูรหัวเราะออกมาอย่างนึกขันก่อนจะเข้าไปกระชากตัวเธอกลับเข้ามาแล้วเหวี่ยงลงไปที่พื้นผิวแข็งนั้นอย่างเต็มแรง สองมือเล็กของเธอถูกรวบตึงไว้เหนือศรีษะ รามสูรตามลงไปทาบทับไว้อย่างฮึกเหิม

" เตียงนุ่มๆมันไม่เหมาะกับมึงหรอก! อย่างมึงต้องเจอของแข็ง " เธอถึงกับตาโตอ้าปากค้าง เมื่อรามสูรถอดชุดคลุมที่ปกปิดร่างกายแข็งแรงแบบคนที่ดูแลรูปร่างตัวเองเป็นอย่างดีนั้นออก เผยให้เห็นความเป็นชายของเขาเต็มสองตา แน่นอนว่าเธอเคยเห็นมันมาบ้างแต่สำหรับของจริงและขนาดเท่านี้ มันคือครั้งแรกของเด็กมัธยมปลายอย่างเธอ...

" มันเป็นของมึงสาวน้อย " มือหนาใหญ่ไล่เกลี่ยไปตามใบหน้าเรียวเล็กที่สะอาดสะอ้าน ตอนนี้เจ้าตัวเริ่มจะหวาดกลัวกับเหตุการณ์ตรงหน้าจนแสดงอาการอย่างชัดเจน

" อย่าทำหนะ...หนู ฮึก! " เสียงเล็กที่เริ่มจะสั่นเครือ เอ่ยขอร้องเขาในที่สุดน้ำใสๆไหลรื้นลงอาบสองแก้ม

นี่เรากำลังจะถูกไอ้นักเลงนี่ข่มขืนจริงๆน่ะเหรอ!

" มันคือบทลงโทษที่มึงกล้าทำงานให้ไอ้ระยำนั่น!แล้วยังจะกล้าขัดขืนกุอีก!! " เขากดเสียงต่ำบอกกับเธอ ลิ้นก็เริ่มลากเลียไปที่ใบหูสองข้าง เธอพยายามเบี่ยงหน้าหนีในทุกครั้งที่ถูกบดจูบ ลิ้นร้ายที่ค่อยๆลากผ่านแก้มเนียนใส ทุกการสัมผัสจากคนข้างบนทำให้เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนไม่น้อย

"อย่าทำเป็นไม่เคย" รามสูรตะคอกออกไปอย่างไม่สบอารณ์เมื่อเห็นว่าคนใต้ล่างเนื้อตัวสั่นเทาระคนไม่เคยร่วมเพศ

" เด็กทุกวันนี้มันก็ใจแตกกันทั้งนั้นแหละ! นี่ก็คงโดนไอ้จอมพลเอาจนรูโบ๋หมดแล้วสิท่า! " รามสูรสาดคำด่าทอปนดูถูกออกมาอย่างโมโหก่อนจะรีบจัดการกับเหยื่อเหมือนเช่นทุกครั้ง

" ไม่!!! " เธอตะโกนร้องลั่นเมื่อกางเกงยีนส์ขาสั้นตัวโปรดถูกดึงออกไปอย่างว่าง่าย จนเผยให้เห็นกางเกงในลายลูกไม้สีชมพูหวานแหวว

แคร่กกก!!!

เสื้อที่ขาดแหว่งถูกกระชากตามออกไปติดๆก่อนจะโยนกางเกงในลายลูกไม้ที่อีกคนหวงแหนออกไป กลีบบัวสีชมพูที่ปกคลุมด้วยหญ้าเพียงหย่อมบางๆ ทำมันให้รามสูรถึงกับต้องหยุดมอง...

แม้เขาจะผ่านการมีเซ็กนับครั้งไม่ถ้วนและเคยเห็นของสงวนของเหล่าบรรดาผู้หญิงที่ร่วมหลับนอนก็ไม่ใช่น้อยแต่ครั้งนี้รามสูรอยากจะลองสัมผัสมัน เธอจะเป็นคนแรกที่ถูกลิ้นร้ายเล่นงานรามสูรยิ้มอย่างพอใจกับเนื้อโหนกนูนตรงหน้า ยามนี้มันทั้งสวยและน่าค้นหาแต่เมื่อเขานึกถึงจุดประสงค์แรกที่เธอเดินเข้ามามันก็ทำให้ความดิบเถื่อนในตัวเขาผลุดขึ้นมาอีกครั้ง รามสูรจับแก่นกายขนาดใหญ่ของตนไปจ่อที่ปากถ้ำทันที

" มาเป็นของกุนะ! กุต้องการมึง! " เขาเพียงแสยะยิ้มก่อนจะจับตรงหัวสีแดงระเรื่อถูๆตรงกลีบงามคู่นั้น...ตอนนี้อาการปวดมันเร่งรัดจนเจ้าตัวทนไม่ไหว

" อย่า!!! " เธอตะโกนออกมาเสียงดังลั่นไปเมื่อรู้ตัวว่ากำลังจะถูกพรากพรหมจรรย์ก่อนเสียงเล็กนั้นจะเงียบไปในที่สุด

" มึงอย่ามาทำสำออย!!! เพี๊ยะ!!" รามสูรฟาดฝ่ามือหนาลงไปที่ใบหน้าที่ยังคงเปื้อนคราบน้ำตาแบบจางๆ ร่างบางนอนแน่นิ่ง

นี่มึงสลบจริงๆเหรอวะ? แม่งเอ้ย! แล้วน้องชายกุอ่ะ ใครจะรับผิดชอบ!!