พิษรักลวงหลอก

หมองูตายเพราะงู เมฆาอยากได้ฉัน มันก็ต้องตายเพราะฉัน

พิษรักลวงหลอก

ตอนที่ 4 หมองูตายเพราะงู เมฆาอยากได้ฉัน มันก็ต้องตายเพราะฉัน

“ รีนไม่สบาย ไม่เข้าบริษัท ”

ฉันที่ร่างกายสบายดีไม่ได้เจ็บป่วยอย่างที่ได้เอ่ยบอกปลายสายอย่างพี่หน่อย เลขาของฉันไป ฉันมุสาว่าตัวเองป่วยนอนซมเพื่อจะไม่ต้องเจอหน้าเมฆา ผู้ชายที่ทำให้ภาพติดตาฉัน เขาคือโรคจิตที่ภาคภูมิใจในมหาอำนาจ เขาจ่ายเงินซื้อผู้หญิงมาบำเรอร่างกายเขาต่อหน้าฉัน เสียงหัวเราะชอบใจของเขามันยิ่งทำให้ฉันขยะแขยงเขามาก ไหนจะผู้หญิงสองคนที่ช่วยกันบำเรอร่างกายเมฆาราวกับหุ่นยนต์ มันเป็นภาพที่ทำฉันสะอิดสะเอียนจนอาเจียนออกมา วันศุกร์สุดสัปดาห์ที่จะได้หยุดเสาร์อาทิตย์ด้วยฉันจึงหยุดวันศุกร์ซะเลย ร่างกายไม่แย่แต่จิตใจย่ำแย่มาก ต้องเอาน้ำมนต์มาล้างตาถึงจะหาย

ฉันเหมือนคนเก็บตัวไม่ออกไปไหน ใช้เวลาแค่นอนอย่างเดียว ไม่ลงไปพบหน้าใคร แค่ตอบคำถามของพี่หน่อย เลขาของฉันที่ต้องทำหน้าที่ซักถามฉันอย่างละเอียดยิบ ถ้าฉันเป็นผ้าคงจะซักจนสะอาดไร้คราบสกปรกจนสีซีดไปเลยมั้ง อย่างว่าเขาก็ทำตามหน้าที่ๆได้รับคำสั่งของเจ้านายผู้มีอำนาจหนินะ

ฉันรู้ว่าพ่อกับพี่ชายมีนัดออกรอบตีกอล์ฟกับเมฆา ผู้มีบุญคุณสูงส่งของพวกเขา ไม่มีใครอยู่บ้านได้มาสนใจความรู้สึกของฉันหรอก

( อีไอรีน มารับกูหน่อย กูอยู่สนามบิน )

เสียงของหยก เพื่อนสนิทฉันที่ได้สามีเป็นชาวต่างชาติ ย้ายรกรากไปอยู่ออสเตรเลียตาสามี แต่วันนี้หยกกลับมาโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า ทำฉันที่อารมณ์เบื่อหน่ายกลับสดใสขึ้นมาทันที ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวไปรับหยกที่สนามบิน

“ อีดอกไอรีน กรี๊ดดดด!! ”

ทันทีที่เจอกันในรอบปี พุ่งเข้ากอดกันอย่างคิดถึงมาก น้ำตาฉันจะไหลอาบแก้ม ดีใจและคิดถึงที่ได้เจอเพื่อนรัก เพื่อนคนเดียวที่ฉันมี ได้โอบกอดในช่วงจังหวะที่หัวใจฉันอ่อนแอมันช่วยสูบฉีดให้หัวใจฉันอบอุ่นขึ้นได้มาก

คุยสัพเพเหระกันได้นิดหน่อย ก็หาที่คุยกันให้หายคิดถึง ฉันพาหยกมาคุยกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง สั่งจัดเต็มดั่งคนไม่ได้ทานอะไรมาหลายวัน บอกเลยมื้อนี้เป็นมื้อที่ฉันรู้สึกอาหารตรงนี้น่ากินและมีรสชาติที่อร่อยมาก

“ มึงจะอยู่กี่วันว่ะ? ”

“ ไม่มีกำหนด ” คำตอบของหยกทำฉันแอบตกใจ

“ มึงเลิกกับผัวเหรอว่ะ ”

“ อีดอก กูมาช่วยงานที่บ้าน ผัวกูจะตามมาอาทิตย์หน้า ” แล้วไป ฉันก็คิดว่าเพื่อนจะเลิกกับสามี

“ ว่าแต่มึงเถอะ กับไอ้ขุนเป็นไงบ้าง ” คำถามของหยกทำฉันแอบดิ่ง แต่พยายามปรับสีหน้าให้เพื่อนไม่คิดมาก

“ ก็ปกติ ”

“ รักกันดีว่างั้น? ”

“ พูดเรื่องมึงดีกว่า เป็นไงบ้างอยู่ที่ออสเตรเลียหนาวไหมว่ะ ”

“ อีไอรีน ทำไมไอ้ขุนมากับอีแก้วได้ว่ะ ”

“ …………… ” ฉันหันไปมองตามที่หยกมอง ทำไมมันถึงบังเอิญขนาดนี้ก็ไม่รู้ ขุนเดินเข้าร้านอาหารมากับแก้ว ซึ่งทั้งคู่เห็นฉันกับหยก เขาสองคนมองหน้ากัน แล้วกำลังเดินเข้ามาที่ฉัน

“ อีไอรีน มึงรู้ทุกอย่างใช่ไหม ” ฉันมองหน้าหยก สบตากันใช้สายตาสื่อสารกัน แค่มองก็รับรู้ถึงเรื่องราวทุกอย่างโดยไม่ต้องเอ่ยเป็นคำพูดออกมา

เพี๊ยะ!!

“ อีชั่ว!! ”

หยกไม่พูดพร่ำทำเพลง ทันทีที่แก้วเดินมาถึงโต๊ะก็ตบเข้าไปที่หน้าของแก้วอย่างจัง ฉันเข้าไปกอดห้ามหยกไม่ให้เกิดเรื่องอีก หยกหัวร้อนฉันก็พอเข้าใจ ฉันเองก็ไม่ได้ใจเย็นอะไรได้มาก แต่ทุกอย่างทำฉันต้องยอมรับ

“ แกจะตบฉัน ด่าฉัน ฉันรับได้นะหยก ฉันผิดจริงๆ ฉันยอมรับที่แอบคบกับขุน แต่ฉันรักขุนจริงๆ ” แก้วไม่ตอบโต้ที่โดนฝ่ามือหยก ยังเอ่ยยอมรับอีกด้วย

“ ถ้ามึงไม่ใช่คนที่กูรู้จัก กูจะไม่อะไรเลย แต่ไอ้ขุนคือแฟนอีไอรีน มึงยังเอาได้ ผู้หญิงชั่ว ไอ้ตัวก็ผู้เลว ศีลเสมอกันดีจริงๆนะพวกมึง ”

“ เรากับแก้วมีแต่คำว่าขอโทษให้นะ ” ขุนเอ่ยด้วยหน้าที่สลด

“ ไม่ต้องขอโทษหรอก ”

“ อีไอรีน มึงจะไปยอมให้พวกมันทำมึงแบบนี้ได้ยังไงว่ะ ” หยกเอ๊ะฉันที่ฉันเอ่ยแบบนี้ออกไป

“ ที่บอกไม่ต้องขอโทษ คือไม่ได้รู้สึกอะไร คนเป็นแฟนกันต้องรัก แต่ขุนทำแบบนี้ รีนก็ไม่เห็นค่าอะไรต้องรู้สึก…ส่วนแก้ว แกไม่ใช่เพื่อนฉัน เพื่อนกันจะไม่เผาเรือนเพื่อน แกทำแบบนี้แกไม่ใช่เพื่อนฉัน ไม่เห็นต้องขอโทษ เพราะไม่เคยเป็นเพื่อน ”

“ จริงของมึงว่ะ กูก็ไม่เคยนับพวกมันสองตัวเป็นเพื่อน เจอก็ไม่ต้องมาทักนะ ไม่อยากรู้จักจ๊ะ ”

หยกเอ่ยเหน็บเสริมความละอายใจเข้าไป ทำขุนกับแก้วต้องเดินออกไปจากโต๊ะฉันเลย มองเขาสองคนฉันก็ใจสั่น คนข้างๆขุนสมควรต้องเป็นฉัน แต่ตอนนี้มันมีคนแทนที่ฉันแล้ว แล้วเขาสองคนก็คงเป็นคนที่ตามหากันมานาน

“ อีไอรีน เล่ากูมา ”

“ พวกมันแอบคบกันมานานแล้ว ”

“ ไม่ใช่เรื่องนั้น ”

“ …………… ” หยกทำฉันเอะใจ ฉันคิดว่าเพื่อนสงสัยเรื่องนี้ซะอีก

“ ไอ้ขยะเปียกสองตัวนั้นไม่ต้องเล่า มันไม่ใช่เพื่อนเรา แต่ที่มึงต้องเล่ากู ทำไมมึงถึงยอมง่ายๆ ทำไมมึงนิ่งจนกูแปลกใจแบบนี้ แล้วอย่าบอกว่ามึงทำใจได้นะ มึงไม่ยอมให้ใครเอาเปรียบ ยิ่งมึงโดนเพื่อนสวมเขาแบบนี้ มึงมีแต่ใส่กับใส่ ไม่ใช่ยอมแบบนี้ ”

“ ………….. ”

ถ้าฉันจะบ่ายเบี่ยงคนอื่นฉันพอทำได้ แต่ถ้าฉันบ่ายเบี่ยงเฉไฉกับหยก บอกเลยว่ายาก ตัวคาดคั้น เค้นจนถึงเนื้อใน ไม่หมดไม่ยอมจบ ฉันจึงเลือกเล่าทุกคนในชีวิตฉันให้เพื่อนคนเดียวที่รักและไว้ใจฟัง ครั้งแรกที่ฉันได้ระบาย มันทำให้น้ำตาฉันไหลอาบแก้มที่ได้ระบายความอึดอัดที่บอกใครไม่ได้แบบนี้ออกไป

หยกได้รับรู้ทุกอย่าง ถึงกับน้ำตาคลอเบ้า เรื่องแม่ เรื่องขุน และเรื่องที่ฉันเจออยู่ในตอนนี้ที่ฉันต้องหมั้นกับเมฆา หยกจากที่นั่งตรงข้ามเข้ามานั่งข้างๆและโอบกอดฉันแน่น

“ ไม่ว่า 10 ปี 20 ปี มึงจะไม่เหลือใคร ให้มึงจำไว้ว่ามึงยังมีกูเป็นเพื่อนนะอีไอรีน ”

“ ฮือ… ”

เสียงร้องไห้โฮของฉันกับหยกประสานกัน มันคือการดีใจที่ระบายออกมา นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่มีคนคอยปลอบหัวใจที่บาดเจ็บขนาดนี้ ช่วงชีวิตของฉันตอนนี้มันย่ำแย่จริงๆ แต่ฉันกลับมีหยกที่เข้ามาอยู่ในจังหวะชีวิตตอนนี้ ทำให้ใจที่อ่อนแอมันเข็มแข็งขึ้นมาก

“ อย่าร้องเดี่ยวตาบวมนะมึง ฮือ… ” หยกที่เอ่ยพร้อมหยิบทิชชูซับน้ำตาให้ แต่ตัวเองก็ร้องไห้ไม่ต่างจากฉันที่คอยโทษตัวเองว่าทิ้งให้ฉันต้องเจอปัญหาคนเดียว

“ มึงก็อย่าร้องสิว่ะ ”

“ ไม่ร้องแล้ว มาช่วยกันฮึบนะมึง ” ในขณะที่ฉันกับหยกกำลังช่วยกันปลอบประโลมกัน อยู่ๆมีพนักงานเข้ามาเสิร์ฟอาหาร

“ ขออนุญาตเสิร์ฟของหวานคับ ”

“ ไม่ได้สั่งนะ ” ฉันรีบทักท้วงพนักงานทันที เมื่อมีของหวาน 2 ที่มาวางตรงหน้าฉันกับหยก

“ ผิดโต๊ะรึเปล่าน้อง ” หยกก็เอ่ยถามอีกคน

“ มีคนสั่งของหวานสำหรับคุณไอรีนคับ พร้อมฝากบอกว่ากินของหวานจะช่วยให้คลายความเศร้าหมองได้คับ ”

“ ใครสั่งมาให้ ? ”

“ ผู้ประสงค์ไม่ออกนามคับ ”

ฉันกับหยกมองหน้ากัน ถามว่าทานไหมก็ทานเพราะมันน่ากินมาก ใส่ยาพิษก็คือเสียชีวิตเปล่าๆ ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่เมื่อเช็กบิลกลับมีคนชำระเสียเงินไปแล้วอีก ได้ทานอาหารฟรีที่ไม่รู้ว่าใครจ่ายให้

ฉันกับหยกกำลังเดินออกจากร้านอาหาร แต่ฉันที่ไม่ได้มองทางทำให้ชนแผงอกของผู้ชายคนนึง เขาพยุงฉันไว้ แต่เมื่อฉันได้มองหน้าสบตาเขา หัวใจฉันกลับรู้สึกแปลกๆ

“ เจ็บรึเปล่า? ”

“ ……….. ” ฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบให้เขา เขายิ้มให้ฉันก่อนจะเดินจากไป

ฉันแอบฉุกคิด หน้าของผู้ชายคนนั้นทำไมฉันรู้สึกคุ้นหน้าเขานะ ทำไมใจฉันมันหวิวอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้อยู่ใกล้เขา

‘ คุณเป็นใคร ทำไมฉันต้องคิดถึงคุณด้วย ’

แล้วทำไมฉันต้องคิดถึงผู้ชายคนนั้นด้วยนะ ฉันที่กำลังอยู่ในภวังค์กับภาพในหัวที่ปรากฏหน้าของผู้ชายคนนั้น

ก็อก~ก๊อก~ก็อก

“ พรุ่งนี้ห้ามออกไปไหนนะไอรีน คุณเมฆาจะเข้ามาคุยเรื่องหมั้น ”

ภาพใบหน้าของผู้ชายคนนั้น ทำฉันคะนึงนิจคิดถึงแต่ใบหน้าของเขา ฉันไม่เคยใจหวิวแบบนี้มาก่อน ฉันรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยเจอกันมาก่อน หรือเขาจะเป็นเจ้าของของหวานนั้น หรือจะเป็นคนจ่ายค่าอาหารให้ฉัน ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ถ้าเป็นเขาขึ้นมา...

‘ ใจเต้นแรงจัง ’

เอามือจับหน้าอกข้างซ้ายตัวเองที่หัวใจเต้นตึกๆอยู่ในนั้น ทำไมต้องเต้นแรงด้วย ขณะที่ฉันตกอยู่ในภวังค์ของผู้ชายคนนั้น

ก็อก~ก็อก~ก็อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำฉันสะดุ้งตกใจตื่นจากวังวนของภวังค์ความรู้สึก ทำให้ฉันเลิกคิดฟุ้งซ่านถึงผู้ชายคนนั้นไปชั่วขณะ

“ มีไรคะ? ”

ฉันเอ่ยถามพี่ชายที่เป็นเจ้าของการเคาะนั่น ก่อนจะเหลือบไปมองนาฬิกาฝาผนังที่บอกเวลาสามทุ่มครึ่ง ที่เวลานี้ทุกคนในบ้านจะเข้านอนกันหมดแล้ว แต่ทำไม…

“ อย่านอนดึก รีบนอน พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า ”

“ จะไปไหนคะ? ” พรุ่งนี้คือวันหยุดที่คือการว่างงาน

“ คุณเมฆาจะเข้ามาคุยเรื่องหมั้นที่บ้าน ไอรีนห้ามออกไปไหน ”

“ มาคุยทำไม ไม่มีอะไรต้องคุย ”

“ ไอรีน อย่าทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต คุณเมฆาให้เกียรติเราขนาดไหน หัดทำตัวโตเป็นผู้ใหญ่บ้าง ”

“ ถ้าเป็นผู้ใหญ่แล้วเจอแต่คนแย่ๆ รีนก็ไม่อยากโตมาหรอก ”

“ ไม่ต้องพูดเพ้อไปเรื่อย รีบนอน อย่าให้หน้าโทรม ”

“ ………….. ” ฉันต้องเบื่อหน่ายไปถึงไหนกันนะ

“ ไอรีนเข้าใจที่พี่พูดไหม ”

“ ตารีน ร่างกายรีน จะนอนตอนไหน จะโทรมแค่ไหนมันก็เรื่องของรีน ”

ปึง!!

ฉันปิดประตูใส่หน้าพี่โรม เมฆามีบทบาทกับชีวิตพี่ชายฉันมากจนสามารถบังคับให้เขาทำทุกอย่าง คิดแล้วฉันทิ้งตัวลงนอน มันใกล้เข้ามาทุกทีแล้วสินะ ในสมองของฉันตอนนี้มันมีแค่คำว่า ‘ ฉันต้องเอาตัวรอดให้ได้ ’

ก็อก~ก็อก~ก็อก

เสียงเคาะห้องในตอนเช้าตรู่ ทำฉันสะดุ้งตื่น มองนาฬิกาตั้งโต๊ะที่ตอนนี้หกโมงเช้า แสงข้างนอกยังไม่สาดส่องเข้ามาเต็มที่เลยด้วยซ้ำ แต่คนหน้าหัองมาเคาะเชิงปลุกฉันแล้ว

“ ตื่นดะ… ”

“ รีนรู้ ” พี่โรมมาเคาะห้องปลุกฉัน สิ่งที่เขาจะพูดฉันรู้ดี และไม่อยากฟัง

“ รีบอาบน้ำแต่งตัว อย่าชักช้านะ ”

“ รีนรู้ ” ฉันออกแนวฉุนๆ เช้าตรู่ที่มาปลุกรบกวนการนอนของฉันเพราะเรื่องไร้สาระ

พาสังขารตัวเองทิ้งตัวนอนต่อ ไม่สนใจเรื่องที่พี่โรมบอกเอามาเข้าสมอง ฉันหลับไปแค่วูบนึง ก็มีเสียงการเคาะประตูดังขึ้นอีก

“ ไอรีน แต่งตัวเสร็จรึยัง ” เสียงของพี่โรมตะโกนวอกเวกถามฉันจากนอกประตู

“ อะไรอีกพี่ ”

“ ไอรีน ทำไมยังไม่อาบน้ำแต่งตัว คุณเมฆาใกล้จะมาแล้ว จะให้คุณเขารอรึยังไง ” พี่โรมเอ่ยเอะฉันด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเอามากๆ เมื่อเห็นสภาพชุดนอนชุดเดิม หัวกระเซิงเหมือนคนเพิ่งจะตื่นนอน ต่างจากพี่โรมที่แต่งตัวเนียบอย่างตั้งใจรอ

“ พี่ตื่นเต้นมากเหรอ ”

“ ไอรีน ไม่ใช่เวลามาย้อนพี่นะ ไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้ ”

“ พี่ตื่นเต้นมาก ทำไมไม่หมั้นกับไอ้นั่นเองเลยล่ะ ”

“ ไอรีน!! ”

ปึง!!

อีกครั้งที่ฉันปิดประตูใส่หน้าพี่ชาย หมดอารมณ์การนอนต่อ จะนอนต่อก็คงไม่ได้นอนหรอก หลังคาบ้านคงกระฉ่อน เสาบ้านคงสะเทือนกับการตื่นเต้นของคนในบ้าน

ฉันกำลังยืนอยู่หน้ากระจก สางหวีผม พ่อฉันก็พรวดพราดเข้ามา คราวนี้พี่โรมไม่ได้มาแล้วแต่เป็นพ่อฉันแทนเลย ฉันเห็นหน้าที่เข้าถึงกับถอนหายใจทิ้ง คงมาย้ำเรื่องไร้สาระฉันอีกล่ะสิ

“ ทำผมแต่งหน้าให้ดูดี ให้คุณเมฆาประทับใจในตัวแกมากที่สุด ” ฉันเดาไม่ผิดจริงๆ

“ พ่อกลัวไม่ได้ตำแหน่งรองประธานขนาดนั้นเลยเหรอคะ ”

“ ฉันทำทุกอย่างเพื่อรอวันนี้ ถ้าไม่อยากระเหเร่ร่อนไม่มีที่ซุกหัวนอน อย่าทำให้ฉันตัองชวดเรื่องนี้ไป ”

“ พ่อไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ รีนทำทุกอย่างให้พ่อกับพี่โรมได้อยู่แล้ว เพราะตัวรีนไม่ใช่ของรีน แต่เป็นของพ่อ ” พ่อมองหน้าฉัน สายตาของพ่อมันแฝงแค่ความอยากได้อยากมี มันไม่มีแม้ความห่วงใยในตัวลูกสาวอย่างฉันเลยสักนิด

“ รีบๆจัดการเรื่องของแก แล้วอย่าชักช้าให้คุณเมฆาต้องรอ ”

“ ………….. ”

ฉันคือลูกสาวแท้ๆ คนอื่นคือใครที่ไหนก็ไม่รู้บนโลกใบนี้ แค่เชื้อสายวงค์ตระกูลยังไม่มีปฏิสัมพันธ์กัน ญาติโกโหติกาก็ไม่ใช่ แต่กลับได้ความรัก ความเทิดทูน ความภักดี ความยกยอปอปั้นขึ้นเหนือหัวดั่งคนในครอบครัว ผู้หญิงตัวเล็กๆ มีแค่เสียงคัดค้านเสียงเดียวอย่างฉัน คงทำอะไรกับผู้มหาอำนาจทั้งหลายไม่ได้ ฉันต้องยอมพ่ายแพ้กับความต้องการของพ่อ แต่การยอมของฉัน ไม่ได้หมายถึงการยอมตลอดไป…

ฉันตั้งใจทำให้พ่อกับพี่ชายขายหน้า เมื่อฉันไม่ได้ลงมานั่งรออย่างที่พ่อกับพี่ชายทำ แม่บ้านขึ้นไปตามฉันแทบจะลากถูกับพื้นลงมาเลย เมื่อเมฆาได้นั่งอยู่ร่วมกับพ่อและพี่ชายฉันแล้ว

“ ไอรีน ไปนั่งข้างคุณเมฆาสิ ” พ่อเอ่ยแทบจะประเคนฉันใส่ถาดถวายยกให้เขา

“ รีนนั่งตรงนี้ ” ฉันไม่ทำตามที่พ่อเอ่ย แต่กลับนั่งลงตรงข้ามเมฆาอย่างไม่สนสายตาของใคร

“ ไอรีน ลุกไปนั่งข้างคุณเมฆาเดี๋ยวนี้ ” พี่โรมเอะฉันอีกคน แต่ฉันยังคงไม่ทำตาม

“ ไม่เป็นไร...ผู้หญิงหยิ่งทนง แบบนี้มันน่าตื่นเต้น ผมชอบ ” เมฆาเอ่ย พร้อมแสดงท่าทางน่ารังเกียจ ลูบคางตัวเองมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า พ่อกับพี่โรมจากที่ไม่พอใจฉัน ได้ยินเมฆาพูดแบบนั้น ถึงกับพากับยิ้มชอบใจแก้มแทบปริที่โชคเข้าข้าง

“ คุณเมฆาคับ เรื่อง… ”

“ ผมบอกว่าได้ก็คือได้ รองประธานกับหัวหน้าฝ่ายผลิตมันอยู่ในมือผม ถ้าผมได้สิ่งที่ต้องการ ผมไม่เคยเสียสัจจะ ”

“ ผมให้ไอรีนหมั้นกับคุณเมฆาแน่นอนคับ ” พ่อรีบเอ่ยอย่างลิ้นรัว

“ ผมชักรอลูกไก่คนนี้ไม่ไหวแล้วสิ ” สายตาของเมฆาที่มองฉัน มันไม่ต่างจากพวกโรคจิต ทำฉันแทบสะอิดสะเอียน

“ คุณเมฆาคับ แล้วพวกเราต้องทำยังไงบ้างคับ ” พี่โรมเอ่ยอย่างตื่นเต้นและอยากเตรียมตัวมาก

“ รอ รอ รอ แล้วก็รอ ”

“ …………… ” พ่อกับพี่โรมมองหน้ากัน ต่างงุงงงในคำพูดเมฆา

“ ถ้าผมอยากได้อะไร ผมเทไม่เคยอั้น รอให้สบาย ลาภยศ เงินทอง ทุกอย่างที่อยากได้ มันจะมากองตรงหน้า ”

“ ขอบคุณมากคับคุณเมฆา ”

“ ขอบคุณมากคับ ” พ่อกับพี่โรมแทบจะก้มกราบเมฆาดั่งหัวหน้าเผ่าตรรกะผู้ยิ่งใหญ่

“ ไอรีน ขอบคุณคุณเมฆาสิ ” แล้วก็เดือดร้อนฉัน พ่อต้องการให้ฉันขอบคุณเขาด้วย

“ ทำไมต้องขอบคุณ ไม่เห็นมีอะไรที่รีนต้องขอบคุณ ”

“ ไอรีน!! ”

“ ไม่เป็นไร อย่าทำให้ผู้หญิงของผมตกใจสิ ผู้หญิงคนนี้ต่างจากทุกคน ยิ่งเห็นแบบนี้ผมยิ่งอยากได้มาก ” เมฆาเอ่ยพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉันอย่างผู้ชนะ

“ คุณเมฆาอย่าถือสาลูกสาวผมเลยนะคับ ”

“ ไม่ถือสา เพราะผมชอบมาก ยิ่งทำให้ผมอดใจรอวันหมั้นไม่ไหวแล้วสิ ”

“ ……………. ” ฉันได้แต่สะอิดสะเอียนพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนกับคำพูดและท่าทางของเมฆามาก

“ อยากได้อะไร ต้องการอะไร บอกผมมาสิ งานหมั้นของเราผมทำให้ไอรีนทุกอย่าง ”

“ ไม่มีงานหมั้น ”

“ ไอรีน! พูดอะไร ” พี่โรมรีบเอะฉันทันที เขาห่วงความรู้สึกของเมฆาและลาภยศที่จะได้นะสิ

“ ถ้าคุณจะหมั้นกับรีน ต้องไม่มีใครรู้ เรื่องหมั้นต้องเงียบเฉียบเท่านั้น ” ฉันเอ่ยข้ออุบายของฉัน คนอย่างเมฆาคิดว่าตัวเองฉลาด ไม่ยอมแพ้ให้ใคร ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้สิ่งที่ต้องการ ฉันเชื่อว่าเขาต้องแพ้ยอมให้กับกลอุบายข้อต่อรองของฉัน

“ เป็นผู้หญิงของผมต้องยิ่งใหญ่เท่านั้น ระดับผมมันต้องอลังการ ”

“ ไอรีน หยุดความคิดโง่ๆ ทำตามที่คุณเมฆาบอก ” พ่อเอ่ยกราดใส่ฉัน

“ ถ้าไม่เงียบ รีนไม่หมั้น ” ฉันไม่สนพ่อ เอ่ยมองเมฆา

“ ทำไม? ”

“ อยากทำงานสบายใจ ไม่ต้องมีศัตรู ไม่อยากมีปัญหากับผู้หญิงคนอื่น เพราะคุณทั่วถึงทั้งบริษัท ”

“ ผมเป็นประธานบริษัท มีคู่หมั้นทั้งทีจะไม่ยิ่งใหญ่ คงไม่ได้ ” เขายิ้มมุมปากให้ฉัน ราวกับอยากให้ฉันต่อกลอนเล่นลิ้นกับเขา

“ ท่าทางอิริยาบถของคุณที่แสดง คนอื่นคงเดาได้ไม่ยากหรอกมั้ง ว่าฉันเป็นอะไรกับคุณ ” เมฆามองหน้าฉันก่อนจะยิ้มเจ้าเลห์ออกมา

“ ดี!! สำหรับลูกไก่ในกรงทองของผม ทำไมผมจะทำให้ไม่ได้ ”

“ ………… ”

“ ผมทำให้ตามที่ไอรีนขอ นั่งสวยๆรอชุด รอเป็นคู่หมั้นของผม จะได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ คนอย่างผมไม่เคยทำให้ผิดหวัง ”

เมฆาผู้คิดว่าตัวเองชนะเกมนี้ อวยอวดตัวเองอย่างน่าเอือมระอา แต่พ่อกับพี่ชายฉันกลับชอบใจมาก เมฆาลุกเดินมาตรงหน้าฉัน ก่อนจะจุ๊บหัวของฉันเบาๆ

“ รอเป็นลูกไก่ในกรงทองของผมได้เลยนะหนูไอรีน ฮ่าๆๆ ”

เมฆาคนโรคจิตหัวเราะชอบใจในตัวเอง พ่อกับพี่ชายฉันก็พากันประจบประแจงหัวเราะชอบคอตามกันไปด้วย อย่างกับชนเผ่าคนตรรกะสกปรก เมฆาออกไปพ่อกับพี่โรมก็เดินออกไปส่ง ฉันเช็ดศีรษะตัวเองอย่างสะอิดสะเอียนจะอาเจียน อีกไม่นานวันต้องเป็นวันของฉัน…

อย่างน้อยเมฆาก็ทำตามที่ฉันตั้งใจ ด่านต่อไปฉันต้องสู้จนสุดใจสินะ วันนี้ฉันยอมเดินตามเกม อีกไม่นานฉันต้องเป็นผู้ชนะเกมนี้ หมองูตายเพราะงู เมฆาอยากได้ฉัน มันก็ต้องตายเพราะฉัน…