"Nais mo bang makalimot?" tanong ni Karlos, ang mga mata nito ay nagliliyab sa liwanag ng ilaw mula sa lampara. Hindi ito ang unang pagkakataon na naisip niya ang tanong na iyon, ngunit sa pagkakataong ito, tila mas seryoso ang tono ni Karlos.
Bumuntong-hininga si Fina. "Paano makakalimot? Ang sakit ay andiyan pa rin, Karlos. Hindi mo alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon."
"Huwag mong isiping wala akong alam," sabi ni Karlos, ang tono nito ay puno ng pag-unawa. "Alam kong masakit ang sitwasyon mo. Pero, Fina, kung may pagkakataon kang lumabas mula sa sakit na ito, bakit hindi mo subukan? At higit pa roon, paliligayahin kita."
Mabilis na umikot ang isip ni Fina. "Paliligayahin? Paano mo naman iyon magagawa? Seryoso ka ba?" May halong takot at pagkabigla sa kanyang boses.
Umayos si K
