รัตติกาลเข้าปกคลุมผืนป่าไผ่อันไพศาล
สายลมกระหน่ำซัดกิ่งไผ่ จนเกิดเสียงเสียดสีระงมไปทั้งแนวไพร
รูปเงาต้นไผ่ที่แกว่งไกวในความมืด ดูประหนึ่งเหล่าวิญญาณร้ายเวียนว่ายทุกข์ทนในนรกภูมิ ยิ่งดูไปยิ่งชวนให้บรรยากาศบีบคั้นขึ้นเป็นเท่าทวี
ยิ่งพวกขอทานสกปรกมีท่าทีหยาบโลน ผุดพรายวาจาชั่วช้าลามกกับเหล่าองครักษ์สาว นางทั้งยี่สิบเอ็ดชีวิตต่างต้องแข็งขืนไม่ยอมข่มตาหลับ ทั้งหมดต่างหันหลังนั่งพิงกันเป็นวงกลม มือกุมกระบี่เกร็งจนเหงื่อชุ่ม
แตกต่างจากเหล่าขอทานที่ก่อกองไฟ ตั้งวงดื่มสุรา ย่างไก่กินอย่างสำราญ ซ้ำยังร้องเพลงเคาะชาม ก่อกวนใจพวกพ้องของอู่จ้าวจนหงุดหงิดระคายอารมณ์
โดยเฉพาะขอทานเฒ่าฟงก่าน ที่มีสายตาเขม็นมองอู่จ้าวไม่ว่างเว้น จนนางสุดแสนอึดอัดบีบคั้นเกินคาดเดานัก
ยิ่งดึกพวกขอทานยิ่งเพิ่มจำนวนมากขึ้น ถึงตอนนี้มีเกือบสามร้อยคนแล้ว พวกมันนั่งดักล้อมเหล่านางเป็นวงไว้ทุกด้าน
" เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก…นี
