หลังจากที่จางหยวนลี่ถูกอันหนิงกั๋วกงตำหนิต่อหน้าผู้คนมากมาย นางที่ถูกตามใจมาตลอดทั้งชีวิต จะสามารถยอมรับความอับอายนี้ได้อย่างไร
"เหตใดท่านพ่อจะต้องหวาดกลัวกับขันทีแก่ๆ และบุตรีที่ท่านไม่เคยโปรดปรานด้วย อีกอย่างพวกเรายังไม่ได้ลบหลู่เกียรติท่านอ๋องแม้แต่เพียงครึ่งคำ ข้าเพียงหยอกล้อน้องสาวของตนเองเท่านั้น เขาจะหาเหตุผลใดมาลงโทษข้า"
"เจ้าหุบปากไปเสีย" อันหนิงกั๋วกงรีบตวาดลั่นใส่บุตรีคนโปรด
หลี่เพ่ยเจินรีบเข้ามาประชิดตัวบุตรสาว พร้อมกับเอ่ยเตือนสตินางบางอย่าง แต่ถึงกระนั้นจางหยวนลี่ก็ยังไม่ตระหนักถึงความเป็นจริง ถึงแม้หลี่กงกงจะเป็นเพียงขันทีชรา แต่ผู้คนที่อยู่ข้างกายของเฉินตงหยางใช่ว่าจะดูหมิ่นได้โดยง่าย ต่อให้บิดานางคืออันหนิงกั๋วกงแล้วอย่างไร หากเฉินตงหยางต้องการที่จะเล่นงานเขา ต่อให้บุรุษผู้นั้นมีอีกสิบชีวิตก็คงจะไม่พอ
"ใช่อยู่ถึงข้าจะเป็นเพียงขันทีชราที่คุณหนูใหญ่ของจวน
