อธิปตื่นมาในตอนบ่ายโมงก็พบว่าตอนนี้ตัวเองมีโซ่ตรวนที่ข้อเท้า ส่วนมือและตาได้รับอิสระ โซ่ที่ผูกเท้าของเขาไว้นั้นยาวพอเดินไปไหนมาไหนในห้องได้สะดวก และที่ห้องก็มีชายร่างใหญ่สองคนมาคอยดูแล ไม่สิ มาเพื่อควบคุมตัวเขาต่างหาก ด้วยกลัวว่าเขาจะหนีไปไหน และตอนนี้ก็เป็นเวลาดึกมากแล้วจนกินข้าวอิ่มแล้วเจ้านายของชายร่างยักษ์ของพวกมันยังไม่กลับมาห้องเลย
“เมื่อไหร่เจ้านายของพวกมึงจะมา แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยกูไปสักที กูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ กูมีพี่มีน้อง” อธิปร้องถามทั้งสองที่อยู่เฝ้าตัวเองตั้งแต่เช้า
เงียบ!
ไร้การตอบกลับใดๆ จากทั้งสองจนทำให้เขาเริ่มโมโหลุกลงจากเตียงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าทั้งสองหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องนอน
“กูถามพวกมึงไม่ได้ยินรึไงฮะ! เมื่อไหร่นายพวกมึงมันจะกลับมา แล้วนายของพวกมึงจะปล่อยกูตอนไหนวะ!”
ทั้งสองหันมามองสบตากันแล้วมองจ้องผู้ชายตรงหน้าที่สูงเท่าๆ กับตัวเอง แต่หุ่นบางกว่าตัวเ
