[ไม่ตอบแฮะ]
[ถ้างั้นผมไปรับลูกมาหาปู่ย่านะ]
[คุณมาด้วยกันนะครับ]
มัดไหมไม่ตอบข้อความรัว ๆ ที่เขาส่งเข้ามา แต่รีบร้อนไปแต่งตัวด้วยความรวดเร็ว เสื้อผ้ามากมายในตู้ถูกรื้อออกมาจนหมด ไม่มีชุดสุภาพพอที่จะไปบ้านพ่อปู่แม่ย่าเลยสักตัว
“ให้ตายสิ ไม่มีชุดเลย” ถอนหายใจออกมาแรง ๆ ส่วนลูกสาวที่ยังไม่ได้แต่งตัวเลยนั้นหันมามองคนเป็นแม่ โมจินั่งเล่นตุ๊กตา เงยหน้ามองมารดาที่มีสีหน้าเคร่งเครียด ดูท่ามารดาจะเคร่งเครียดมาก โดยที่เจ้าหนูก็ไม่รู้ว่าเครียดเรื่องอะไร
...มัดไหมตัดสินใจไปแต่งหน้าก่อน ระหว่างนี้ก็คิดว่าตนจะสวมใส่ชุดไหนดี ส่วนเจ้าหนูนั้นเธอบอกให้เลือกเองแล้ว
“ตัวนี้เหรอคะ”
“ค่ะ” เดี๋ยวนี้ลูกสาวเลือกใส่เสื้อผ้าเอง ไม่ต้องให้คนเป็นแม่จัดการให้
“งั้นหนูใส่เองได้ไหม”
“ได้ค่ะ” ว่าไงงั้น หนูน้อยคว้าเอาชุดกระโปรงน่ารักสีชมพูมาสวมใส่เอง ทางด้านบนเป็นเสื้อเชิ้ตตัวน้อยลายหมี ส่วนด้านล่
