แสงโสมออกมาจากห้องนอนของควอนตอนเช้าโดยไม่มีใครเห็น ชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัวเหมือนปกติ เขาใส่ชุดสูทสากล แต่ใบหน้านั้นแต่งแต้มยิ้มตลอดเวลา และจนตอนนี้เขามารอทานมื้อเช้ากับคนขี้อาย แม้ว่าตนเองจะไม่ทานมื้อเช้าจะรับแค่กาแฟดำแก้วเดียวแต่ก็ยังนั่งยิ้มจนทำให้ป้าทิพย์กับนิ้งและลุงเอกที่เดินเข้ามาหาทั้งสองสาวต่างวัยอดมองหน้ากันสงสัยไม่ได้
“คะ...คุณบิ๊กอารมณ์ดีอะไรแต่เช้าคะวันนี้” ป้าทิพย์อดถามอย่างสงสัยไม่ได้ ก็เช้านี้นายหนุ่มดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ อารมณ์ดีแบบที่พวกตนไม่เคยเห็นมาก่อน
“ผมก็เป็นปกติของผมแบบนี้อยู่แล้วป้าทิพย์ แล้วเนี่ยไอ้เด็กของป้าทิพย์เมื่อไหร่จะมา” น้ำเสียงยังคนห้วนเหมือนเดิม แล้วก็มองเห็นคนตัวเล็กที่แต่งตัวชุดนักศึกษาเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร แล้วเขาก็อดจะขำไม่ได้เมื่อเห็นว่าควอนใส่ผ้าพันคอปิดลำคอ อากาศร้อนแบบนี้เด็กบ้าใส่ผ้าพันคอ ก็นะ ถ้าไม่ใส่คนก็เห็นรอยที่เขากัด
“คุณควอนมาพอดีค่ะค
