SOMETIME03 : บทลงโทษของคนหวงเมีย
1435 Words
SOMETIME 03
********************************
“หวาน” พี่แทนจับปลายคางฉันเพื่อให้ฉันเงยหน้ามองเขา
พอเราสบตากันน้ำตาฉันก็ล่วงผล็อยลงมาทันที มันไม่สามารถเก็บความรู้สึกของตัวเองได้แล้วตอนนี้ ภาพที่ฉันเห็นเขาโอบไหล่ผู้หญิงคนอื่นมันทำให้ฉันเสียใจ
ฉันไม่อยากนึกถึงมันหรอกนะแต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ อ้อมกอดที่เขาใช้กอดฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาใช้กอดใครมาบ้าง
“ร้องไห้ทำไม?”
“...ฮึก” น้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยความเป็นห่วงยิ่งทำให้น้ำตาของฉันไหลพรั่งพรูออกมาอย่างหนัก ฉันก้มหน้าซบอกพี่แทนเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ว่าฉันกำลังร้องไห้
น้ำตาที่เสียไปให้เขาไม่รู้ว่าเสียไปเท่าไหร่แล้ว มันคงนับไม่ได้แล้วมั้ง เพราะมันมากมายเหลือเกิน
ไม่ใช่แค่เสียใจอย่างเดียวนะ มันทั้งเสียความรู้สึก เสียหน้าเวลาที่มีคนมาถามถึงแฟนตัวเองที่ไปยืนควงคนอื่น เสียตัวให้เขา เสียทุกๆ อย่างให้กับผู้ชายคนนี้หมดเลย
แต่สิ่งที่ฉันได้กลับมาคือความว่างเปล่าและอากาศที่ไม่สามารถคว้าเอาไว้ให้อยู่กับตัวเองได้เลย ทั้งที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือ
“พี่แทนไปนอนกับคนอื่นมาอีกแล้วใช่มั้ย?”
“หวาน”
พี่แทนดูไม่ตกใจที่ฉันรู้เรื่องนี้ เพราะทุกครั้งที่เขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นจะต้องมีคนคาบข่าวมาบอกฉันเสมอ
แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่แคร์หรือไม่สนใจว่าฉันจะรู้หรือไม่รู้ เขาทำเหมือนฉันเป็นของตายของเขา นึกถึงก็แค่มาหาแต่พอเบื่อก็พร้อมที่จะเขี่ยทิ้งได้ทุกเมื่อ
ฉันอยากทำเหมือนเขาบ้างจังจะได้ไม่มาเสียใจอยู่แบบนี้ แต่ฉันก็ทำไม่ได้ไงฉันเคยลองแล้วนะลองเป็นผู้หญิงสำส่อนเหมือนที่เขาทำ
แต่สุดท้ายฉันก็ทำไม่ได้จริงๆ เพราะมันไม่ใช่นิสัยของฉันและฉันก็ไม่เคยคิดที่จะทรยศหักหลังเขาด้วย
“ทะ...ทำไมพี่แทนทำแบบนี้กับหวาน...ฮึก”
ฉันยังคงร้องไห้ซบอกพี่แทนอยู่ เสียงร้องของฉันแข่งกับเสียงฝนที่ตกแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยก็เหมือนกับใจของพี่แทนที่ไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุดสักที
“พี่แทนยังเห็นหวานเป็นแฟนอยู่มั้ย?”
“พี่ขอโทษ”
และมันก็เป็นเหมือนอย่างทุกครั้ง พอโดนฉันจับได้เขาก็มักจะพูดแค่คำว่าขอโทษแล้วกลับไปทำอีก ฉันไม่ได้ต้องการคำขอโทษฉันแค่ต้องการความรักจากเขาเท่านั้น
ฉันเกลียด เกลียดตัวเองที่ยอมเป็นอีโง่อยู่แบบนี้ เกลียดที่ใจไม่แข็งพอที่จะเดินออกมา เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นจากเรื่องพวกนี้สักที แค่คิดจะหนียังทำไม่ได้เลย
“พะ...พอแล้ว” ฉันปาดน้ำตาตัวเองออกจากใบหน้าก่อนจะผละออกจากอกพี่แทน
ฉันคิดว่าตัวเองเดินทางมาไกลมากพอแล้ว ฉันควรจะหยุดสักที ฉันไม่อยากเป็นคนดีอีกต่อไปแล้ว เป็นคนดีแล้วไม่เห็นว่าอะไรมันจะดีขึ้น
ฉันควรเชื่อคำพูดของเหมยที่ว่าขิงก็รา ข่าก็แรง ไหนเมื่อพี่แทนมักมากได้ ฉันก็มักมากได้เหมือนกัน ฉันเองก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
“หวานเหนื่อย...”
“พูดแบบนี้คือจะเลิก?”
ต่อให้ฉันบอกเลิกยังไงเขาก็ไม่ยอมเลิกกับฉัน และฉันเองก็ไม่สามรถเลิกกับเขาได้
มันเป็นข้อตกลงของเราว่าเราจะต้องอยู่แบบนี้ต่อไป ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนฉันก็ต้องอยู่เพื่อเป็นของตายให้เขา
“เรื่องแค่นี้เองนะหวานทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่”
“...”
“ไม่ใช่ครั้งนี้ครั้งแรกนี่ หวานก็น่าจะชินได้แล้วนะเพราะนี่มันนับครั้งไม่ถ้วนแล้วที่พี่ทำ”
ฉันมองหน้าผู้ชายใจร้ายตรงหน้า ทำไมถึงพูดมาได้หน้าไม่อาย ละอายใจสักนิดก็ได้นะ
ฉันกำมือตัวเองแน่นอย่างนึกโกรธที่เขาพูดออกมาไม่คิดแบบนี้ ถ้าฉันทำเหมือนที่เขาพูดเขาจะรู้สึกยังไง
“ถ้าหวานพูดเหมือนพี่สักครั้งพี่จะเจ็บบ้างมั้ยคะ?”
ฉันมองหน้าพี่แทนพี่มองฉันอยู่ ฉันอยากรู้ความรู้สึกของเขา เขาจะทำฉันเจ็บไปอีกนานแค่ไหน
ถ้าในใจของเขาไม่ได้มีฉันอยู่ในนั้นแล้วทำไมไม่ปล่อยฉันไปจะยื้อกันไว้ทำไมให้เสียเวลา
“ถ้าหวานบอกว่าหวานไปเอากับผู้ชายคนอื่น ไปแบให้เขาฟรีๆ พี่โอเคใช่มั้ยคะพี่แทน”
“พี่จะฆ่าคนที่มันแตะต้องตัวเธอ พี่เคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าพี่หวง”
พี่แทนกัดฟันพูด เขาคงโกรธที่ฉันพูดประชดเขาแบบนั้น เขาไม่ชอบให้ฉันพูดถึงผู้ชายคนอื่น แต่แล้วไงในเมื่อเขาเองยังพูดถึงเรื่องผู้หญิงคนอื่นได้เลย
“แม้แต่หางตาพี่ก็ไม่ให้มันมองหวาน ไอ้เหี้ยหน้าไหนกล้าก็ให้มันลองดู”
“...” ที่เขาพูดได้แบบนี้เพราะเขามันเป็นคนโหดร้ายยังไงล่ะ
ฉันคงลืมบอกไปอีกอย่างว่าพี่แทนเป็นลูกชายเจ้าของบ่อนพนันที่ผิดกฎหมายรายใหญ่ของประเทศ
พ่อของเขาทำธุรกิจมืดหลายอย่างเลย อย่างเช่นทำอาวุธสงครามส่งออกต่างประเทศ และพวกเขาก็มีคนใหญ่คนโตคอยหนุนหลังให้เสมอตำรวจเลยทำอะไรไม่ได้
ไม่แปลกที่หลายคนจะกลัวพี่แทน เขาสามารถฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็นโดยที่ไม่กลัวกฎหมายบ้านเมืองเลยสักนิด
เห็นหรือเปล่าว่าเขาใจร้ายแค่ไหน เหมยถึงไม่อยากให้ฉันคบกับพี่แทนไง เพราะความร้ายของเขามันถึงทำให้ฉันไปจากเขาไม่ได้สักที
“อย่าให้พี่รู้แล้วกันว่าหวานไปเอากับใครหรือไปแบให้ใครฟรีๆ หวานรู้ใช่มั้ยบทลงโทษของคนที่มันทรยศเป็นยังไง?”
เขาก็มักจะขู่ฉันแบบนี้ตลอดเวลาที่ฉันจะมองหาผู้ชายดีๆ สักคนเข้ามาในชีวิต ฉันก้มหน้ามองมือตัวเองได้แต่นึกโทษตัวเองในใจที่พาตัวเองเข้ามาพัวพันกับคนใจร้ายแบบนี้
“...”
“พี่จะทรมานหวานให้ตายทั้งเป็น เฉือนเนื้อหวานเล่นแล้วเอาเกลือมาทาดีป่ะ หรือกรีดร่องของหวานดี หรือเอาลูกน้องของพ่อมารุมโทรมเอาให้ขาลากไปเลย เพราะงั้นอย่าลองดีกับพี่ เชื่อฟังพี่แล้วหวานจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ แค่นี้คงทำได้ใช่มั้ยคะ?”
“ค่ะ”
ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะเมินหน้าไปทางอื่นเพื่อที่จะเลี่ยงการพูดคุยกับเขา ไม่นานฉันก็รู้สึกอุ่นที่มือตัวเองก่อนจะพบว่าเป็นพี่แทนที่กำลังกุมมือฉันเอาไว้
ฉันเงยหน้ามองเขาก็เห็นว่าเขากำลังยิ้มให้ฉันอยู่ เขาก็เป็นซะแบบนี้ทำเหมือนว่าเรื่องเมื่อกี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
ทั้งๆ ที่เขาเพิ่งบอกบทลงโทษที่เขาจะใช้ทำกับฉันอย่างร้ายกาจ ผู้ชายคนนี้เป็นเหมือนขุมนรกของฉันดีๆ นี่เอง
“พี่เปลี่ยนใจแล้ววันนี้พี่จะอยู่กับหวานดีมั้ยคะ?”
อยู่ดีๆ ร่างสูงก็หันมายิ้มให้ฉันทั้งที่เมื่อกี้เขายังบรรยายบทลงโทษอันโหดร้ายที่คิดจะทำกับฉันอยู่เลย
ฉันรู้นะว่าที่พี่แทนยอมอยู่กับฉันเป็นเพราะเขาอยากไถ่โทษที่ฉันจับได้ว่าเขาไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นมา แทนที่จะดีใจแต่กลับเสียใจมากกว่าที่เขามาอยู่กับฉันวันนี้
ความเจ็บปวดไม่รู้ว่ามันจะหายไปจากใจฉันได้เมื่อไหร่ นานวันก็ยิ่งเพิ่มรอยแผลเป็นให้ฉันจนมันรักษาไม่หาย
“วันนี้หวานอยากไปไหนบอกพี่ได้นะพี่จะตามใจหวานทุกอย่างเลย”
“ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ค่ะ แค่พี่แทนอยู่กับหวานก็พอแล้ว” และแล้วเรื่องก็จบเหมือนทุกทีที่เคยเป็น ฉันก็เดินกลับเข้าไปในวังวนเดิมอีกครั้ง
วังวนที่ไม่สามารถเดินออกไปได้
- Writer
