REIN’s POV
ISANG seryosong ekpsresyon ng mukha ni Dillion ang agad na sumalubong sa akin ng kinaumagahan na ‘yun ng martes. Dumating na kasi siya galing sa Zimbabwe kung saan ay sinundo ko siya ngayon dito sa may airport.
Naging busy ako kahapon dahil may mga meeting pa akong dinaluhan at saka naghanap na rin ako ng condo na pwedeng matuluyan ni Vein kasi tinanggal na kahapon nung nurse ‘yung neckbrace niya. Ngayong araw siya umalis sa bahay ko at aaminin ko… hindi pa rin ako ganon ka-okay sa pag alis niya pero wala na akong magagawa pa. Alam ko naman na ‘yun talaga ang makakabuti para kay Vein kaya kailangan ko nang tanggapin ‘yun. Nangako naman siya sa akin na lagi niya akong tatawagan at bibisitahin na tanging pag ngiti lang ang naging kasagutan ko sa kaniya. Kinahapunan na
