Zoe’s POV
Matagal akong nakaupo sa sahig habang nakatulala sa kawalan at hindi na alintana ang mga nangyayari sa aking paligid.
Maging ang aking abugado ay hindi ko na namalayan na nagpaalam na pala sa akin at halos ang lahat ay nakaalis na.
Dalawa na lang kami ni Niel na naiwan dito sa loob ng court.
Napakabilis ng mga pangyayari sa isang iglap ay na dismissed ang kaso dahil walang matibay na ebidensya na maka pagtuturo na ang mga lalaking iyon ang totoong salarin.
Namamaga na ang aking mga mata dahil sa labis na pag-iyak pakiramdam ko ay naubos ang lahat ng lakas ko at natunaw ang lahat ng pag-asa sa puso ko.
“Zoe, huwag kang susuko, hindi tayo titigil, ha? Kasama mo ako sa laban na’to hindi kita iiwan.” Ang madamdaming pahayag ng aking kaibigan habang hinihimas nito ang aking lik
