A Tale of Destiny

Frighten

Ako. HIndi ako ang gumawa noon. Kundi ang sira ulong nasa tabi mo. Hangga’t nasa crime scene siya. Siya ang magiging kriminal. At ako, Ako ang pulis na huhuli sa kanya. Matalino ka hindi ba? Alam mo na siguro ang mangyayari sa iyo.” wika nang lalaki at nagalakad papalapit kay Elizabeth.

“Stay away from me.” wika ni Elizabeth at pilit na humalukipkip. Dahil nakatali siya hindi niya magagawang iligtas ang sarili niya. She was really scared at that time. Her life is threatened, and she can’t do anything about it. Ngunit hindi naman nakinig ang lalaki sa kanya patuloy itong naglakad papalapit sa kanya.

“Huwag kang mag-alala Doctor. I won’t hurt you.” anito. Dumukwang ito sa harap ni Elizabeth at hinawakan ang balikat niya.

Ngumisi ang lalaki saka marahas na pinunit ang white lab gown niya. Dahil sa ginawa nang lalaki biglang napatili nang malakas si Elizabeth dahil sa labis na takot. Nangingig ang buong katawan niya sa takot.

“Sige, sumigaw ka. Pero walang makakarinig sa iyo. Malayo ang lugar na ito sa barangay. Walang taong nagagawi dito. Akin ka ngayong gabi.” wika nito at pinasadahan nang kamay nito ang braso ni Elizabeth paakyat sa pisngi nito.

“Napakakinis.” hayok na wika nito.

Habang binabaybay ni Alexander ang daan sa loob nang Sementeryo. Hindi niya alam pero bumibilis ang paglalakad niya. kumakabog ang dibdib niya. He is anxious nang hind niya maintindihan. Hindi niya alam kung bakit nangyayari iyon. Nagbibigay bai to nang babala sa kanya. Bigla silang napahinto nang marinig ang isang malakas na sigaw.

“Lizzy.” Mahinang usal ni Alexander nang makilala ng boses nang tumili. Napatingin naman si James sa binata nang marinig ang tili.

“Alexander!” wika ni James nang bigla nalang tumakbo ang binata. Wala silang ibang nagawa kundi ang sundan ang binata dahil sa ginawa nito. Maging ang officer ay napatakbo din dahil sa pagsunod nang binata.

“Huwag ka nang pumalag. Wala ka rin namang ibang magagawa.” wika nang lalaki habang tinatangkang halikan si Elizabeth ngunit panay ang pag-iwas nang dalaga.

Dahil sa pagpalag nang dalaga hindi maiwasang hindi mainis nang lalaki. At nang magkaroon nang pagkakataon. Iniumpog ni Elizabeth ang ulo niya sa mukha nang lalaki. Napaupo ang lalaki sa sahig dahil sa lakas nang impact nang ginawa nang dalaga. Sargo din ang dugo sa ilong nang lalaki na siyang tinamaan nang noo ni Elizabeth. Hindi napansin nang dalaga na dumugo din ang noo niya dahil sa ginawa niya.

“Aba Talaga ginagalit mo ako.” wika nang lalaki at pinahid ang dugo sa ilong. “Sinugatan mo pa ako.” galit na wika nito at malakas na simpal si Elizabeth. Dahil sa ginawa nito sargo ang dugo sa bibig ni Dalaga. Tumayo ang lalaki at tinanggal ang belt niya. Ipinulupot nito ang dulo sa kamay niya.

“Ayaw ko sanang gawin sa iyo to. Pero kailangan mong maturuan nang leksyon para magtanda ka at sumunod sa akin. Ang ayaw ko sa lahat at ang matigas ang ulo.” ani to at hinataw si Elizabeth nang sinturon. Tinamaan sa braso ang dalaga agad na naglamat ang bakas nang sinturon sa maputing braso nang dalaga.

Hindi pa ito nagkasya. Sunod-sunod nitong hinataw ang dalaga. Hanggang sa mapuno nang latay ang braso nito. Kahit na nakapantalon ang dalaga ramdam niya ang hapdi sa bente at hita niya dala nang mga latay nang sinturon. Bukod doon ang buckle nang sinturon ang tumatama sa katawan niya kaya naman ramdam niya ang labis na sakit. Napakagat na lamang nang labi ang dalaga.

“Kung hindi ka pa nasaktan hindi ka pa magtitino.” wika nang lalaki at huminto sa ginagawang paghataw kay Elizabeth nang sinturon. Lumapit ito sa dalaga at hinawakan ang mukha nito. “Ngayon susunod ka na ba sa gusto ko?” tanong nito sa kanya. “Huwag mo akong susuwayin kung ayaw mong masamain. Mabait naman ako ayoko lang sa matigas ang ulo. Naiintindihan mo ba, Doctor?” Tanong nito kay Elizabeth.

“In your dreams, Psycho!” asik ni Elizabeth sa lalaki. Napatiim bagang ang lalaki at malakas na sinampal ang dalaga.

“Masyadong matigas ang ulo mo Doctor mukhang kailangan pa kitang paamuhin.” wika nito at naglakad palapit sa isang dingding kung saan may isang latigong nakasabit. Kinuha ito nang lalaki at naglakad papalapit sa dalaga.

“Ayoko sanang gamitin ito sa iyo. Kaya lang matigas ang ulo mo.” wika nito at lumapit sa dalaga.

Hinatakot na napatingin si Elizabeth sa hawak nang lalaki. At that time. Wala na siyang maintindihan sa nangyayari. Hindi naman ito ang pinunta niya sa lugar na ito. Was it really right for her to just go back. She might face her death sa kamay nang lalaking ito ina foreign land and with no one coming to help her.

Help me. Mahinang wika ni Elizabeth habang nakatingin sa lalaking may hawak nang latigo. Mahina na ang katawan niya dahil sa tinanggap na hataw mula sa sinturon. Kung tatanggap pa siya nang hataw mula sa latigo bagay bumigay ang katawan niya at magawa nang lalaki ang balak nito sa kanya. Natatakot siya habang iniisip ang bagay na iyon.

Habang papalapit ang lalaki sa kanya tila naubusan nan ang pag-asa ang dalaga. Walang nakakaalam kung nasaan siya. She doubt someone will be looking for her right now, Except Sophia. Dahil sa kawalan nang pag-asa mariin niyang ipinikit ang mga mata niya. Sa pagpikit ni Elizabeth hindi niya nakita ang biglang pagbukas nang pinto. Isang malakas na kamay din ang pumigil sa latigo. Bakas sa mukha nang lalaki ang labis na pagkagulat dahil sa nakitang dumating. Lalo siyang nahintakutan nang makita ang nanlilisik na mga mata nito.

Nang mapansin ni Elizabeth na wala namang tumatama sa kanya. Marahan siyang nagbukas nang mata taka siyang makita sina James at Alexander kasama ang isang police officer. Dahil sa relief niya nang makita ang binata biglang tumulo ang luha sa mata niya.

Walang pasabing sinipa ni Alexander ang lalaki. Dahilan upang tumilapon ito at dahil gawa lang sa pawid ang dingding nang kubo. Tumilapon papalabas ang lalaki at bumulagta sa lupa. Ang liwanag mula sa buwan ang tanging nagbibigay liwanag sa paligid. Nang makita ni Alexander ang lalaki na bumulagta sa lupa agad itong bumaba upang sugurin ang lalaki. Walang tigil nitong inundayan nang suntok ang lalaki. Wala namang ibang nagawa ang lalaki kundi ang tanggapin ang mga suntok nang binata.

“Dr. Elizabeth.” Nag-aalalang wika ni James na nilapitan ang dalaga at kinalagan ang pagkakatali nito. Inalalayan din niya ang dalaga na tumayo. Nang mapansin nito ang punit na lab gown nang dalaga mabilis niyang hinudan ang Jacket niya saka inilagay sa dalaga. Napadako naman ang tingin ni James sa lalaking nakahiga sa tabi ni Elizabeth.

“Tulungan niyo siya.” Wika ni Elizabeth saka tumingin kay Castro na walang malay. Sabay namang napatingin sina James at ang pulis sa lalaki.

“You are the one who is hurt, bakit nag-aalala ka pa sa iba.” Wika ni James sa dalaga.

“He is also a victim.” Simpleng wika ni Elizabeth. Naglakad ang pulis papalapit sa lalaki. Ginising niya ang lalaki nabigla pa ito nang makita siya. Nagulat din ito nang makitang wala itong damit. Panay ang pagmamakaawa na huwag siyang sasaktan. Pinapanatag naman nang office ang lalaki at sinasabing huwag itong matakot. Ibinigay din nang pulis ang damit nito sa kanya upang makapagbihis ito.

Napatingin si James kay Alexander wala pa rin itong tigil sa pagsuntok sa lalaki. Nagmamadaling bumaba si james sa kubo upnag pigilang ang binata. UUndayan sana nang suntok ni Alexander ang binata nang biglang I-angkla ni James ang braso sa kamay nang binata.

“Stop it. You’re going to kill him.” Wika ni James saka tumingin sa lalaki. Halos gulay na ang lalaki at puno nang pasa ang mukha may mga ngipin pang nasa lupa na natanggal dahil sa malalakas na suntok nang binata. Kung hindi siya pinigilan ni James baka nabasak na ang bungo nang lalaki. Binitiwan ni Alexander ang lalaki saka umayos sa pagkakatayo saka inagaw ang kamay kay James saka tumalikod.

“Consider yourself lucky dahil buhay ka pa.” wika ni James sa lalaki habang nakatingin sa halos basag na mukha nito. Halos hindi na ito makatayo dahil sa bugbog na tinanggap.

Muling bumalik si Alexander sa loob nang kubo kung saan naroon si Elizabeth. Napakuyom ang kamao ni Edward nang makita ang sugat sa ulo nang dalaga at ang dumudugong labi nito. May mga latay din ang braso nito. Nakita din niya ang punit na hospital coat nito. Napatingin siya sa dalaga. Nang pamansin ni Elizabeth na nakatingin sa kanya ang binata napatingin siya dito.

Dahil sa mga tingin ni Alexander biglang napahawak nang mahigpit si Elizabeth sa lab gown na suot niya. She is thinking na tiyak mas tumindi ang kagustuhan ngayon ni Alexander na pabalikin siya dahil sa nangyari. Napaatras ang dalaga nang biglang naglalakad papalapit sa kanya nga dalaga.

“You’re a mess, Princess.” Wika ni Alexander na tumayo sa harap nang dalaga habang nakatingin nang derecho dito. Nang marinig ni Elizabeth ang sinabi nang binata nag-angat siya nang tingin at sinalubong ang tingin nang binata. “I won’t scold you this time. Let’s go back and get you treated.” Wika nang binata saka inilahad ang kamay sa dalaga.