แม้แต่เฉินตงหยางเองก็ยังรู้สึกชะงักกับการกระทำของตนเอง แต่ดูเหมือนว่าผู้ที่มีผลกับการกระทำนี้มากที่สุดเห็นจะเป็นเว่ยเหวินซิน นางจ้องมองไปที่โจวลี่หลินด้วยสายตามาดร้าย
"เจ้าเป็นใคร"
"ซินเอ๋อร์อย่าได้เสียมารยาท นางคือชายาของท่านอ๋อง" เว่ยฮูหยินรีบบอกถึงสถานะของโจวลี่หลินให้กับบุตรสาวได้ทราบ ก่อนที่นางจะกล่าววาจาไม่ควรออกไป พร้อมกับหันมาเอ่ยกับโจวลี่หลินอย่างขอโทษ "ต้องขอประทานอภัยพระชายาด้วย นางพึ่งฟื้นขึ้นมา จึงยังไม่รู้ถึงสถานะของพระองค์ขอพระชายาอย่าได้ถือสา"
"ข้าย่อมไม่เคยเก็บเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้มาใส่ใจ"
เว่ยเหวินซินคล้ายกับสติหลุดลอยไปตั้งแต่ได้ยินว่าสตรีผู้นี้คือชายาของเฉินตงหยางแล้ว
'เหตุใดนางถึงไม่ตายไปเหมือนสตรีคนก่อนๆเล่า'
"และสตรีผู้นี้ก็คือผู้ที่ช่วยเหลือเจ้าให้ฟื้นขึ้นมา เจ้ารีบขอบคุณพระชายาเร็วเข้า"
เว่ยเหวินซินรีบปรับอารมณ์ของตนเองให้กลับมาสุขุม ใบหน้าที่แสดง
