อันที่จริงฉินหย่งเต๋อควรจะขอบอกขอบใจอี้เหม่ยหรงซะด้วยซ้ำที่เสนอหน้ามาช่วยจัดการปัญหาเรื่องเบี้ยหวัด เพราะตัวเขาเองนั้นก็จนปัญญาที่จะจัดการเรื่องนี้ หากให้เขาเป็นคนออกราชโองการในการลดเบี้ยหวัดของเหล่าพระสนมเองก็เกรงว่าจะทำให้เกียรติยศแห่งโอรสสวรรค์นั้นเสื่อมเสีย เป็นถึงฮ่องเต้แต่ไม่มีปัญญาดูแลสตรีในครอบครองให้อยู่ดีกินดีได้ แต่หากว่าเขาไม่ทำอันใดเลย ก็เห็นจะเกิดปัญหาใหญ่ที่เรื้อรัง เพราะตอนนี้ท้องพระคลังนั้นกำลังจะว่างเปล่า เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายเบี้ยหวัดให้แก่เหล่าพระสนมและรวมไปถึงไทเฮาด้วย และถึงแม้ว่าตอนนี้เงินเบี้ยหวัดของนางในทุกนางจะเหลือเพียงกึ่งหนึ่งเขาก็ไม่มีปัญญาหามาจ่ายอยู่ดี
“จะเอาที่ไหนมาจ่ายล่ะ ตอนนี้ท้องพระคลังเหลือเงินอยู่สักเท่าใดกันเชียว” ฉินหย่งเต๋อฮ่องเต้พึมพำกับตนเอง ฉิงกงกง ขันทีคนสนิทผู้มีอำนาจเหนือนางกำนัลและขันทีทั้งหลายทั่ววังหลวงพลันหูไวได้ยินสิ่งท
