Chapter 12
3117 Words
"Jhony! Jhony!damn nasaan ba ang mga tao dito" lumabas ako sa aking office.
Wala pa akong tulog mula kahapon ngayon mag alastres na dipa ako natutulog. But I feel tired already halos twenty four hours na wala akong tulog.
Hinanap ko si Jhony, pero diko siya makita gusto ko ng umuwi para makapag pahinga may ibibilin kasi ako sa kanya.
"Nasaan ba ang mga tao dito"
"Good afternoon doc" nakasalubong ko si Ana.
"Ana nasaan si Jhony?"
"Eh doc kasi--"
"What, where is he?"
"Si doc Jewel kasi"
"Ana what's happening bakit si Jewel, si Jhony ang hinahanap ko"
"Inutusan niya si doc Jhony para puntahan ang isa sa pasyente natin sa kanilang bahay para dalhin ang mga kailangan niyang mga gamot at check up ng pasyente"
"What did you say! hindi trabaho ni Jhony yun, Jhony is in my department not her department how dare she is, to do that without my permission"
"Doc pasensya kana bilin ni Doc Jhony na diko sasabihin sainyo pagagalitan ako nun"
"Magagalit talaga ako, bumalik kana sa trabaho mo"
Galit kong pinuntahan si Jewel.
"Good afternoon doc"
"Where is doctor Mendoza!"
"Nasa meeting po doc sa mga ibang doctors" dumaretso ako sa meeting room. Binuksan ko kaagad ang pintuan kahit nagmemeeting sila wala akong pakialam. Nagulat silang lahat ng makita ako na di maipinta ang pagmumukha ko alam nilang di maganda ang mood ko kaya walang umimik. Tanging si Jewel lang ang tumayo at sinalubong ako.
"Clayton!"
"Doctor Sevilla, miss Mendoza!" inis na sabi ko sa kanya.
"Oh sorry doctor Sevilla what are you doing here, may kailangan ka ba at bigla ka na lang pumasok dito, why you don't call me na pupunta ka pala dito"
"Why do I need to call you, this is my hospital I don't need anyone's permission"
"Oh, by the way may kailangan ka ba?"
"You guy's continue your meeting, and miss Mendoza come to my office now"
"Sure let's go" mabilis akong naglakad palabas ng meeting room papunta sa aking office.
"Clayton wait!" Pero diko siya nilingon pabalibag kong binuksan ang pintuan ng office ko saka ako agad umupo sa aking upuan diko mapigilan ang galit ko sa kanya she still not changed, lahat pinakikialaman niya parin kahit wala akong pahintulot.
"Clayton is there something wrong why you look so furious?"
"Ang ayaw ko sa lahat pinakikialaman ang mga tauhan ko ng walang pahintulot magmula sa akin, I hate that, you know that already right?"
"What dou you mean?"
"Bakit ang tauhan ko ang pinadala mo sa labas anong karapatan mong gawin yun, let me remind you miss Mendoza you have no right to this. Kahit sino mang doctors or nurses dito, you have no position to that, unless it's my ordered but I didn't allowed my people to do that. He is only intern doctor"
"Yan ba ang kinagagalit mo, Clayton they are our vip patient they ask us a favor dahil busy sila kaya I send a doctor to go their so whats the problem"
"The problem is, your doing this without asking me and you don't have to right to do this your only ordinary doctor in cancer department baka nakakalimutan mo miss Mendoza. And even the patient ask you a favor thats not allowed unless we are they family doctors but not so why you do that"
"I know wala akong position to do that, I'm sorry I will ask your people to go back here, I'm sorry that I disappointed you. Akala ko kasi matutuwa pero ang worst galit na galit ka. Ganun na ba ang galit mo sa akin para pagsabihan mo ako ng masasakit na salita. Sorry di na ako makikialam I'm only ordinary doctor here that without position, mauna na ako doctor Sevilla"agad siyang lumabas sa aking office I know I hurt her feelings. Diko napigilan pagsalitaan siya ng mga ganung salita napabuntong hininga ako.
"Why I feel guilty, s**t!!" tumayo ako at tinggal ko ang aking coat saka ako nagbihis at kinuha ang aking susi.
Uuwi muna ako at matutulog, na stress ako sa buong linggo nakakasakit sa ulo.
Agad akong umuwi, pagdating ko sa aking bahay binagsak ko kaagad ang aking katawan sa sofa.
After a couple of hours diko parin makuha ang aking tulog, ano pa nga ba ang bago lagi naman ganito kahit pagod na pagod ako. Kahit gusto ng katawan ko magpahinga pero ayaw ng isip ko kaya ang ending diko parin magawang makatulog. Tumayo ako nagtungo sa kusina para gumawa ng kape, habang nagkakape ako naisip kong maligo kaya dumaretso ako sa aking banyo para maligo nagbabad muna ako para makarelax. Habang nagbabad ako sa shower may narinig akong may bagay na nahulog mula sa sala diko naman kasi sinara ang pintuan ng aking banyo at ng aking kwarto, matalas lang talaga ang pandinig ko. Sinara ko kaagad ang shower saka ko hinablot ang ang tuwalya at binalot ko sa aking sarili. Saka agad akong lumabas ng banyo para tignan kung ano yun.
"What the fvck!! what are you doing here!"
***Danie Pov***
"Ahhhh!! wala akong nakita!!" napatili ako sa gulat dahil sa nakita ko. My god basang basa pa tumulo sa katawan niya yung tubig habang dumadaloy sa mga pandesal niya"
"Ang hot my god! teka ilan ba yan, isa dalawa tatlo apat, halla hindi lang apat ang dami at ang tigas halla ang yummy!!"
"Ahhhhh!!" nagulat ako ng bigla niyang hinawakan ng mahigpit ang aking kamay"
"Aray ang sakit!" napaangat ako ng ulo!"
" Ahhhh!! bitawan mo ako, bastos ka! "
" What did you say? "
" Bitawan mo ako bastos!"
" Are you serious! ako pa ngayon ang bastos! eh ikaw nga tong kung makahawak sa katawan ko naglalaway ka tapos sabihin mong bastos ako!"
"Hindi ah, assuming naman to"
"Are you kidding me, how did you get in are you a thief!"
"Hindi ah bitawan mo nga ako, inutusan lang ako ni si Alex pumunta dito"
"How did you get in"
"Bitawan mo muna ako!"
"Nanginginig ang mga kamay mo"
"Oo nga eh, bakit ka nakatingin sa akin"
"Take off your hand on me!"
"Oh sorry!ano ba yan Danie maghulos dili ka nakakahiya, ano ba yung pinaggagawa ko" pabulong kong sabi sabay tumalikod ako sa kanya.
"You have guts to do that to me, are you pervert!"
"Hindi ah, aalis na ako!" nahiya tuloy ako bat kasi ang kamay na to.
"Stop right there!"
"Nagmamadali ako doc eto pala pinabibigay ni sir Alex"
"Dimo pa sinasagot ang tanong ko how did you get in"
"Binigay ni sir Alex ang password ng condo niyo"
"This idiot, ilang beses ko bang palitan ang password ng bahay ko"
"Sige mauna na ako pasensya na sa storbo"
"Diko sinabing umalis ka, stop right there!"
"Oh sorry natabig ko yung tasa na may lamang kape lilinisan ko saglit"
Dahil sa taranta ko, pinulot ko ang mga basag na baso.
"Aray!"
"Damn! your so careless"
"Okay lang malayo naman sa bituka"
"Stop it!" nagulat ako sa pagsigaw niya.
"Bakit ka naninigaw! sabi ko okay lang ako ang oa mo naman" inis na sagot ko sa kanya. Bigla niya akong hinila at dinala sa kusina hinugasan niya ang kamay kong may sugat.
"Tumitibok ka nanaman ang weird mo talaga" sabi ko sa isip isip ko. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.
Huminga ako ng malalim, kung hindi magkocolapse ako nito.
"Kainis!" diko mapigilang sabi.
"Naiinis ka pa ikaw na nga tong minamalasakitan ganyan pa sasabihin mo" inis na sabi niya sa akin.
"Hindi sa ganun!" sabi ko. Binuksan niya ang kabinet saka niya may kinuha siyang box saka niya hinagis sa akin.
"Ano ba yan!" muntik ko ng nabitawan.
"Linisin mo yang sugat mo!" saka siya tumalikod.
"Teka lang akala ko ba ikaw maglilinis" sabi ko pero di na niya ako nilingon daretso siyang pumasok sa kwarto niya. Inis akong umupo sa sofa, nilagyan ko na lang ng band aid. Mamaya pa lumabas na siya sa kanyang kwarto.
"Ay sayang nagdamit na" mahinang sabi ko habang tinitignan ko siya papalapit sa kinauupuan ko.
"Bakit parang mukhang nadismaya ka ng makita mo akong nakadamit na" sabi niya sa akin.
"Oo nga eh, este hindi ah feeling mo naman" di ako makatingin sa kanya.
Tumayo ako saka pinulot ko ang aking bag.
"Where are you going?"
"Uuwi na siyempre!" hinila niya ako ulit at pinaupo niya ako sa sofa.
"Ilang taon kana ba, are you a kid? pati paglagay ng band aid dika pa marunong"
"Okay na yan ang oa mo naman konting sugat lang bat parang napaka big deal saiyo" inis na sabi ko. Di kasi ako mapakali parang gusto ko ng lumipad umalis nag iinit kasi ang buong katawan ko tuwing hinahawakan niya ako. Parang gusto ko na nga siyang sunggaban bakit ba bigla akong naging ganito kainis parang diko ma tuloy makontrol sarili ko.
"Danie! Danie! Danie!!!"
"Ah kabayo, ano ka ba bat nangugulat ka!"
"Eh tulala ka eh, parang gusto mo akong lunukin dina maalis ang titig mo sa akin I'm that handsome"
"Oo, ang hot mo pa! aahhh hindi, ibig kong sabihin ang init dito sa bahay mo kaya aalis na ako"
Natawa siya, habang dinidikit niya ang band aid sa aking daliri.
"How come bukas lahat ng aircon dito sa loob ng bahay"
"Kaya nga eh, kaya aalis na ako"
"Wait! kamusta na ang anak mo?"
"Okay lang naman siya, mauna na ako"
"Sandali lang!"
"Ano nanaman!" Tumayo siya papuntang kusina. Tumayo din ako saka ko siya Sinundan binuksan niya ang reff may kinuha siyang plastic bottle.
"Nextime wag kang papasok ng wala akong pahintulot dito sa pamamahay ko naintindhan mo"
"Akala mo naman gusto ko" pabulong na sabi ko.
Napansin ko ang hawak niya.
"Ano yang hawak mo?"
"Its none of your business just go!" binuksan niya ito.
"May sakit ka ba bakit ka umiimom ka ng gamot?"
"I said go!"
"Teka wait!" inagaw ko sa kanya ang hawak niya.
"Sleeping pills!"
"What are you doing give back that to me"
"Bakit ka uniinom niyan?"
"Bakit mukhang intrisado ka na ngayon sa akin"
"Hindi, nagtatanong lang naman ako eh"
Inagaw niya ulit sa akin.
"Go back now, and don't come back here anymore" Saktong hahakbang siya ng muntik na siyang matumba buti na lang nahawakan ko siya agad.
"Okay ka lang"
"Damn!" pupulutin niya pa sana ang mga natapon na sleeping pills.
"Ako na ang pupulot umupo ka muna"
"Pwede ba Danie, just go leave me alone I'm okay just go back"
"Hindi ka okay eh"
"Bakit bigla atang naging concern ka sa akin, just go I don't need your help"
"Ang kulit naman nito" inis na sabi ko, hinila ko rin siya papunta sa sofa.
"Just leave Danie dont make me repeat again"
"Alam mo kulang ka lang sa tulog, natutulog ka pa ba?"
"It's none of your business"
"Ihiga mo muna" pinilit ko siyang pinahiga.
"What are you doing, I can't sleep I need my pills"
"Ha! pilitin mong matulog na wala yung pills mo"
"Danie!"
"Aray ko naman, bakit ang hilig mong manghila"
"Ilang beses ko bang sasabihin saiyo leave! bat ba ang kulit mo!"
"Hindi ako aalis sa ganyang kalagayan mo, saka gusto ko rin mag sorry sa nagawa ko kahapon"
Nayapos niya ang kanyang mukha sa inis,Saka siya pumilit bumangon.Tinulak ko siya ulit para makahiga.
"s**t!!"
"Ang ingay mo!" diko napigilan ang sarili kong halikan siya. Oo ako na ang humalik sa kanya, para tumahimik lang siya, diko alam kung bakit ko yun ginawa. Hinalikan ko talaga siya, at di siya nakaimik nakatingin lang siya sa akin.
Oh my god, natatangay na ako, I want more ayaw ko ng humiwalay ang mga labi ko sa kanyang labi. Naramdaman kong gumanti siya sa mga halik ko sa kanya, niyakap niya pa ako. Kaya dalang dala na talaga ako, diko alam kung bakit pero gustong gusto ko ang bawat halik niya sa akin parang ayaw ko ng humiwalay pa.
Mayamaya pay, bigla na lang siya tumigil napamulat ako ng mata.
"Ano!" inis na sabi ko.
Nasa kalagitnaan kami ng paghahalikan namin tas humihilik na pala ang kahalikan ko ano to joke.
Tumayo ako bigla sa inis, bakit parang nadismaya ako ng husto.
Doon lang ako bumalik sa katinuan ng naalala ko lahat ng mga pinaggagawa ko bigla akong nahiya sa mga pinaggagawa ko diko akalain na nagawa ko yun.
"Ahhh! nakakahiya hindi, hindi ako to may sumanib lang na malanding spirito sa akin, oo hindi ako yun kanina" Diko na tuloy alam ang gagawin ko. Buti na lang nakatulog na siya kung nagkataon wala na akong mukhang ipapakita sa kanya.
"No, hindi niya na siguro alam yun, antok na antok na siya kaya di na niya yun maalala.
" Gosh, parang di ako makahinga sa mga pinaggagawa ko"dali dali kong pinulot ang aking bag para makaalis na dito.
Saktong bubuksan ko ang pintuan, liningon ko siya ulit.
" Kainis!"bumalik ako ulit, kumuha ako ng kumot para kumutan siya. Napatitig ako sa mukha niya napakaamo ang gwapo. Ngayon lang ulit ako humanga at muling nakaramdam ng ganito matagal na rin na panahon yung una kong pag ibig na labis na nanakit sa akin. Habang nakatitig ako sa kanya, biglang nag iiba ang paningin ko sa kanya.
"Aahhhh! hindi!!" nangingig ang buong katawan ko at bigla na lang tumulo ang mga luha ko. Napaatras ako, napalitan ang galit ang nararamdaman ko habang nakatingin ako sa kanya biglang nanikip ang dibdib ko ang sakit sakit bigla dito, sabay turo sa dibdib ko.
" Hindi! hindi! bakit nakikita kita sa kanya hindi!!" tumakbo ako palabas ng kanyang condo habang hawak ko ang aking dibdib.
"Hindi, hindi siya yun, bakit nakikita kita sa kanya, di totoo wala kana sa buhay ko bakit ginugulo mo ako, aahhh!!"
"Miss okay ka lang ba? miss!"
"Aaahhh! lubayan mo ako!"
"Miss okay ka lang!"
"Hah!" napatingin ako sa taong nasa harap ko.
"I'm okay salamat" saka ako tumalikod.
"Wait your not okay, here drink some water parang nashock ka eh"
"Wag na salamat!" diko na siya pinansin nagpatuloy ako sa paglakad.
"Wait miss!"
"Okay lang ako" sabi ko.
"Hoy!!".
"Aaahhh! aray!!" napalingon ako bigla dahil sa pag hila niya sa buhok ko. Inis na hinarap ko siya pero nagulat ako di pala siya yung nasa harap ko na nanghila sa buhok ko ang spoiled brat na dalagang yun.
"Alam mo ang arte mo, ikaw na nga tong minamalasakitan nagiinarte ka pa, hello do you know who's man that pleasing you to give you a water tas ignore mo lang abay wala ka palang modo"
"Kendra iha enough!"
"No para alam niya kung sino ang inaartehan niya"
"Hoy ikaw bata ka, hindi ako maarte noh, bat ba kayo namimilit kainis" sabay tumalikod ako.
"Wag kang bastos kinakausap pa kita!"
"Ah kainis tong batang to ano ba gusto mo saka sinabi ko bang sundan niyo ako"
"Alam mo ba kung sino ang lalaking nagmalasakit saiyo"
"Hindi bakit ba, iwan niyo nga ako"
"He is my dad!" agad akong napalingon.
"Oh talaga daddy mo siya, poor him may anak siyang kagaya mong nakakainis"
"Anong sabi mo"
"Kendra thats enough, sorry miss by the way are you okay now?"
"Oo okay lang ako salamat"
"I'm Marco!"
"Danie ang pangalan ko"
"Wow nice name, kamusta kana pala"
"Okay lang ako, nagkita na ba tayo?"
"Me and my dad bring you to the hospital last time"
"Talaga, maraming salamat saiyo, at ikaw kahit maldita ka thank you parin"
"You don't have no manners, saka teka lang bakit galing ka diyan sa building kung saan nakatira si Clayton ko"
"Bakit ko naman sasabihin saiyo na galing ako diyan"
"I know it, I saw you coming out on entrance anong ginagawa mo diyan"
"Wala kana dun"
"Hey need kong malaman nilalandi mo ba siya hah"
"Aba sarap tirisin ang batang to"
"Sorry miss Danie sa anak ko ganyan lang talaga siya"
"Anak mo ba talaga siya bakit napakamaldita samantalang ang ama parang angel"
"Pasensya kana, Kendra thats enough gusto mo ba ihatid ka nanamin".
"Hindi na salamat na lang baka makasakit pa ako ng bata"
"Tinatanggihan mo ba ang daddy ko"
"Hindi ah, nang iinis talaga tong maldita na to"
"Then you come with us now, bilisan mo"
"Hindi na salamat na lang"
"Miss Danie sumakay kana ihahatid na lang namin kayo, kung di ka pa sasakay di ka tatantanan ng anak ko"
"Anak mo talaga siya bakit magkaiba ang ugali niyo"
"So may problema ba tayo dun, bilisan mo diyan let's go"
"Talaga ang batang to sarap bigkwasan"
inis na sabi ko.
"Shall we!" nakangiting sabi ni sir Marco.
"Sige na nga"
"Bilisan mo dont waste my precious time"
"Saan ka namin ihahatid?" tanong ni sir Marco sa akin.
"Sa hospital"
"Sa hospital bakit diba maganda pakiramdam mo?"
"Hindi basta ibaba niyo na lang ako mamaya sa hospital"sabi ko. Habang nasa biyahe kami panay ang sulyap ko sa likod. Abala si Kendra sa paglilininis ng kuko kahit tumatakbo ang kotse"
"Napakaarte mapasubsob ka sana" maya maya pay napatili siya sa likod. "Aahhh! dad you scared me!"
"Sorry for that, are you okay?" tanong niya sa akin.
"Wow ang bait naman ng ama samantala ang anak demonyita buti nga saiyo"
"Paki hinto na lang ako diyan sa bandang yan!"
"Pwede naman kita idrop off mismo sa pupuntahan mo"
"Hindi okay lang salamat na lang"
"Ikaw ang bahala" bumaba ako sa kabilang kanto".
"Thank you ah" sabi ko sa kanya. nginitian niya ako.
"In fairness gwapo at mabait ang daddy niya ah kabaliktaran sa anak bruha"
Pumasok agad ako sa hospital gusto kong makita ang anak ko. Pumunta ako agad sa kanyang kwarto. Lumapit ako sa kanya,nakatulog lang siya.
Hinalikan ko siya sa noo, napangiti ako dahil kahit sa pag tulog niya nakangiti siya mukhang masaya na ngayon ang anak ko.
"Pasensya kana anak wala lagi si nanay sa tabi mo" Umupo ako sa tabi niya hinahaplos ko ang kanyang buhok habang nakangiti ako. Habang nakatitig ako sa kanya, natigilan ako napatayo ako bigla.
"Anak!" napaatras ako.
Bakit bigla na lang nag iba ang itsura ng anak ko.
"Nababaliw na ako, bakit pati anak ko nakikita ko ang pagmumukha niya, hindi lubayan mo ako!" bigla na lang tumulo ang mga luha ko.
"Bakit?"
"Nay! okay ka lang po"
hinawakan ng anak ko ang kamay ko, pero bigla ko itong binawi nakatitig lang ako sa anak ko.
"Nay okay ka lang ba talaga, bakit po kayo umiiyak"
"Hindi!!!"
"Nay,anong nagyayari sainyo"
Tumakbo ako palabas ng kwarto, hawak ko ang aking dibdib ang sakit parang di ako makahinga.
"Anong nangyayari sa akin bakit mukha niya nakikita ko bakit nababaliw na ako anong gagawin ko!" napahagulgol ako sa may door exit bakit nakikita ko siya sa anak ko at kay doc Clayton bakit!.
- Writer
