The Legend One

Chapter 6

Era's POV

"Bessy sabihin mo nga saakin na hindi 'to lahat panaginip, lahat ng 'to, you know, Itong mundo na 'to, mga powers na nakita ko, mga ewan chuchu na 'yan at ikaw! 2 taon na kitang hindi nakita! sabihin mo na totoo ang lahat ng 'to." Sabi ko kay Bessy at napatawa naman siya.

Kung tatanungin niyo, dalawang taon ang tanda niya saakin pero ayaw niyang magpapatawag na Ate at isa pa, kaya naging Bestfriend ko siya ay dahil magkapitbahay kami dati.

"Hahaha, Bessy hindi ka nananaginip, totoo lahat 'to, ito ang mundo kung saan ka nababagay, kung saan walang manghahamak na mga tao sa'yo." Sabi niya saakin.

"Pero ang 'di ko lang maintindihan, paano? Bakit? Bakit wala akong alam dito? Paano ako napadpad sa mundo ng mga tao..... I mean kaming dalawa ni Mommy,  paano kami napadpad doon kung dito kami nababagay, paano niya nagawang ilihim sakin ang lahat ng ito? Bakit kahit ano wala akong alam at wala siyang nababanggit tungkol dito?" Tanong ko at napaiyak na rin ako.

Paano nagawang ilihim saakin ni Mommy ang lahat ng ito?

"Wala na akong alam diyan Bessy, basta ang kailangan lang ay tanggapin ang lahat, hayaan mo kapag nagkita kayo ulit ni Mast- ni uhm Tita alam kong may dahilan siya. Ang lahat ng 'to, may dahilan kung bakit niya ginawa 'yon at kung bakit nangyari 'to, basta maging masaya kanalang dahil nandito kana sa Mundo kung saan ka nababagay at higit sa lahat, nagkita na tayo!" Sabi niya kaya napangiti nalang ako.

Lagi namang ganito si Bessy eh. She's more like a Sister to me, minsan Bestfriend always Ate.

"Tama ka. Pero gusto ko nang makita si Mom!" Sabi ko.

Aaminin ko, kahit nagtatampo ako kay Mama ay namimiss ko parin siya.

"Sige. Ako, bilang Headmaster ng paaralang ito, binibigyan kita ng pahintulot na bumalik sa mundo ng mga tao bukas pagsapit ng ika-lima ng umaga."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.

"Waaaahhh!!! Bessy! Thank you!"

"Haha, wala iyon, pero sinasabi ko sa'yo ahh, huwag mong ipagsabi ito. Mahigpit na i***********l ang pagpunta sa mundo ng mga tao. Pasasamahan kita kina Bliz, Fhreya at Frost okay?" 

Napasimangot naman ako sa narinig ko.

"Bakit kasama pa si Fier? Puwede namang si Bliz at Fhreya nalang o 'di kaya si Kryzer o kaya si Cloud, pati si Grey, marami namang iba! Bakit si Fier pa?" Pagpoprotesta ko.

Ayoko ngang makasama 'yong lalaking 'yon!

"Hahahaha, Fier? Kailan pa naging Fier ang pangalan ni Frost? Oh well, nevermind. Kaya si Frost ang napili ko kasi alam kong kayang-kaya ka niyang bantayan."

"Edi sina Fhreya at Bliz nalang! Puwede naman iyon eh! At hindi mo na ako kailanganng pa bantayan pa, ano ako? Bata?" Pilit ko parin kay Bessy.

Tumayo naman si Bessy.

"No! Hanggang doon nalang Bessy! Sasama si Frost! Period! No buts! I have somewhere else to go, please excuse me."

Nakangusong tumango ako at tumayo na rin.

"Oh sige na nga. Bye Bessy!" Paalam ko at nagyakapan nalang kami, saka na ako tumalikod.

Binuksan ko na ang pinto at kumaway muna ako kay Bessy bago isinarado ang pinto.

"AYYASUNGOTNAFIER!!" Bigla ko nalang nasabi iyon nang makita ko si Fier na nakasandal sa pader na malapit sa pinto.

"Ano ka ba! Bakit ka ba nanggugulat?!" Singhal ko sakaniya habang nakahawak sa dibdib ko.

"Tss. Let's go." 

Tumingin naman ako sa paligid at itinuro ko ang sarili ko.

"Ako? Ako ba ang kinakausap mo?" Tanong ko sakaniya habang nakaturo sa sarili ko.

"Sino pa ba sa tingin mo?" Malamig na sagot niya bago tumalikod.

Sumunod naman ako sa paglalakad.

"Ano Fier.... Sama ka daw bukas sa---

"Alam ko." Pagpuputol niya sa sasabihin ko.

"Ano?! Nakinig ka 'no? Alam mo, masama ang makinig sa usapan ng may usapan. Bad ka Fier! Bad." Pangangaral ko sakaniya.

"Alam ko." Sagot niya ulit.

"Wala naman akong narinig. Hindi ko narinig na namimiss mo na Mama mo, 'di ko narinig na ayaw mo akong isama, 'di ko narinig kung paano mo ipagpilitan na huwag akong isama. See? I didn't heard anything." Sabi niya na ikinasimangot ko.

Wala nga siyang narinig.

"Ah wala ka pang narinig sa lagay na 'yan? Halatang halata nga na walang kang narinig." Sarkastikong sabi ko bago ko siya binatukan.

"Ouch!"

Nabigla naman ako sa narinig ko. Pfffftt... ouch? Hahahaha! Lakas maka-bakla nitong si Fier. Binelatan ko muna siya bago tumakbo.

"You! Whatthehell?!" Sigaw niya at nakita ko na humabol siya sa likod ko.

Mas binilisan ko pa, baka maabutan ako ng kapreng 'yon. Teka, ang taas pala nito, hindi ko nga pala alam kung saan ang daan! Huhuhu.

Mas bibilisan ko pa sana ang takbo ko nang sa isang iglap naabutan ako ni Fier.

"HAHAHAHAHAHAH! - HAHAHAHAHA!- HAHAHAHAHAHA, S-SA-NDALI L-ANG HAHAHAHA , T-TI-GIL M-UNA HAHAHAHAHA." 

Halos malagutan ako ng hininga nang bigla akong kiniliti ni Fier nang maabutan niya ako.

Tumigil naman siya pero hawak parin niya ako.

Habol ko pa ang hininga ko nang bigla akong mapatawa nang maalala ko ulit 'yung......'Ouch!' ni Fier.

"Hahahahah. Fier--- lakas makabakla nung OUCH! mo! Hahahahah." Sabi ko sakaniya habang tumatawa, siya naman parang----? Namula? Bwahahahaha.

"Stop laughing." Sabi niya at pinipilit na palamigin ang boses niya.

"Hahahaha, isang OUCH pa nga diyan oh! Hahahaha." 

"Stop laughing or else...." Pagbabanta niya.

"Ano? or else ano?" Panggagaya ko sakaniya.

Tapos bigla ko nalang naramdaman ang paghigpit niya ng hawak sa baywang ko at.......

"WAAAAHHH! FIER! IBABA MO AKO!" Tili ko nang bigla niya akong binuhat.

"Hahahaha. Huwag kang malikot, baka mahulog ka." Sabi niya.

Bigla naman siyang lumipad at at at at nakita ko 'yong pakpak niya.

"Wow! Fier ang ganda naman ng pakpak mo!" Masiglang sabi ko.

Napansin ko naman ang ngiti niya habang nakatingin lang saakin

"Waaaaahhhh!" Tili ko nang magpaikot-ikot siya sa ere.

Mas lalo naman akong kumapit sa braso niya.

Napapikit nalang ako habang dinarama ko ang paglipad. Nang maramdaman ko na lumapag na kami sa lupa.

Pagmulat ko, nakita ko ang mukha ni Fier. Nakita ko ang pagtitig niya sa mata ko, napatingin din ako sa mga mata niya.

Ano ang mga nakikita ko? Bakas ng kalungkutan at pagsisisi? At ano 'to? May kulay asul din ang mga mata niya? Bakit di ko 'to napansin?

Inalis ko na ang pagkakakapit ko sakaniya.

"You're wearing contact lense." Sabi niya. Hindi iyon tanong, parang talagang sinasabi niya.

Tumango naman ako at inalis niya 'yong pagkakahawak niya sa bewang ko.

"Why? You're also wearing a nerdy spectacles." Kunot-noong tanong niya.

"Wala lang, sandali lang ah."

Nagmadali naman akong pumasok sa loob, umuwi pala kami ni Fier. Dumiretso ako at naghugas ng kamay at humarap sa salamin at dahan-dahang inalis ang contact lense ko. Nakita ko naman na nasa likod lang pala si Fier.

Nang maalis ko na, humarap na ako sakaniya.

"Taaaadddaaa!" Sabi ko habang nakangiti habang ipinapakita ko ang tunay na kulay ng mga mata ko.

Nakita ko naman ang pagtulala ni Fier.

"H-eart" Dinig kong sabi niya.

"Yes? Tinawag mo ako sa Heart kong pangalan. Maganda ba Fier?" Tanong ko. 

Bigla naman bumalik sa dati ang aura niya. 

"Wear your contact lense." Malamig na sabi niya at bigla naman siyang umalis.

Nagtatakang nakatingin lang ako sa likod niya, anong nangyari sakaniya?

Ibinalik ko nalang 'yong contact lense ko. Teka wala pa silang lahat?

"Meow."

Nabigla naman ako nang may maramdaman akong gumalaw na malambot sa paanan ko. Kaya tumingin ako  sa ibaba. Nabigla naman ako nang may makita akong pusa.

"Wow!" Iyan nalamang ang nasabi ko.

Ang cute! Kulay black na pusa. Binuhat ko siya nang may makita akong collar sa leeg niya.

"He-ro <3?"

"Hero pala ang pangalan mo! Ang cute mo naman! Hihi." Kausap ko sa pusa at niyakap nito ng mahigpit.

"Aaaaaacckkk.....'di ako makahinga---- Ouch!" Dinig kong sabi nitong pusa?

"Waaaahhh! Ikaw iyon 'no? Nagsasalitang pusa!" Masayang sabi ko.

"Ahh? Naiintindihan mo ako?" Dinig ko pang sabi nito. Totoo nga! Nagsasalitang pusa. 

"Nagsasalita ka nga!" Sabi ko pa dito.

"Era! What the hell is happening?" 

Napatingin naman ako kay Fier na humahangos. Teka nadinig  niya 'yong tili ko?

Lumapit si Fier saakin.

"Nagsasalita 'tong pusa Fier!" Hindi makapaniwalang sabi ko kay Fier.

"What?! Are you crazy?! Si Hero nagsasalita? Tss. What a nonsense." Sabi ni Fier.

"Oo kaya! Totoong nagsasalita 'tong pusa."

"Heart/ Meow!" Dinig kong sabi nitong si Hero.

"Oh? 'Di mo ba narinig? Ang sabi niya 'Heart'" Sabi ko kay Fier.

"Tss. Heart? Meow ang narinig ko. Nababaliw ka na yata." Sabi ni Fier at bumuntong hininga muna ito bago lumabas.

Tiningnan ko ulit si Hero.

"Narinig talaga kitang nagsalita eh!" Kausap ko sa pusa.

"Anong sinabi ko?" Dinig ko pang sabi nitong pusa.

"Kyaaahhh! Nagsasalita ka nga! Narinig kitang nagsabi ng Heart kanina, atsaka 'yung sinabi mo ngayon na 'Anong sinabi ko?' Kyaaaaaahhhhh! Di ako baliw! Narinig talaga kita!" Sabi ko pa kay Hero.

"Ikaw nga." Rinig ko pang sabi nitong pusa.

"Kyaaaaahhhhh! ang galing talaga dito! May nasasalitang pusa!" Tili ko.

"Hahahahha, ang cute mo talaga!" Sabi ko at pinanggigilan ko pa ito. Siya naman puro ouch lang ang naririnig ko. Nagmana yata kay Fier.

"Buti nalang  nakita na kita ulit, sana nakilala ka din niya." Dinig kong sabi ni Hero pero hindi ko nalang pinansin.