SOMETIME17:รุนแรงกับผัว

1983 Words

SOMETIME 17 ************************* “หวานชอบกินปลาราดพริกเหรอคะ?” พี่อาร์ถามเมื่อเห็นว่าฉันให้ความสำคัญกับปลาราดพริกมาก และทุกครั้งที่เรามาร้านนี้ฉันก็มักจะสั่งปลาราดพริกมากินประจำ มันคืออาหารจานโปรดของฉันเลยล่ะ พี่แทนเองก็ไม่เคยรู้ว่าฉันชอบกินอะไร เขาไม่ค่อยใส่ใจฉันเท่าไหร่ เวลาที่เราไปกินข้าวด้วยกันเขาก็มักจะสั่งแต่สิ่งที่เขาชอบและไม่ยอมให้ฉันได้สั่งในสิ่งที่ฉันชอบ เขาบอกว่าสิ่งไหนที่เขาชอบฉันจะต้องชอบกับเขาด้วย มันก็เหมือนเป็นการบังคับให้ฉันชอบในสิ่งที่เขาชอบ และฉันก็ไม่มีสิทธิ์ค้านอะไรได้เลย “ที่จริงก็ชอบหลายอย่างนะคะ แต่ชอบปลาราดพริกมากกว่า” พี่อาร์ยิ้มให้ฉันเหมือนเขาเอ็นดูฉันมาก ระหว่างที่เรากินอยู่นั้นพี่อาร์ก็ชวนฉันคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อง ทำให้การนั่งกินข้าวของเราในวันนี้ไม่เหงาเลยและสนุกกับการพูดคุยกันด้วย จนกระทั่งมีผู้ชายคนหนึ่งท่าทางนักเลงหน่อยเดินเข้ามายืนตรงหน้าเราสองคนและยกเท้าขึ้นกระแทกโต๊ะอย่างแรงทำให้จานข้าวกระเด็นเต็มตัวฉันกับพี่อาร์ ฉันตกใจมากที่จู่ๆ ผู้ชายคนนี้ก็มาทำแบบนี้กับเราสองคนทั้งที่ก็ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน ทำไมเขาน่ากลัวแบบนี้ล่ะ “พอดีแม่งหมั่นไส้ว่ะ อยากกระทืบหน้ามึง” เขาหันไปหาพี่อาร์แล้วพูดจาหยาบคายใส่ พี่อาร์ไม่ได้โต้ตอบอะไรเขาเองก็มองหน้าผู้ชายคนนั้นกลับไปเหมือนกัน คนในร้านเริ่มทยอยถอยหนีเพราะกลัวว่าจะโดนลูกหลงด้วย ให้ตายเถอะทำไมถึงมาพูดจาแบบนี้ ฉันเชื่อนะว่าพี่อาร์ไม่มีทางรู้จักกับคนไม่ดีแบบนี้แน่นอน ถ้าเป็นพี่แทนน่ะไม่แน่ “กินตีนกูหน่อยมั้ย?” “มึงเป็นใคร?” พี่อาร์ถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบ แววตาของเขาไม่ได้แสดงถึงความกลัวเลยสักนิด ในเมื่อผู้ชายตรงหน้าพูดไม่ดีกับเขาเขาก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดดีด้วยเหมือนกัน ผู้ชายคนที่มาหาเรื่องเราแสยะยิ้มมุมปากพร้อมกับกระชากคอเสื้อพี่อาร์อย่างแรง ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูกจะเข้าไปช่วยก็ไม่รู้ว่าจะช่วยได้ยังไง ดีไม่ดีอาจจะไปเป็นภาระของเขาก็ได้ ฉันมองซ้ายมองขวาเพื่อให้คนเข้ามาช่วย แต่คนที่อยู่ที่นี่ต่างก็ทำหน้าหวาดกลัวและเหมือนกำลังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วย เพราะมันเกิดขึ้นกะทันหัน “พอดีเพื่อนกูไม่ชอบขี้หน้ามึงว่ะ เห็นแล้วของขึ้น” ก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะเงื้อหมัดชกหน้าพี่อาร์ฉันก็เข้าไปห้ามเอาไว้ก่อน ฉันรู้ว่าพี่อาร์ไม่อยากมีเรื่อง และเชื่อว่าพี่อาร์เป็นคนที่ไม่มีศัตรูที่ไหน บางทีผู้ชายคนนี้อาจจะจำคนผิดก็ได้ “อย่าทำร้ายเพื่อนฉันนะ” ฉันหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อที่จะโทรแจ้งตำรวจทำให้ผู้ชายคนนั้นชะงักหมัดค้างไว้กลางอากาศ เขาตวัดหางตามามองฉันที่ยืนมือสั่นด้วยความกลัว แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้กดโทรหาตำรวจก็มีมือหนาเข้ามาแย่งมือถือจากมือฉันไปอย่างฉวยโอกาส พอหันกลับไปด้านหลังถึงได้รู้ว่าคนที่เข้ามาแย่งมือถือไปจากฉันคือคนที่ฉันรู้จัก แถมรู้จักดีซะด้วย “พะ...พี่แทน” “เออ! กูเอง” ฉันตกใจมากเมื่อเห็นว่าพี่แทนมายืนอยู่ตรงหน้า ไม่คิดว่าเขาจะรู้ว่าฉันออกมากับพี่อาร์เร็วขนาดนี้ เมื่อเช้าฉันพยายามติดต่อหาเขาทุกทางแต่เขาก็เหมือนไม่รับรู้อะไรจากฉันเลย ฉันก็นึกว่าเขาอาจจะมีความสุขอยู่บนเตียงกับผู้หญิงของเขาอยู่ก็ได้ แล้วทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้ พี่แทนกระชากแขนฉันให้ออกจากร้านไปกับเขา ฉันพยายามขืนตัวเองเอาไว้แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้พี่อาร์เป็นยังไงบ้าง พี่แทนผลักฉันให้เข้าไปนั่งในรถของเขาก่อนที่เขาจะขับออกไปด้วยความเร็วจนฉันคาดเข็มขัดนิรภัยแทบไม่ทัน มิหนำซ้ำเขายังขับรถฝ่าไฟแดงด้วย พี่แทนในตอนนี้เหมือนภูตผีปีศาจยังไงไม่รู้ มันน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก กลัวว่าเขาจะทำร้ายฉันเหมือนครั้งก่อน พี่แทนหันมามองหน้าฉันก่อนที่จะยกยิ้มมุมปากเหมือนเขาคิดเอาไว้แล้วว่าจะลงโทษฉันยังไง เขาไม่ได้พาฉันกลับไปที่คอนโด แต่เขาพาฉันไปที่ไหนไม่รู้ ข้างทางมืดไปหมดมีแต่ไฟหน้ารถที่ให้ความสว่างเท่านั้น ความคิดไม่ดีเริ่มก่อตัวในหัวฉันทันที ที่ฉันคิดอยู่ตอนนี้คือการที่เขาจะพาฉันมาฆ่าทิ้งไว้กลางป่าแล้วฝังเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ หัวใจฉันเต้นแรงจนมันเจ็บไปหมดแล้วไม่รู้ว่าเขาจะพาฉันไปที่ไหน “พี่แทนจะพาหวานไปไหนคะ?” ฉันคงทำเป็นนิ่งเฉยต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ จู่ๆ เขาก็หัวเราะขึ้นมาเสียงดังก่อนจะหยิบเอาปืนที่เหน็บไว้ข้างเอวจ่อมาที่ฉัน ฉันนิ่งไปเมื่อเห็นอย่างนั้นอีกอย่างตอนนี้เขายังขึ้นนกปืนเอาไว้เรียบร้อยแล้วด้วย ปากก็บอกว่าจะไม่ทำร้ายฉันอีกแต่สิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่สิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด “สนุกป่ะ?” ร่างสูงถามขึ้นมาด้วยคำถามที่ฉันไม่สามารถตอบเขาได้ เพราะฉันไม่รู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไร พอเห็นว่าฉันไม่ตอบเขาก็เลี้ยวรถเข้าจอดข้างทางที่ตอนนี้ก็ยังคงมืดก่อนที่เขาจะดับรถทำให้ตอนนี้มันมืดสนิทไปหมดไม่เห็นแม้แต่หน้าพี่แทนว่าเขาทำหน้ายังไง “กูถามว่าสนุกป่ะ?” “พะ...พี่แทนหมายถึงอะไรคะ?” ฉันถามด้วยเสียงตะกุกตะกักด้วยความกลัว “ตอนเอากับมันสนุกป่ะ?” พี่แทนต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่คิดได้อย่างนี้ ฉันกับพี่อาร์ไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นกันเลยนะ เราก็แค่ไปกินข้าวกันเท่านั้นเอง พอเห็นว่าฉันไม่ให้คำตอบเขา เขาก็เอี้ยวตัวเข้ามาคร่อมตัวฉันเอาไว้ก่อนจะใช้มือของเขาจับอยู่ส่วนนั้นของฉันและกดนิ้วลงไปแรงๆ ฉันสะดุ้งตัวโหยงเมื่อเขาทำแบบนี้ เขาจะใช้กำลังกับฉันด้วยเรื่องแบบนี้ไม่ได้ “พี่แทนหยุดเดี๋ยวนี้นะคะ” ฉันพยายามผลักหน้าอกของคนตรงหน้าให้ออกห่างจากตัว แต่เขากลับไม่ขยับไปไหนแถมยังหัวเราะอย่างร้ายกาจอีก ทำให้ฉันหมดความอดทนที่จะทนเขาอีกต่อไปแล้ว ฉันตัดสินใจจับท่อนเอ็นของเขาก่อนจะออกแรงกำมันแน่นๆ จนเขาถึงเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแล้วเอี้ยวตัวกลับไปนั่งที่เดิม เขาน่ะรักของของเขาจะตาย ผู้ชายที่มั่วผู้หญิงไม่เลือกอย่างเขาโดนแบบนี้ซะบ้างจะได้จำว่าไม่ควรมาทำร้ายผู้หญิงไม่มีทางสู้แบบนี้ “วะ...หวาน” เขานั่งจับท่อนเอ็นของตัวเองพร้อมกับร้องครวญครางออกมา ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่เขาไม่ทำอะไรฉันต่อ เห็นเขาเจ็บปวดแบบนี้รู้สึกสงสารยังไงไม่รู้แต่มันก็ช่วยไม่ได้ไงเขาคิดจะทำร้ายฉันก่อนนะ ฉันยื่นหน้าเข้าไปดูอาการของเขาก็เห็นว่าเขากุมเป้าตัวเองเอาไว้ใบหน้านี้บิดเบี้ยวไปเลย “พี่แทนเจ็บมากมั้ยคะ?” ที่จริงก็อยากจะสมน้ำหน้านะแต่พอเห็นใบหน้าที่แสดงอาการเจ็บออกมามันก็สมน้ำหน้าไม่ลง ปกติแล้วพี่แทนอ่ะถ้าเขาไม่รู้สึกอะไรเขาจะไม่แสดงมันออกมาจากทางสีหน้าให้คนอื่นรู้เด็ดขาดเลย “ถ้าพี่ไม่สามารถใช้มันได้อีก...” “พูดเกินไปแล้วค่ะ หวานไม่ได้ทำรุนแรงเลยนะ” ฉันพูดสวนขึ้นมา พี่แทนมองหน้าฉันอย่างโกรธจัด เขาคงรักคงหวงตัวตนของเขามากสินะ แต่ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจทำให้เขาเจ็บมากขนาดนี้นี่ “เดี๋ยวหวานขับรถให้นะคะ” “ไม่ต้อง” พี่แทนปัดมือฉันออกก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ออกรถไปอย่างช้าๆ แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้หันมาหาเรื่องฉันอีกจนถึงบ้านพักตากอากาศหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ใบป่าทึบ ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ เป็นเหมือนที่พักส่วนตัว พี่แทนพาฉันเข้าไปในบ้านทีแรกฉันคิดว่าที่นี่จะต้องไม่มีคนอยู่ แต่แล้วไม่ใช่ ที่นี่มีแม่บ้านอาศัยอยู่สองคนและมีคนสวนอีกหนึ่งคน “คุณหนูทำไมมาป่านนี้ล่ะคะดึกดื่นขนาดนี้แล้ว” ฉันหันไปมองหน้าพี่แทนทันที คุณหนูที่คุณยายพูดถึงคือพี่แทนเหรอ เขาน่ะไม่ใช่คุณหนูหรอกต้องเรียกว่าปีศาจมากกว่า พี่แทนเดินเข้าไปสวมกอดผู้หญิงสูงอายุตรงหน้าเหมือนเขารักผู้หญิงคนนี้มาก “แทนคิดถึงยายนมครับ” พี่แทนผละออกจากคุณยายก่อนจะชี้มาที่ฉันเพื่อแนะนำให้ฉันรู้จักกับคุณยาย “ยายนมนี่หวานแฟนแทนครับ” “สวัสดีค่ะ” “นี่ยายนมคนที่เลี้ยงพี่มาตั้งแต่เด็กๆ” พี่แทนแนะนำให้เรารู้จักกันก่อนที่จะพาฉันขึ้นห้อง ยายนมของพี่แทนมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนจะสแกนว่าฉันผ่านที่จะได้คบกับคุณหนูของยายหรือเปล่า ที่จริงถ้าฉันพูดได้ฉันก็อยากจะพูดนะว่าฉันไม่ได้อยากเป็นแฟนกับคุณหนูของยายเลย เพราะคุณหนูของยายรุนแรงกับฉันมาก พอเข้ามาในห้องพี่แทนก็เดินไปนั่งที่โซฟาข้างเตียงก่อนจะกุมเป้าตัวเองเอาไว้เหมือนเดิม นี่เขายังไม่หายปวดอีกเหรอ ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างเขา ก่อนจะบอกให้เขาเอามือออกแล้วฉันจะดูให้เอง พี่แทนอมยิ้มเล็กน้อยที่เห็นว่าฉันใส่ใจเขาแบบนี้ ที่จริงฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้แต่เป็นเพราะวันนี้เขามาแปลกที่ไม่ได้ทำร้ายฉันแต่พาฉันมาหายายนมของเขาแทน ทั้งที่เขาจะทำร้ายฉันก็ได้ไง ถ้าเขาขึ้นกูมึงกับฉันแล้วมันมักจะตามมาด้วยการลงมือทำร้ายฉันไง ฉันถอดเข็มขัดของพี่แทนออกก่อนจะปลดตะขอกางเกงของเขาและรูดซิปออกทำให้เห็นกางเกงบ็อกเซอร์ แต่ยังไม่ได้ถอดมันด้วยซ้ำยายนมก็เปิดประตูเข้ามาพอดีโดยไม่เคาะด้วย ทำให้ยายนมเห็นว่ามือของฉันจับท่อนเอ็นของพี่แทนอยู่และพี่แทนเองก็ทำหน้าไปต่อไม่ถูกด้วย เข้ามาถูกจังหวะจริงๆ เลย นี่ฉันคงกลายเป็นผู้หญิงแรดในสายตาของยายนมไปแล้วล่ะ “ว้าย! ตายแล้ว” ตายของจริงล่ะทีนี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more