4 คนแรกและคนเดียว

1694 Words

สองวันต่อมา... @คอนโดจีเซล ครืดดด ~ เสียงโทรศัพท์ของร่างบางที่นอนอยู่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้เจ้าของใบหน้าสวยค่อย ๆ งัวเงียกวาดมือหาโทรศัพท์ราคาแพงที่อยู่บนเตียงนอนตัวเอง ติ้ด "อือ ว่า" เรียวปากเล็กกรอกเสียงถามปลายสายที่โทรเข้ามา (มึงยังไม่ตื่น?) บีน่าถาม "อือ" (อีจี! เขานัดกันไว้บ่ายสอง ตื่นได้แล้ว!) "โอ๊ย รู้แล้ว กำลังจะตื่นนี่ไง มึงดันโทรมาก่อน" (ตอแหล! มึงรีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาเลยนะ พี่เขาจะมาถึงแล้ว ไหนจะพวกอีนานะอีก อย่าสาย รีบมา!) สิ้นเสียงบีน่าตะโกนบอกพร้อมกับกดตัดสายไป จีเซลก็ได้แต่ยู่หน้าออกมาด้วยความเบื่อหน่ายเพราะยังอยากนอนต่อ ทว่าสุดท้ายก็ยอมลุกออกไปจัดการตัวเองไปตามนัดด้วยความรีบร้อนอย่างไม่ต้องการที่จะโดนเพื่อนทั้งสองบ่นใส่ เอี๊ยด! ใช้เวลาไม่นาน รถคันหรูสีเทาดำด้านก็ถูกขับเข้าไปจอดยังบริเวณหน้ามหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังตามสถานที่นัดจากเพื่อน เจ้าของร่างเล็กสวมใส่ชุดนักศึกษารัดรูปค่อย ๆ เดินลงจากรถไปด้วยท่าทางชวนมอง บรรดาผู้คนที่อยู่แถวนั้นต่างจ้องมองไปยังจีเซลเป็นตาเดียว ทว่าหญิงสาวก็ไม่ได้สนใจอะไรเดินตรงเข้าไปยังใต้ตึกคณะที่มีกลุ่มเพื่อนตัวเองรออยู่ "นั่นไง มันมาแล้ว" เสียงหวานของเพียงฟ้าดังขึ้นพร้อมชี้ไปยังจีเซลที่เดินเข้ามา ทุกคนที่นั่งอยู่จึงหันไปมองร่างบางที่เดินเข้ามา ซึ่งจีเซลก็ไม่ได้สนใจอะไร กระทั่ง... "..." อยู่ ๆ ใบหน้าสวยก็ชะงักไปหลังจากที่สายตาสวยเฉี่ยวเหลือบไปปะทะเข้ากับใครบางคนที่นั่งอยู่ ดวงตาสวยเผลอแสดงนัยน์ตาแปลกกว่าทุกครั้งออกมาก่อนจะหันไปมองบีน่าที่ยืนอยู่ "อีจี นี่เฮียกันต์ พี่ชายกู..." "...เขาจะมาเป็นผู้ชายที่มาถ่ายรายการให้เรา" ทันทีที่เพียงฟ้าพูดจบ คนตัวเล็กที่ยืนก็เอาแต่นิ่งไม่พูดอะไรออกมา บีน่าที่เห็นแบบนั้นจึงค่อย ๆ แทรกตัวเดินเข้ามากระซิบข้างหูเล็กของเพื่อนสนิท "กูก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเป็นกันต์นี้" จีเซลที่ได้สติก็ทำเป็นเมินเฉยไม่สนใจ "อืม ขอบคุณ...ค่ะ" เรียวปากเล็กขยับบอกชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้าขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนจะเป็นปกติ ทว่าตัวกันต์เองก็รับรู้ได้ถึงการกดเสียงประชดใส่ ทั้งสองเคยเจอกันมาก่อน... ซึ่งเป็นการเจอที่กันต์ไม่ได้อะไร แต่มันคงจะเป็นความทรงจำที่ไม่ดีสำหรับจีเซลสักเท่าไร เพราะว่า...คนตัวเล็กเคยสารภาพรักรุ่นพี่หนุ่ม แต่กลับถูกกันต์ปฏิเสธ โดยเรื่องนี้มีเพียงแค่บีน่ากับจีเซลเท่านั้นที่รู้ เพราะตอนนั้นทั้งสองยังไม่ได้เจอกับเพียงฟ้า บีน่ากับจีเซลเคยเรียนโรงเรียนสอนภาษามาก่อนทำให้ได้เจอกับกันต์ในช่วงมัธยมปลาย กันต์มักจะมาเดินเล่นอยู่แถว ๆ ที่ทั้งสองเรียนอยู่ ความหล่อเหลาบวกรอยยิ้มดูสุภาพนั้นทำเอาจีเซลหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หญิงสาวพยายามเข้าหารุ่นพี่หนุ่มแบบเนียน ๆ โดยการเดินผ่านบ้าง ส่งยิ้มบ้าง ส่งสายตาบ้าง ซึ่งกันต์เองก็ยิ้มบาง ๆ ให้ทุกครั้งกับทุกการกระทำของจีเซลทำให้คนตัวเล็กในตอนนั้นที่ถูกบีน่ายุยงว่ากันต์ต้องมีใจให้แน่ ๆ ตัดสินใจบอกความรู้สึกกับคนตัวสูง แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิด กันต์ปฏิเสธรุ่นน้องตัวเล็กไปด้วยรอยยิ้มสุภาพว่าไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้จีเซลรู้สึกเสียหน้าเป็นที่สุด เพราะกันต์คือผู้ชายคนแรกและคนเดียวในชีวิตที่ปฏิเสธความรู้สึกดี ๆ จากเธอ แถมเขายังเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอตัดสินใจกล้าบอกความรู้สึกตรง ๆ คนแรกและคนเดียวที่ทำเอาจีเซลจำได้จนวันตาย! "ถ้ามึงโอเคกับพี่กู งั้นเรามาคุยรายละเอียดเลยนะ" เพียงฟ้ายิ้มพูดขึ้นด้วยความอารมณ์ดีที่ทุกอย่างลงตัว เนื่องจากเธออยากให้งานชิ้นนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี จีเซลก็เงียบไม่พูดอะไร พยักหน้ารับรู้ เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะตรงข้ามกับกันต์ที่นั่งติดอยู่กับเพียงฟ้า รุ่นพี่หนุ่มดูนิ่งมาก ขณะที่จีเซลเองก็พยายามเฉยไม่สนใจ "โลกกลมสัสอะ" บีน่ากระซิบข้างหูเพื่อน ทำให้จีเซลหันไปกดเสียงบอก "มึงเงียบ" ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น บีน่าก็เงียบไม่พูดอะไรออกมาอีก ทว่ายังคงแสดงสีหน้าเลิ่กลั่กออกมา "เก็บสีหน้ามึงด้วยอีเวร" จีเซลเอ่ย "ทะ ทำไงอะ" "อีสัสบี คนจะรู้ก็เพราะมึงเนี่ย นั่งก้มหน้าไปเลยอีนรก" เรียวปากเล็กพึมพำคำด่าใส่เพื่อนด้วยท่าทีไม่จริงจัง "มึงสองคนคุยอะไรกันอะ" เพียงฟ้าถามขึ้นทำให้จีเซลชะงักหันตอบกลับเพื่อน "เปล่า ไม่มีอะไร อีบีมันกวนตีนกูนิดหน่อยอะ กูเลยด่ามัน" เจ้าของใบหน้าสวยบอก ก่อนจะเผลอเหล่สายตาไปมองยังคนตัวสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแล้วก็รีบเบือนสายตาหนีไปอีกทางด้วยใบหน้าเรียบไม่แสดงอะไรออกมา "ตกลงจะเอาพี่คนนี้ใช่ไหม" เสียงนานะเดินเข้ามาเอ่ยถามสามสาวที่นั่งอยู่ "ใช่ เอาเฮียกันต์นี่แหละ พวกมึงไม่ติดอะไรกันใช่ปะ" เพียงฟ้าถามเพื่อนอีกกลุ่มที่นั่งกันอยู่ "ไม่ติด พวกกูโอเคมาก" นานะยิ้มบอกพร้อมกับมองไปที่กันต์ด้วยแววตาหว่านเสน่ห์ "หึ คงคิดว่าได้ง่ายละมั้งคนนี้..." "...ขนาดตัวท็อปแบบมึง พี่เขายังไม่เอาเลย" "อีสัสบี หุบปาก!" เสียงจีเซลหันไปพูดใส่เพื่อนสนิทที่นั่งกระซิบพูดตอกย้ำแผลเดิมของหญิงสาว "แหะ" บีน่าก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ออกมาเมื่อถูกเพื่อนดุ ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปสนใจนานะที่ยืนอยู่ "ถ้างั้น ผู้หญิงคือมึงใช่ปะ" จีเซลมองหน้าถามนานะ "อืม ใช่" ร่างบางตอบพร้อมหันไปส่งยิ้มให้กับรุ่นพี่หนุ่มอีกครั้ง "นานะนะคะพี่กันต์ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" "ครับ พี่เองก็เช่นกันนะครับ" แล้วสองคนก็ต่างฝ่ายต่างส่งยิ้มให้กันโดยมีสายตาของจีเซลที่มองท่าทีของรุ่นพี่หนุ่มไปด้วยความรู้สึกอดหมั่นไส้กับภาพที่เห็นไม่ได้ ไอ้รอยยิ้มที่ดูสุภาพ อบอุ่น เหมือนมีความรู้สึกดี ๆ ให้กันแบบนี้แหละ ที่ทำให้เธอในตอนนั้นกล้าบ้าบอที่จะบอกความรู้สึกตัวเองออกไป! "แล้วเรื่องรายการล่ะ ยังไง" เสียงหนึ่งในกลุ่มเพื่อนนานะถามขึ้น "ก็ตามนั้นเลย สคริปต์ก็ส่งให้แล้วนี่" จีเซลมองหน้าตอบกลับเพื่อนคนนั้นเสียงเรียบ ทุกคนก็พยักหน้ารับรู้ไม่ได้ถามอะไรต่อ กระทั่ง... "แล้วตากล้องล่ะ ใครรับหน้าที่" "อันนี้ฝั่งกูไม่ได้เลย มือไม่นิ่ง แสงก็จับไม่ค่อยเป็น" ฝั่งเพื่อนนานะบอก ทำให้จีเซลรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เพราะงานชิ้นนี้มันเหมือนฝั่งเธอจะรับหน้าที่เยอะกว่า ทั้งที่มีกันเพียงแค่สามคน แต่อีกฝั่งมีกันเกือบสิบคน "ใจเย็น" บีน่าที่รู้ทันรีบคว้าแขนเพื่อนไว้ เพียงฟ้าก็ส่งสายตาห้ามเพราะรู้นิสัยของเพื่อน กันต์เองก็นั่งมองเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่เงียบ ๆ ไม่ได้พูดหรือแสดงความคิดเห็นอะไรออกมา เขาเองก็ไม่ได้มีความรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก เนื่องจากเรียนมาคนละคณะ "งั้นเอารุ่นพี่มาช่วยดีไหม อาจารย์ไม่ได้ห้ามในเรื่องนี้นี่ ถ้าแค่ช่วย" เพียงฟ้าเสนอขึ้น ทำให้ทุกคนเห็นด้วย "แล้วจะเอาใครล่ะ พวกกูไม่รู้จักใครเลยนะ" เพื่อนฝั่งนานะบอก เพียงฟ้าจึงรีบหันไปมองหน้าพี่ตัวเอง "เพื่อนเฮียเคยมีคนเรียนคณะนี้ไม่ใช่เหรอ" "..." กันต์พยักหน้าตอบ ทำให้ร่างบางรีบส่งสายตาอ้อนวอนคนเป็นพี่ขั้นสุด "ช่วยน้องหน่อยได้ไหมอะ" "อืม ถ้าไอ้มอสน่าจะได้อยู่" "เย้~ โอเค! งั้นตามนี้ เฮียใครเนี่ย ทั้งหล่อ ทั้งใจดี" "..." คนตัวสูงก็ได้แต่ยิ้มบาง ๆ ยกมือขึ้นโยกหัวลูกพี่ลูกน้องตัวเองเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูท่ามกลางสีหน้าอิจฉาของบรรดาเพื่อนที่นั่งอยู่กับท่าทางความอบอุ่นสุภาพของรุ่นพี่หนุ่ม ผิดกับจีเซลที่ลอบกลอกตามองบนไปด้วยความรู้สึกหมั่นไส้บอกไม่ถูก พร้อมกับเสียงโทรศัพท์ของร่างบางที่ดังขึ้นมาพอดี ครืดดด ~ พ่อ "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นกูขอตัวก่อนนะ" เรียวปากเล็กพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่ง "แน่ะ นัดใครไว้อีกล่ะ" บีน่ายิ้มกริ่มแซว จีเซลจึงมองหน้าตอบกลับใส่หน้าเพื่อนสนิทน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำ "พ่อกูค่ะ" พูดจบ คนตัวเล็กก็กดรับสายเดินออกไปทันที โดยมีสายตาของกันต์ที่มองตามแผ่นหลังเล็กของรุ่นน้องที่เคยมาสารภาพรักกับตัวเองไปอย่างรู้สึกได้ว่าอีกคนยังคงฝังใจอยู่กับการกระทำของเขา แต่เขาก็หวังว่าจีเซลจะโตพอที่จะแยกแยะเรื่องต่าง ๆ ได้ และไม่ทำให้งานโปรเจกต์นี้ต้องมีปัญหา เขาหวังไว้ว่ามันจะเป็นแบบนั้น...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more