มือหน้าของเฉินตงหยาง เลื่อนไปปลดอาภรณ์ของนางออกทีละชิ้นอย่างเบามือ พร้อมกันกับที่ความรู้สึกวาบหวามวิ่งผ่านไปยังหัวใจของเขา สองกลีบปากสอดประสาน กลีบปากหนึ่งบางหนึ่งอิ่มขบงับสอดประสาน เฉินตงหยางรู้สึกถึงลมหายใจที่ขาดห้วง จึงได้ถอนริมฝีปากออกมาอย่างแสนเสียดาย เขาจ้องมองกลีบปากแดงระเรื่อที่โดนบดบี้จากฝีมือตนเองอย่างรู้สึกพอใจ ฝ่าฝือขาวผ่องทุบไปที่แผงอกแกร่ง ด้วยแรงอันน้อยนิด ฝ่ามือบาง จึงถูกรวบมาจุมพิต อย่างอ่อนโยน พลอยทำให้ใบหน้าหวานซับสีเลือด
"มือเจ้าจะเจ็บเอาได้"
ใบหน้าสลักเสลาราวหยก คล้ายถูกปั้นจากสรวงสวรรค์เลื่อนเข้ามาใกล้ดวงหน้าของนางมากขึ้น ท้ายทอยของหญิงสาวถูกตรึงไว้ด้วยฝ่ามือหนา พร้อมกันกับที่ริมฝีปากโฉบเข้ามาอย่างร้อนแรง คล้ายนักเดินทางกลางทะเลทรายที่พบแหล่งน้ำ เรียวลิ้นหนาไล่ต้อนจนริมฝีปากของโจวลี่หลินรู้สึกชาหนึบ
อื้อ…
เสียงครางในลำคอยิ่งทำให้ชายหนุ่มเกิดความย่ามใจ มือหนาอีกข้า
