พอกลับมาถึงบ้านแม่โจวก็พาเด็กๆออกมายืนรอรับทุกคนที่หน้าประตู
"แม่ต๋ามาแย้วววว//แม่มาๆ" เจ้าซาลาเปาทั้งสองยืนเรียกแม่อย่างดีใจเพราะสองวันแล้วที่แม่ออกไปทำงาน ทำให้ต้องห่างกัน
" ใช่จ้า..แม่จ๋ามาแล้ว..มาให้แม่จ๋าหอมแก้มหน่อยเร็ว..ขอกำลังใจหน่อย"
จุ๊บ จุ๊บ ฟอดดด ฟอดด
"ชื่นใจที่สุด"
"หยาวหยาวคิดตึ๋งแม่ต๋า//เกอก็คิดตึ๋งค้าบ" สองแฝดกอดประกบซ้ายขวาออดอ้อนแม่ไม่ยอมห่าง
"แม่ก็คิดถึงลูกๆเหมือนกัน..ปะ..เข้าบ้านกันดีกว่า" ลี่หลินจูงมือลูกๆเข้าบ้านคนอื่นๆก็ตามเข้ามา
"แม่ต๋าครับ..เยาไม่กลับบ้างหย๋อ" เฟยหลิงถามแม่ด้วยความสงสัย
"ต่อไปที่นี่คือบ้านของเราครับ..ห้องนั้นเป็นห้องของเราเดี๋ยวเรากินข้าวเสร็จค่อยไปจัดห้องกันนะ..มีใครจะช่วยแม่จ๋าไหมเอ่ย "
"เกอช่วย// หยาวจ้วย"
"เด็กดี..พรุ่งนี้แม่จ๋าจะพาลูกๆไปเที่ยวในเมืองนะจ๊ะ"
" เย้ๆเที่ยวๆ// เย้..แม่ต๋าดีที่สุด"
"ลูกจะพาหลานๆเข้าไปทำอะไรในเมืองหรอลี
