A Tale of Destiny

Suddenly

Napatitig si Alexander sa dalagang pumigil sa kamay nang dalagang tumatangging magpagamot sa kanya. She was not expecting to see her. Pero iwan ba niya but when he saw her face biglang gumaan ang pakiramdama niya. Ang kinikimkim na inis niya ay biglang naglaho. It was more like he was excited to see her.

“You’re scare, are you?” malambing na wika ni Elizabeth sa dalaga. Kanina habang nakatingin siya dito. She was refusing to get treated at hawakan nang iba dahil takot nito. It was like she was trying to escape or the touch of someone else is scary for her.

“It’s Okay.” Wika ni Elizabeth saka inilapag ang syringe at naglakad papalapit sa babae. Nakita niyang umigtad ang babae. Bakas din sa mga mata nito ang labis na takot. Kung ano mang nangyari sa kanya at sa mga kaibigan She can only imagine it was the worse just by looking at how she is responding.

“It’s Okay, you are safe now. No one will hurt you here.” Wika nang dalaga at hinawakan ang kamay nito. “It’s fine. You’re safe.” Assurance nang dalaga at ngumiti. Nang una tila nagdadalawang isip pa nito ngunit nang hindi binitiwan ni Elizabeth ang kamay niya at tumingin nang derecho sa mata nito na parang nangungusap at sinasabing okay lang ang lahat. BIglang kumalma ang dalaga.

Habang nakatingin si Alexander sa dalaga. Hindi niya maiwasang hindi mamangha. She is daring he will gave her that. But she has the charm para mapahinahon ang takot na dalagang nasa harap nila. Alam niyang she was thought to be diplomatic dahil sa kanyang Status as a Princess. But never did it occur sa kanya that she is this good. She can communicate with simple words and her eyes. Yung mga matang nakatitig sa dalaga. She was communicating just by looking at her.

“Let’s get your wounds treated, okay?” Akmag bibitiwan ni Elizabeth ang kamay nito pero biglang hinawakan nang mahigpit nang babae ang kamay niya. Napansin naman nang dalaga ang ginawa nang babae. Isang ngiti ang tinugon ni Elizabeth sa dalaga at pinisil ang kamay nito bilang assurance. Bago bumaling kay Alexander.

“You can treat her now.” Wika nang dalaga na naiilang na tumingin sa binata. Napatitig naman ang binata dito. Simpleng napangiti si Alexander at mabilis na pinalis iyon.

Habang ginagamot ni Alexander ang malaking sugat sa braso nang dalaga. Nakatingin lang si Elizabeth dito habang nakahawak parin ang kamay nang dalag sa kanya. Nang matapos gamutin ni Alexander ang kamay nag dalaga. SInabi niya sa nurse na ilipat sa silid ang dalaga kung saan nandoon din ang iba pang mg akasama nito.

Nang iwan sila nang nurse kasama ang babae nabaling naman ang tingin ni Alexander sa dalaga.

“What are you doing here?” tanong nang binata sa dalaga.

“I heard about the----”

“You are no longer part of the ER team. Do you think you can leave your station just because you want. Princess.” Sakristong wika nang binata. Lihim na napakagat nang labi ang dalaga saka napakuyom nang kamao. Siguro dapat hindi nalang siya nag-alala sa binata. It is all worthless dahil sa pinagsusungitan parin siya nito.

“You’re right. I shouldn’t have come here. I shouldn’t care about you even if you kill yourself for working more than your body’s limit. It’s useless caring for you.” Wika nang dalaga saka akmang tatalikod. Pero biglang natigilan ang dalaga nang hawakan ni Alexander ang kamay niya. Sa pagtataka nang dalaga bigla siyang napatingin sa kamay ni Alexander na nakahawak sa braso niya.

“May sasabihin ka pa ba?” tanong nang dalaga. Pero hindi sumagot si Alexander. Kahit siya ay hindi rin alam kung bakit niya biglang hinawakan ang dalaga. Kusang kumilos ang mga kamay niya.

“I guess you don’t have. Babalik na ako sa -----” wika nang dalaga at marahang binawi kay Alexander ang kamay niya pero natigilan siya nang hindi bitiwan nang binata ang kamay niya.

“Since you are here. Why not assist with the patients here.” Wika ni Alexander. Taka naman siyang napatingin sa binata at hindi makapaniwala sa sinabi nito.

“Additional help with be needed as you can see. Masyadong busy ang ER.” Wika pa nang binata. Napatingin siya sa binata saka napatingin sa paligid. Hindi naman mali ang binata talagang napakaraming pasenyte ngayon. Saka siya napatingin sa binata. He’s been working for more than 36 hours. And with these unending na pagdating nang mga pasyente tiyak na hindi pa makakapagpahinga ang binata.

“Are you going home now?” tanong nang dalaga sa binata. Napatingin naman si Alexander sa dalaga. “I am just asking; you don’t want me in your ER. I supposed you want to have an additional help because you will be resting.” Anang dalaga.

“Do you think I can rest knowing there is a nuisance in my ER.”

“Are you asking for help or are you going to mock me?” inis na wika nang dalaga.

“Are you sulking now?” natatawang wika nang binata saka inilagay ang kamay sa ulo nang dalaga. Biglang natigilan ang dalaga at ganoon din si Alexander mukhang maging siya ay nagulat din sa ginawa niya. Ilang sandali silang nagkatinginan bago bawiin ni Alexander ang mga kamay niya.

“Nuisance.” Wika nang Binata saka naglakad patungo sa isang hospital bed kung saan may isang pasyente. Napatingin naman si Elizabeth sa binata. Hindi niya alam kung paano mag rereact sa nangyari. Napapaisip tuloy siya kung may nakain ba itong kakaiba at parang bumait or dala nang pagkakulang sa tulog.

“Are you just going to stand there?” biglang huminto si Alexander at nilingon ang dalaga. Napalabi naman ang dalaga saka lumapit sa binata.

“Treat him.” Wika ni Alexander sa dalaga nang makalapit siya dito. Napatingin ang dalaga sa lalaki. Bago tumingin sa binata. Bukod sa sugat nito sa ulo, wala naman iyang nakikitang ibang injuries sa lalaki.

“Why are you looking at me like that? You can’t do it?” Sakristong tanong nang binata.

“I will.” Wika nang dalaga saka kinuha ang gamit para linisan ang sugat sa ulo nang lalaki. Naglakad siya papalapit sa lalaki sa ngumiti at binata ito. Sinabi niya sa lalaki na titingnan niya ang sugat nito at lilinisan. Ngumiti naman ang lalaki matapos tumitig sa dalaga saka tumango. Nang makalapit si Elizabeth dito. Napansin agad niyang tila amoy alak ang lalaki. Bago paman simulant ni Elizabeth ang paglilinis nang sugat sa ulo nang dalaga. Hindi na Maganda ang pakiramdam niya sa titig nang lalaki sa kanya. She is trying to ignore it pero parang tumatagos sa kaloob-looban niya ang titig nito. He is making her uncomfortable. Hindi naman niya matawag ang pansin ni Alexander baka isipin nitong masyado siyang namimili nang gagamutin. Napabuntong hininga si Elizabeth saka akmang igigiya ang kamay na may bulak sa noon ang lalaki nang biglang pigilan ni Alexander ang kamay niya.

Dahil sa gulat bigla namang napatingin si Elizabeth sa binata.

“Step aside.” Wika nang binata at kinuha ang panlinis nang sugat sa kamay nang dalaga saka marahang kinabig papalayo ang dalaga.

“You just told me to treat him. You are ----” bilang naputol ang sasabihin ni Elizabeth nang nilingon siya nang binata. Itinikom naman niya ang bibig niya. Saka bumaling si Alexander sa lalaki. Nang bumaling ang binata sa lalaki. BIglang napaigtad ang lalaki nang makita ang nanlilisik na Mata nang binata. Napadaing pa ito at napasigaw nang ilapat ni Alexander ang bulak sa noo nito. Napatingin naman si Elizabeth sa binata at sa lalaki. He is usually gentle kapag nanggagamot bigla bang bumiigat ang kamay nito.

“You are still here.” Wika ni Doctor Soo na lumapit kay Elizabeth at Alexander. Sabay namang napalingon ang dalawa sa bagong dating.

“Dr. Elizabeth, you’re here.” Nakangiting wika nito sa dalaga. “I thought sa pediatric ward ka na assign.”

“She is just being a nuisance.” Wika ni Alexander na muling bumaling sa lalaki saka nilagyan nang bandage ang sugat nito. Napalabi naman ang dalaga na tumingin kay Alexander bagay na dahilan para mapaniti ang doctor.

“Alexander. You should go home. Hindi mo bahay ang hospital. I know you are dedicated in your work. But you also need to rest.” Wika pa nito sa binata. “Or are you still having a hard time sleeping?” Tanong nito. Dahil sa huling sinabi nang lalaki Taka namang napatingin si Elizabeth sa binata. Was the reason he stays longer sa hospital ay dahil sa hindi ito makatulog? It must be hard for him. She is curious kung anong dahilan kung bakit hindi ito makatulog. May kinalaman ba dito si Elize?

“It’s not like that.” Wika ni Alexander matapos tumingin kay Elizabeth. Nakita niya ang nag-aalalang mukha nang dalaga at mukhang she also wanted to ask kung bakit.

“Talaga lang? The way I see it, it is still the case.”

“I just don’t have things to do at home.” Wika nang binata saka tumalikod sa lalaking pasyente.

“Go home and rest. Hindi ka Robot.” Wika nang Doctor sa binata.

“I will if I am done here.” Wika nang binata na akmang maglalakad patungo sa isang pasyente ngunit bigla siyang pinigilan nang lalaking doctor.