[ความจริงลูกค้าใหม่เมื่อครู่คือลูกน้องของรามสูร ชื่อเปรม หลังจากที่เธียร์โทรไปหาเธอวันนั้น
เพราะรามสูรไม่ใช่คนที่จะติดต่อหาผู้หญิงโดยตรง พอเธียร์วางสายเลยแจ้งรายงานว่าราเชนท์เป็นคนที่รับโทรศัพท์ ซ้ำยังฝากคำพูดมาถึงอีกด้วย ได้ยินแบบนั้น....รามสูรก็โมโหโทสะ]
นังเด็กอวดดี! ห่างกุแค่ไม่กี่วันก็วิ่งโล่ไปซบอกไอ้ราเชนท์งั้นเหรอ!
รามสูรจึงสั่งให้ลูกน้องที่ชื่อเปรมตามไปสังเกตุการณ์ถึงที่บ้าน วันแรกเปรมแค่ยืนดูอยู่ห่างๆ แต่พอเปรมรายงานไปว่าที่บ้านเธอเปิดร้านขายข้าวแกงรามสูรจึงสั่งให้เปรมไปกินข้าวที่ร้านเธอทุกวัน สามเวลา พร้อมกับให้รายงานความเคลื่อนไหวของเธอทุกเรื่อง รวมทั้งการพูดคุยและไปไหนมาไหนกับราเชนท์ก็ถูกรายงานทั้งหมด]
" แม่...หนูออกไปหาไข่หวานก่อนนะ จะรีบไปรีบกลับ เอ่อ...ไม่สิ น่าจะกลับมืดๆ นะแม่ " เธอคว้าเอากระเป๋าใบเล็กได้แล้วรีบบอกกล่าววัลภา ที่ต้องบอกว่า "กลับมืดๆ" เพราะเธอเองก็ไม่แน
