" พี่ชุนชิว !...."
อู่จ้าวร่ำร้องชื่อมันสุดห่วงใย เมื่อเห็นชายหนุ่มตรงเข้าสับยุทธกับเซียนคฤธร โดยไร้ความหวาดหวั่นแม้แต่น้อย
เด็กสาวสัมผัสได้ถึงกระแสพลังวัตรอันเชี่ยวกราด จนเกิดสายลมแรงกระพือมาถูกต้องกาย
แม้จะตื่นตะลึงกับภาพที่เห็น แต่นางก็ยังรีบคว้าเสื้อคลุมสีเขียวอ่อนมาสวมใส่ปกปิดร่างสล่าง ที่กำลังหนาวสั่นจากแรงลมถาโถม ระคนเข้ากับความละอายที่ถูกมองจากคนแปลกหน้าสุดอัปลักษณ์
" เจ้ายังไม่รีบไปอีก !...หากเจ้ายังอยู่ข้าจะยิ่งพะวักพะวงนะ ! "...ฮุ้นชุนชิวตะโกนไล่หลังซ้ำ เมื่อเห็นเด็กสาวยังไม่ยอมขยับกายถอยหนี
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า…เด็กน้อย เจ้าอ่อนด้อยการประลองโดยแท้ !...เจ้ากู่ก้องร้องความในใจให้ศัตรูรู้เชียวรึ ! "...เซียนคฤธรแผดเสียงแหบพร่า พลางพวยพุ่งลมปราณไปทั่วทิศ
ก่อเกิดพลังลมหวนที่หอบเอาหินน้อยใหญ่ม้วนหมุนไว้ในกระแส แล้วตรงเข้าหาอู่จ้าวไปวนรอบร่างนางไว้
" โอ๊ะ ! โอ๊ะ !...ตาแร้งเฒ่าเจ้าใช้
