บทที่ 3.3
เส้นทางใหม่ หนทางเดิม
“ดูแลว่าที่ภรรยานับเป็นเรื่องที่สมควร”
คำพูดของเขาแม้ไม่ตะโกนก้องแต่ก็ดังพอให้ผู้คนรอบตัวได้ยินชัดเจน ใบหน้าของจ้าวซิงอีพลันร้อนผ่าวขึ้นมา หลี่มู่หรงผู้นี้จะชัดเจนเกินไปหรือไม่ ไม่รู้จักอับอายผู้คนหรืออย่างไร
ดวงตากลมกวาดสายตามองผู้คนรอบตัวด้วยอาการประหม่า ก่อนจะสะดุดที่สายตาดุดันขุ่นเคืองของหลี่มู่เฉินที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับนาง แม้บนใบหน้าของเขาจะยังคงเรียบนิ่ง แต่จ้าวซิงอีรู้ดีว่าท่าทางกำตะเกียบแน่นเช่นนั้นคืออาการยามไม่พอใจของเขา ทว่าเพียงพริบตาคนเจ้าเล่ห์ก็เก็บซ่อนอาการเหล่านั้นไว้อย่างแนบเนียน บนใบหน้ามีรอยยิ้มจางๆ ให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนโยนอำพรางโทสะอย่างแนบเนียน ก่อนจะหันไปเอ่ยส่งสัญญาณแก่คนของตนให้ยกบางสิ่งมามอบให้จ้าวซิงอี
“วันนั้นที่ท่านหญิงไปยังเรือนของข้า ดูเหมือนท่านหญิงจะชื่นชอบ ขนมเฉียวกั่ว มาก วันนี้ข้าจึงทำเป็นพิเศษมาให้ท่าน”
หางคิ้วข
