คนสวยส่ายหน้าปฏิเสธ เขากระตุกยิ้มมุมปาก
“ฉันจะทำให้เธอพูดออกมาให้ได้!”
ลิ้นร้อนลากไล้แล้วตวัดรวดเร็วแรงขึ้น เพื่อเร่งเร้าให้คนโดนกระทำยอมรับความต้องการของตนเอง เรียวขาอ้าออกกว้างขึ้นโดยไม่รอให้ถูกบังคับ สะโพกหยัดเข้าหาด้วยกลัวเขาห่างหาย
“อื้อ! อ๊า! อ๊าย! ฉันไม่ไหวแล้ว..” รมิตาร้องบอก
เขาหยุดชะงัก แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก จ้องมองหญิงสาวนิ่ง คนค้างเงยหน้ามองสีหน้าสับสน
“ทำไมคะ!”
“บอกมาสิว่าเธอต้องการ”
หญิงสาวนิ่งงัน กัดริมฝีปากแน่น เขาเลยก้มลงตวัดเรียวลิ้นลงบนเกสรอีกครั้ง คนโดนกระทำหลับตาแน่น ก่อนที่เขาจะหยุดอีกครั้ง
“อย่าหยุด!” เธอร้องค้าน
“บอกมาสิว่าเธอต้องการ!” เขาย้ำอีกครั้ง
เธอไม่อาจทานทนได้อีกแล้ว ความรู้สึกเช่นนี้แม้เพิ่งเคยพบพาน ทว่ามันกลับสร้างความรัญจวนเจียนคลั่ง เธอกระสันอยากให้เขาทำเหมือนเมื่อครู่ รู้สึกราวกับใกล้แตะปุยเมฆ
“ฉันอยาก..”
ปวรปรัชญยกยิ้มราวกับผู้ชนะ โน้มใบหน
