SOMETIME21:นอกใจเมีย

1897 Words

SOMETIME 21 ****************************** [TAN : SAID] ผมมองหวานกับยายนมร้อยพวงมาลัยด้วยกัน กว่าผมจะพูดให้ยายนมชอบหวานได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะเว้ย ยายนมบอกว่าไม่ชอบหวานที่ทำตัวไม่เหมือนผู้หญิงไทยที่เรียบร้อยอ่อนหวาน ทำตัวใจง่ายที่ยอมผู้ชายไรงี้ ที่จริงหวานไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นหรอกแต่ที่ยายนมเห็นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น หวานน่ะเหรอจะยอมผมง่ายๆ แม่งไม่มีทาง ผมพยายามอธิบายว่าที่หวานทำแบบนั้นเป็นเพราะหวานเป็นห่วงผม ตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมาหวานถือตัวมาก ไม่ยอมให้ผมได้ทำอย่างที่ตัวเองอยากจะทำ ตอนแรกยายนมก็ไม่เชื่อแต่ผมก็ใช้ไม้อ่อนโดยการอ้อนจนได้ผล ยายนมน่ะแพ้ลูกอ้อนผมมาก ผมอยากให้หวานเข้ามาเป็นหนึ่งในครอบครัวของผมไม่อยากให้คนในครอบครัวมองเธอไม่ดี แค่พ่อผมไม่ชอบเธอมันก็ทำให้ผมหนักใจแล้ว เพราะงั้นผมไม่อยากให้ยายนมต้องมองหวานไม่ดีอีก ผมเป็นคนบอกให้พ่อไปบอกให้หวานกลับมาเอง เพราะหวานมักจะเกรงใจพ่อ ถ้าผมไปง้อเธอเชื่อดิให้ตายยังไงเธอก็ไม่กลับมา ไม่ใช่ว่าผมไม่มีใครให้เลือกเลยอยากให้หวานกลับมานะ แต่ผมอยู่กับหวานมานานผมรู้นิสัยเธอว่าเธอเป็นคนยังไง มันก็เลยทำให้ผมไม่อยากให้เธอจากผมไปไหน ผมอยากให้เธอเป็นของผมแค่คนเดียว และผมก็อยากเป็นคนเดียวที่ได้ครอบครองตัวเธอด้วย ยิ่งรู้ว่ามีคนอยากได้ตัวเธอมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งไม่ควรปล่อยเธอไป ถ้าถามว่ารักเธอมั้ย ผมเองก็รักเธอเหมือนที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้หญิง แต่สันดานผมมันเป็นคนที่กินไม่เลือก หวานให้ผมไม่ได้ตลอด เวลาที่ผมมีอารมณ์แต่เธอกลับไม่มีอารมณ์ร่วมกับผมทำให้ผมต้องไปปล่อยความใคร่ให้ผู้หญิงคนอื่นแทน ยอมรับนะว่าแม่งเหี้ยแต่จะทำไงได้วะ ในเมื่อสันดานผมมันเป็นแบบนี้มานานแล้ว หวานเป็นผู้หญิงที่น่ารัก และเธอยังเป็นผู้หญิงที่ผมแม่งโคตรหวง ไม่หวงได้ไงในเมื่อเธอเป็นเมียผม ต่อไปเธออาจจะเป็นแม่ของลูกผมในอนาคตก็ได้ แต่ผมไม่ชอบอย่างหนึ่งคือเธอมักเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่น ถึงเธอจะไม่ได้คิดอะไรแต่คนพวกนั้นไม่ได้คิดเหมือนเธอไง ผมกลัวว่าการที่เธออยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่นอาจจะทำให้เธอหวั่นไหวขึ้นมาก็ได้ เพราะงั้นผมจำเป็นต้องสั่งให้เธออยู่ห่างผู้ชายทุกคน โอเคเรื่องนี้ผมเข้าใจว่าเธอจะต้องมีสังคมเหมือนคนอื่นๆ บ้าง แต่การที่ต้องเข้าสังคมแล้วมีสายตาของผู้ชายที่มองเธออยากจาบจ้วงนั้นมันทำให้ผมไม่ชอบ อีกอย่างหวานเป็นคนน่ารักนิสัยดีทำให้มีคนเข้าหาตลอดนั่นมันยิ่งทำให้ผมหวงเธอหนักเข้าไปอีก ที่ผมต้องทำโทษเธอรุนแรงเพราะไม่อยากให้เธอเผลอใจไปให้คนอื่น ยอมรับว่าผมมันเห็นแก่ตัวที่ไม่ยอมให้เธอมองผู้ชายคนไหน แต่ตัวเองกลับมั่วผู้หญิงไม่เลือก ผมมันเป็นผู้ชายทำห่าไรก็ไม่เสียหายอยู่แล้ว และผมก็ไม่ชอบให้ใครมาหักหลังผมหรือทรยศผม ในเมื่อเธอเป็นเมียผมแล้วเธอจะต้องภักดีกับผมแค่คนเดียว อย่างที่บอกว่าต่อให้รักเธอมากแค่ไหนถ้ารู้ว่าเธอมันสำส่อนใจง่ายผมก็เลือกที่จะไม่เลี้ยงเธอไว้ ผมไม่ชอบอยู่ร่วมโลกกับคนที่มันทรยศผม เหมือนอย่างแฟนเก่าของผมไงที่ผมเป็นคนฆ่าเธอด้วยมือของผมเอง และฆ่าเธออย่างสุดแสนจะทรมาน ก่อนตายผมอยากให้เธอได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่เธอได้ทำกับผม ในเมื่อเลือกที่จะอยู่กับผมก็ต้องอยู่ให้ได้ตลอดไป เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะไม่มีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้ได้อีก ผมไม่ได้เลวแต่ถ้าใครที่คิดไม่ซื่อกับผมผมก็พร้อมจะเลวให้ถึงที่สุดเอาให้มันกระอักเลือดไปเลย ผมพาหวานมาส่งที่คอนโดและบอกให้ลูกน้องของพ่อเอารถของเธอกลับมาทีหลัง ใบหน้าของหวานดูสดใสขึ้นมากไม่เหมือนเมื่อคืนนี้ตอนที่เราทะเลาะกัน หวานเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยทำให้ผมเอ็นดูเธอมาก ผมไม่แน่ใจว่าอะไรที่ทำให้ผมต้องนอกใจเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่ไม่อยากจะทำแต่มันก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ผมอยากทำตัวเป็นแฟนที่ดีของเธอแต่มันก็ต้องมีเรื่องให้เข้ามาทำให้เธอต้องเสียใจ ผมไม่ได้อยากให้หวานต้องเสียใจเพราะการกระทำของผม ผมเคยบอกเธอหลายครั้งแล้วว่าผู้หญิงที่ผ่านมาของผมผมไม่ได้คิดที่จะจริงจังด้วย ก็แค่เล่นๆ ตามสไตล์ผู้ชายเท่านั้น ถ้าเธอไม่คิดอะไรเธอก็จะอยู่กับผมอย่างมีความสุข ก็นะคงไม่มีผู้หญิงคนไหนรับได้หรอกที่แฟนตัวเองไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น แต่สันดานผมมันชอบเรื่องแบบนี้ เธอเองก็ควรจะชินและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่เจ็บไง ยิ่งเธอคิดมากเรื่องของผมเธอแม่งก็จะยิ่งเจ็บมากกว่าเดิม “พี่แทนจะไปไหนต่อหรือเปล่าคะ?” หวานหันมาถามผมตอนที่เลี้ยวรถเข้าจอดใต้คอนโด ที่จริงก็ไม่ได้มีแพลนจะไปไหนต่ออยู่แล้ว ก็คิดอยู่ว่าจะอยู่กับหวานต่อหรือเปล่าหรือว่าจะไปหาเพื่อนดี เพราะผมเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก แบบว่าชีวิตนี้ขาดเพื่อนไม่ได้ “อยากให้พี่อยู่ด้วยเหรอคะ?” “แล้วได้มั้ยล่ะ?” ผมยิ้มให้เธอ ไม่บ่อยหรอกนะที่หวานจะอ่อยผมแบบนี้ เห็นทีผมคงต้องอยู่กับเธอแล้วล่ะ แต่ยังไม่ทันที่เราจะได้ลงจากรถเสียงไลน์ในมือถือผมก็ดังขึ้นเหมือนมันเป็นเสียงเตือนที่ไม่ยอมให้ผมได้อยู่กับหวาน ผมเปิดอ่านไลน์ก็ชะงักไปเมื่อเพื่อนผมมันส่งมาบอกว่าคืนนี้เด็ดกว่าทุกคืน ซึ่งเราก็รู้ๆ กันอยู่ว่ามันคืออะไร ถ้าผมไม่ไปเสียหมาเลยนะนั่นน่ะ เพราะมันแปลว่าผมกลัวเมีย ซึ่งมันไม่ใช่อย่างนั้นไง นี่ล่ะมั้งที่เป็นนิสัยเหี้ยๆ ของผมที่มันแก้ไม่หายสักที ก็พยายามอยู่นะแต่มันไม่ได้ก็คือไม่ได้จริงๆ ว่ะ ผมหันไปหาหวานที่มองผมอยู่ก่อนแล้วเห็นแววตาของเธอก็รู้สึกว่าเธอคงรู้แล้วว่าคืนนี้ผมจะอยู่กับเธอไม่ได้ ไม่ใช่ว่าผมเห็นอย่างอื่นดีกว่าเธอนะ แต่ผมมันเป็นพวกรักสนุกจะให้มาหมกตัวอยู่แต่กับเมียมันไม่ใช่ไง เมียก็ส่วนเมีย อีกอย่างผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วด้วยก็ไม่เห็นว่าหวานจะว่าอะไรผมเลย เหมือนเธอไม่ได้หึงหวงผมเลยสักนิดนั่นมันยิ่งทำให้ผมอยากทำประชดเธอมากกว่าเดิม การที่ผมออกไปข้างนอกแล้วไม่กลับเข้าห้องส่วนหนึ่งแล้วคือผมแม่งอยากให้เธอโทรมาตามผมก็ยังดี แต่เธอก็เงียบแล้วรอให้ผมกลับมาเอง “โทษนะหวานพี่มีงานเข้าพอดี คืนนี้คงอยู่กับหวานไม่ได้นะคะ” ผมดึงตัวเธอเข้ามากอดพร้อมกับกดจูบหน้าผากเธอเป็นการปลอบใจ หวานพยักหน้าเข้าใจเหมือนเธอไม่ได้ข้องใจที่ผมอยู่กับเธอไม่ได้ เธอยังเห็นผมเป็นแฟนของเธออยู่หรือเปล่าวะ แม่งโคตรเย็นชาเลย จะถามกูสักนิดก็ไม่มีหรือออกอาการไม่พอใจก็ไม่เคย “ไปทำงานของพี่แทนเถอะค่ะ” หวานผละออกจากผมก่อนจะเดินเข้าคอนโดไป บทจะว่าง่ายก็ง่ายเหลือเกิน ผมกำลังจะเดินตามเธอเข้าไปแต่แล้วสายตากลับเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่อีกฟากหนึ่ง เธอกำลังมองมาที่ผมแล้วเดินตรงมาหาผมที่กำลังยืนมองเธออยู่ “ไงคะพี่แทน?” บริ๊งค์คือผู้หญิงที่ผมเคยร่วมรักกับเธอ ตอนนี้เราก็ยังติดต่อกันอยู่ ผมงงว่าเธอมาทำอะไรที่นี่เพราะผมเคยสั่งผู้หญิงทุกคนว่าไม่ให้เข้ามายุ่มย่ามที่คอนโดของผม ผมไม่ชอบให้ใครมาคอยจับผิด ผมทำหน้าไม่พอใจทันทีที่เห็นเธอเดินเข้ามาทัก “มาทำไม?” ผมลากเธอให้เข้าไปนั่งคุยกันในรถ เพราะไม่อยากให้คนอื่นมาเห็นแล้วเอาเรื่องของเราไปบอกหวานได้ ผมไม่อยากเห็นหวานเสียใจเพราะผมบ่อยๆ กลัวว่าหากว่าเธอทนผมไม่ไหวเธออาจจะหนีผมไปก็ได้ ทั้งที่รู้อย่างนั้นผมก็ยังคงทำเธอเสียใจอยู่บ่อยครั้ง ก็ถ้ากูเลือกได้กูก็ไม่อยากเห็นเธอเสียใจแต่สันดานกูมันเป็นแบบนี้ไง “บริ๊งค์คิดถึงพี่แทนค่ะ พี่แทนบอกว่าจะมาหาบริ๊งค์แล้วก็หายไปเป็นเดือนๆ บริ๊งค์ไม่มีเงินจ่ายค่าห้องมาสามเดือนแล้วนะคะ” ผมควักเงินในกระเป๋าให้เธอสองหมื่นเพื่อตัดปัญหา แค่ไลน์มาบอกก็ได้มั้งเรื่องแค่นี้ไม่จำเป็นต้องพาตัวเองมายืนรอผมนานขนาดนี้เลย “ขอบคุณนะคะที่รัก” “ได้เงินแล้วก็กลับไปซะ” “พูดเหมือนไม่มีเยื่อใยต่อกันเลยนะคะ จำไม่ได้เหรอว่าตอนที่เราอยู่บนเตียงพี่แทนโหยหาบริ๊งค์มากแค่ไหน” บริ๊งค์โน้มหน้าเข้ามาพรหมจูบผมเหมือนเธอคิดถึงผมเหลือเกิน แต่เชื่อเหอะว่ามันไม่ได้เป็นอย่างนั้น เธอแค่คิดถึงเงินของผมที่ให้เธอเท่านั้นแหละ พอเธอได้เงินเธอก็จะหายหัวไปหลายวันเรื่องนี้ทำไมผมจะไม่รู้ “พี่บอกว่าให้กลับไปได้แล้ว” บริ๊งค์ทำหน้างอนก่อนจะลงจากรถแล้วเดินหายไป ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เธอยอมกลับไปแต่โดยดีไม่ลีลาที่จะอยู่ต่อ พอหันไปมองที่ทางเข้าคอนโดผมก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าหวานยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเธอไร้ซึ่งความรู้สึกยากที่ผมจะอ่านความคิดเธอได้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ งานเข้ากูแล้ว! ชิบหายแล้วกู! [TAN : SAID END]

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more