3 ขอให้ช่วย

1326 Words

อีกด้าน "อืม..." "...ต้องทำอะไรบ้าง" "รู้แล้ว ไม่ต้องมาทำตัวน่าสงสาร" "อืม" หลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จ มือแกร่งก็ค่อย ๆ วางโทรศัพท์ลงพลางเหลือบสายตามองไปยังเพื่อนทั้งสองคนที่นั่งมองหน้าเขาอยู่ "ใครโทรมา กูได้ยินเสียงผู้หญิง" มอสเอ่ยถามคนตัวสูงขึ้น ตามด้วยแววตาอยากรู้ของภูมิที่นั่งอยู่ข้าง ๆ "เพียงฟ้า" กันต์ตอบกลับเสียงเรียบ "เพียงฟ้าไหนวะ" มอสถาม "ญาติกู ลูกอา" ปากหนาตอบพร้อมกับนั่งกินอาหารตรงหน้าไปด้วยท่าทีปกติ วันนี้พวกเขาสามคนมีนัดกินข้าวกันตามประสาเพื่อนสนิท โดยไร้เงาของเซฟที่กำลังทำหน้าที่พ่อลูกอ่อนอยู่ ขณะที่แพทริคกับพราวดาวก็กำลังวุ่นอยู่กับการทำงาน ทำให้ในตอนนี้ทั้งหกไม่ค่อยได้เจอกันเหมือนอย่างเคย ทว่าความสนิทสนมยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนทุกครั้งที่เจอกันพร้อมหน้า "อ๋อ กูก็นึกว่าเด็กใหม่มึง" มอสหัวเราะหยอกคนเป็นเพื่อน กันต์ก็เงียบไม่พูดหรือตอบอะไรกลับได้แต่ยกยิ้มส่ายหัวไปกับคำพูดของเพื่อน "แล้วนี่มึงไม่คิดจะมีใหม่เลยหรือไง" ภูมิถาม "ยัง" "ทำไมวะ มึงก็เลิกกับน้องแพรมานานแล้วนะเว้ย ทำไมยังไม่หาใหม่ หรือว่ายังลืมน้องเขาไม่ได้?" ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนทำให้ภูมิมองหน้าถามกันต์ที่หลังจากเลิกรากับรุ่นน้องที่ชื่อว่า แพรวา มาได้สักพักแล้ว แต่กันต์ก็ยังไม่คิดจะมีใหม่สักที "เปล่า" เรียวปากหนาตอบ "แล้วทำไมไม่หาเมียใหม่" "ยังไม่อยากมีตอนนี้" เจ้าของใบหน้าหล่อของชายวัยยี่สิบห้ากำลังจะเข้าสู่ยี่สิบหกในไม่ช้าตอบเพื่อนกลับไปตามตรง เขาแค่ยังรู้สึกไม่อยากมีใครใหม่ในตอนนี้จึงเลือกที่จะยังคงครองความโสดอยู่ ในส่วนของลืมแฟนเก่าไม่ได้นั้นไม่ใช่ประเด็นสำหรับกันต์เลย เพราะเขาเลิกรากับรุ่นน้องสาวด้วยเหตุผลไร้ซึ่งอารมณ์อะไรทั้งนั้น ทั้งสองนั่งเปิดใจคุยกัน ก่อนจะพบว่าไปต่อกันไม่ได้จริง ๆ จึงทำให้ตัดสินใจหยุดความสัมพันธ์ในฐานะคนรักลง ความรักมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนสำหรับคนสองคน มันไม่ใช่แค่ว่ารักกัน เข้าใจกันแล้วจะไปกันได้รอด มันมีเรื่องราวอะไรที่มากกว่านั้นที่หากเข้ากันไม่ได้ก็ต้องปล่อยมือ กันต์เคารพการตัดสินใจของแพรวาทุกอย่าง ทั้งสองจากกันด้วยดี โดยตอนนี้ทางแพรวาก็ได้ไปเจอกับคนใหม่ที่ใช่กว่าแล้ว ซึ่งกันต์เองก็ยินดีกับอดีตแฟนสาวด้วยใจจริง ทว่าสองคนก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีกเพื่อเป็นการให้เกียรติแก่คนใหม่ทั้งสองฝ่าย "ทำไมถึงเลิกกันวะ น้องเขาก็ดูเทกแคร์มึงดี แถมยังตรงสเปกมึงสัส ๆ กูเห็นคบกันมาเกือบปี นึกว่าจะจริงจังถึงขั้นขอแต่งงานกันซะอีก" มอสถาม กันต์ที่ได้ยินก็เงียบไม่ตอบ "มึงจะถามถึงเหตุผลทำไม กูเห็นมึงถามทีไร แม่งก็ไม่เคยตอบ" ภูมิหันพูดใส่มอสที่นั่งด้านข้างตัวเอง "ก็กูอยากรู้..." "เข้ากันไม่ได้หลายเรื่อง" สุดท้ายกันต์ก็ตัดสินใจตอบกลับไปแบบกว้าง ๆ ไม่เจาะจง "เช่น?" "รู้แค่ว่าเข้ากันไม่ได้ก็พอ" ทันทีที่เรียวปากหนาพูดจบ มอสที่เห็นท่าทีของเพื่อนก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามอะไรต่อ "แล้วน้องมึงโทรมาทำไม" ภูมิเปลี่ยนเรื่องถาม "โทรมาขอให้ไปช่วยถ่ายงาน" "งานอะไร" มอสถามแทรก "โปรเจกต์จบ ถ่ายรายการของเด็กนิเทศอะไรนี่แหละ" "อ๋อ กูเข้าใจละ" มอสบอกอย่างเข้าใจได้ทุกอย่าง เพราะเขาเองก็เรียนจบนิเทศาสตร์มาเช่นเดียวกัน ต่างกับภูมิและกันต์ที่เรียนจบบริหารมา โดยกันต์เองก็เพิ่งจบปริญญาโทมาหมาด ๆ พร้อมกับพราวดาวกับแพทริค "แล้วยังไง มึงจะไปช่วย" "อืม ก็ต้องไป" เพียงฟ้าเล่นโทรมาอ้อนขนาดนั้น เขาเองก็รับปากไปแล้ว ถ้าไม่ไป มีหวังลูกสาวอาคนสนิทของเขาได้มางอแงแหกอกเขาเป็นแน่ โชคดีที่ช่วงนี้เขาว่างอยู่ เนื่องจากเพิ่งเรียนจบมา ที่บ้านจึงอยากให้พักก่อน ก่อนที่จะต้องกลับไปลุยงานเกี่ยวกับกิจการที่บ้านอย่างเต็มตัว ซึ่งก็คือธุรกิจการนำเข้ารถหรูจากต่างประเทศ "หึ ใจดีจริง ๆ นะครับ เฮียกันต์" มอสหัวเราะแซวคนเป็นเพื่อนขึ้นโดยใช้สรรพนามที่คนในครอบครัวกันต์ชอบใช้เรียกชายหนุ่มหากเป็นรุ่นน้อง เพราะกันต์มีเชื้อสายจีนอยู่เช่นกัน ทว่าเป็นเพียงเชื้อสายเท่านั้นไม่ได้จีนโดยตรงอย่างเช่นอากงอาม่าของเขา "ไม่ไป เดี๋ยวก็ตื๊อไม่เลิก" "ตัดปัญหาตามประสากันต์ ไม่ว่าจะเหี้ยอะไร ถ้าไม่เกินกว่าแรง ไอ้เหี้ยนี่ทำให้หมด" ภูมิเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันในนิสัยของเพื่อน กันต์ก็นิ่งไม่คิดปฏิเสธเพราะมันคือนิสัยของเขาจริง ๆ เขาเป็นพวก ถ้าอะไรที่ไม่เกินไป แล้วทำให้ได้ เขาจะทำให้เพื่อตัดปัญหาไปให้มันจบ ๆ "มึงควรบวช" มอสบอก ทำเอากันต์ที่ได้ยินหันไปพูดใส่หน้าเพื่อนเสียงเรียบ "อยากบวชหน้าไฟ...ให้มึง" ทันทีที่กันต์พูดจบ ภูมิก็ระเบิดหัวเราะออกมาด้วยความสะใจปนขำขันไปกับสีหน้านิ่ง ๆ ของกันต์ตอนที่พูดออกมา เหมือนพวกด่าแล้วทำหน้านิ่งยิ่งทำให้รู้สึกตลก "ไอ้สัสกันต์ ไอ้เหี้ย!" เสียงมอสโวยวายก่นด่าใส่เพื่อนตัวสูงด้วยท่าทีเอาเรื่อง ก่อนที่ทั้งสามจะนั่งคุยนั่นคุยนี่กันไปตามประสา ครืดดด ~ เสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้าจีเซลดังขึ้นอยู่ตลอดเวลาทำให้เจ้าของใบหน้าเรียวสวยเหลือบสายตาไปมอง ซึ่งทันทีที่ปอนด์หนุ่มเดือนนิติที่กำลังออกเดตอยู่กับหญิงสาวสุดฮอตเห็น มือใหญ่ก็รีบจับหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองพลิกหน้าลง "ไม่รับเหรอ" "ฮ ฮะ?" "เราเห็นคนชื่อมายด์โทรมาหลายรอบแล้วนะ ถ้าไม่รับ...เขาจะไม่โกรธเหรอ" ทันทีที่จีเซลพูดจบ ปอนด์ก็ชะงักนิ่งไป ร่างบางที่เห็นแบบนั้นก็ยกยิ้มมุมปาก ค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ "ก็เคยบอกแล้วไง ว่าไม่ชอบยุ่งกับคนมีแฟน" เรียวปากเล็กขยับบอก ทำเอาเดือนนิติได้แต่นั่งนิ่งปฏิเสธอะไรไม่ได้ "บล็อกไอจีฉันไปซะ แล้วอย่าเสร่อมาทักฉันอีก" พูดจบ จีเซลก็หมุนตัวเดินออกจากร้านไปทันทีด้วยสีหน้ามีความรู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยที่ในช่วงนี้เธอเจอแต่คนมีเจ้าของเข้ามายุ่งเกี่ยว "น่ารำคาญฉิบ!" ปากเล็กสบถด้วยความหัวเสียขณะที่กำลังเดินอยู่ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของร่างบางจะดังขึ้น ครืดดด ~ ข้อความ (3) เพียงฟ้า : หาผู้ชายได้แล้วนะ เพียงฟ้า : พี่เขาคอนเฟิร์มแล้ว บีน่า : เริ่ดดดด บีน่า : หล่อไหม เพียงฟ้า : นัดเจอวันศุกร์ เพียงฟ้า : @จีเซล เพียงฟ้า : มึงไม่มีนัดอะไรที่ไหนใช่ไหมคะ แม่สาวน้อยคิวทอง จีเซล : 555555555555 จีเซล : ไม่มี จีเซล : ได้แล้วแน่ใช่ปะ เพียงฟ้า : ใช่ ๆ จีเซล : เออ ค่อยโล่งใจหน่อย หลังจากที่พิมพ์ข้อความตอบกลับเพื่อนสนิทไป เจ้าของใบหน้าสวยก็พึมพำเอ่ยออกมา "เฮ้อ! อย่างน้อยก็ยังมีเรื่องดี ๆ แหละนะ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more