18
วันนี้เขาไปส่งฉันสอบแล้วก็มารอรับอีก บอกว่าจะพาไปไหนซักที่แต่ฉันก็ไม่ได้ถามชัดเจน ไม่รู้ฉันไปหายโกรธเขาตอนไหน แต่เขาจะชอบเนียนๆให้ฉันลืมอยู่เรื่อย
"จะไปไหน" ฉันเอ่ยถามเมื่อขึ้นมาบนรถของเขา
"เดี๋ยวก็รู้"
ฉันเลยได้แต่นั่งเงียบไม่อยากมีคำถามอะไรอีก จนรถของเขาขับมาจนถึงยังบ้านหลังหนึ่งที่อยู่นอกเมือง ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงกว่าจะมาถึง
ฮอร์กเดินลงจากรถแล้วรอฉันให้เดินตามเขาไป มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นแล้วยิ้มให้พวกเราอย่างใจดี
"มาแล้วเหรอลูก" เธอพูดเสียงหวานแล้วยิ้มให้ฉันด้วย ฉันเผลอยิ้มตอบเธอไปโดยอัตโนมัติ
แม่ของเขางั้นเหรอ
"สวัสดีค่ะ" เธอยิ้มแล้วพยักหน้าให้ฉันอีกครั้ง ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นแม่ของเขา นิสัยดูต่างกันลิบลับ
"พามาไหว้แม่แล้วนะ" เขาก้มลงมากระซิบจนฉันทำตัวไม่ถูก ต้องทุบแขนเขาไปหนึ่งที ไม่รู้ทำไมต้องเขินด้วย บ้าจริง
"เข้ามาในบ้านเร็ว แม่ทำกับข้าวรอไว้เยอะ
