Bileğinden tutup mutfağa götürdüm. Herkes ayağa kalktı. Fahri efendi “Ağam buyur,” dedi.
Berivan ise “Bırak kolumu Miraç!” dedi.
Berivan’a baktım. “Boşol! Boşol! Boşol!” dedim. “Herkes şahit olsun ki ben bu kadını boşuyorum!”
Berivan’ın gözleri dehşetle açıldı. Mutfak masasını deli gibi yere itti. “Allah senin belanı versin! Allah seni kahretsin Miraç!” diye bas bas bağırdı. “O kıza bu konağı dar edeceğim! Herkes şahidim olsun! O karaçalıyı bu konaktan atacağım!”
Üst kata gitmek istediğinde kolunu tutarak sıktım. “Sakın! Karıma yaklaşma! Sakın!”
“Bu konuda endişelenme,” dedi, soğuk bir şekilde. “Havin bizden çok uzakta olacak! Gidecek burdan!”
“Seni şimdi kapıya koymuyorsam kızların için! Ama daha fazla rezillik çıkarırsan seni odana kapatırım! Duydun mu!”
Berivan bir an sessiz
