หนีเสือปะจระเข้

1135 Words

แต่เธอก็พลาดท่า สองอาทิตย์ที่แล้ว ลุงโทรศัพท์มาบอกให้เธอไปรับเงินจำนวนหนึ่งที่ผับ ซึ่งลุงบอกว่าไปงานวันเกิดเพื่อนแต่ป้าจำเป็นต้องใช้เงินด่วน และให้เธอนั่งรถไปรับเงินจำนวนนั้นมาให้ป้าหลังเลิกเรียน ซึ่งวันนั้นเธอมีเรียนเซคชั่นหกโมงครึ่ง กว่าจะเลิกก็สองทุ่มครึ่ง จึงได้นั่งรถไป เมื่อไปถึงลุงก็คะยั้นคะยอให้นั่งและรับประทานอาหาร ด้วยความหิวเธอก็จัดการกับข้าวผัดแหนมที่ลุงสั่งมาให้เสียเรียบก่อนจะดื่มน้ำเปล่าเสียหมดแก้ว ห้านาทีต่อมา หญิงสาวรู้สึกมึนงงแปลก ๆ มันง่วงงุนผสมร้อนในกาย เธอรังเกียจเสมอเมื่อลุงสัมผัส แต่วันนั้น เธอกลับรู้สึกว่ามันดี เขาเริ่มเข้ามากอด เข้ามาสูดดมความหอมจากเรือนกายสาวแรกรุ่น มือเริ่มตะกรุมตะกรามบีบเคล้นไปทั่ว เธอปัดป้องเขายิ่งรุกเร้าหนัก ในผับทั้งมืดทั้งเสียงดัง เลยไม่มีใครสนใจ ลุงเริ่มล้วงมือเข้ามาในกระโปรง ตอนนั้นล่ะที่เพียงขวัญรวบรวมสติวิ่งหนีออกมาจากผับนั้น แล้วเธอก็หนีเสือปะจระเข้ หนีลุงชายปะลุงมาร์ติน ! จะเอายังไงดีหนอ อยู่ที่นี่ก็ไม่ปลอดภัย ออกไปก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี แต่เธอไม่อยากพลาดท่าเสียทีให้กับลุงเขย ไม่อยากได้ชื่อว่ามีผัวคนเดียวกับป้า ไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้ที่ป้าแท้ ๆ ไม่เคยมีความรักความห่วงใยให้กับเธอแม้แต่น้อย ไม่แน่นะ ผู้ชายหน้าฝรั่ง อีตามาร์ตินคนนั้น อาจจะเป็นคนดีก็เป็นได้ หญิงสาวคิดปลอบใจตัวเอง “ หนูจะไปอยู่กับคุณมาร์ตินค่ะ ” เธอตัดสินใจในวินาทีนั้น เด็กสาวเก็บข้าวของใส่กระเป๋าลวก ๆ แล้วเดินตามป้าลงไปข้างล่าง ส่วนลุงชายนั้นเดินกลับเข้าห้องไปอย่างไม่พอใจที่เหยื่อชายแก่หัวงูอย่างหลานสาวต้องหลุดมือไป และไม่อยากลงไปพบมาเฟียผู้เป็นเจ้าหนี้รายใหญ่เบื้องล่าง “ มาแล้วค่ะคุณมาร์ติน ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ ” มาร์ติเนซเงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียง หลังจากที่หญิงกลางคนหายไปราวยี่สิบนาที หลังจากที่กระโดดงับข้อเสนอของเขาอย่างทันควัน แถมยังไม่มีทีท่าว่าจะเป็นห่วงเป็นใยหลานสาวแม้แต่น้อย ราวกับว่าอยากกำจัดไปให้พ้น ๆ “ ยัยขวัญ สวัสดีคุณมาร์ตินสิลูก ” เพียงขวัญเงยหน้ามองเขาแล้วกระพุ่มมือทำความเคารพ ดวงตากลมโตแดงก่ำเหมือนคนพึ่งร้องไห้มา ถ้าเขาไม่คิดไปเองเขาว่าร่างบอบบางนั้นสั่นเทาเล็กน้อย กลัวเขา งั้นเหรอ ? หรือว่าสั่นอยากจะโดน ? “ สวัสดีค่ะคุณมาร์ติน ” เสียงใสเอ่ยทักทายสั่น ๆ เขายกยิ้มมุมปากเพื่อหวังจะ ผูกสัมพันธ์ให้ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี แต่เธอกลับรู้สึกว่าเหมือนงูเจ้าเล่ห์ที่หวังจะรัดเหยื่อแล้วเขมือบลงท้องเสียมากกว่า “ สวัสดี หนูเพียงขวัญ ” แล้วคุณป้ารัตน์ก็รีบชิงร่ายยาวถึงคุณสมบัติหลานสาว “ เดี๊ยนขอบคุณมากเลยนะคะที่มีจิตใจกรุณา หลานเพียงขวัญของดิฉันคนนี้เป็นเด็กดีมาตลอด ผลการเรียนนี่ไม่เคยได้อันดับมากกว่าที่หนึ่งถึงห้าเลย เรียบร้อย ไม่เถลไถล ยิ่งเรื่องเพื่อนชายนี่ไม่เคยมีเลย ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ” เพียงขวัญเผลอเหลือบสายตามองเขาแว้บหนึ่ง แล้วก็เป็นความคิดอันผิดมหันต์ เมื่อดวงตาคมกริบนั้นมองมาที่เธออยู่แล้ว ความร้อนมันวิ่งปั่นป่วนไปทั่วท้องน้อย นี่กระมังที่เขาเรียกว่ากินปูนร้อนท้อง ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง งั้นเหรอ ! มุมปากหยักของมาเฟียหนุ่มใหญ่ถูกยกยิ้มขำ ๆ สาวบริสุทธิ์ที่ไหนจะไปถอดกางเกงในถ่างขาเชิญชวนให้ผู้ชายลองลิ้มแบบนั้นเล่า แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ เมื่อคุณป้าแสนดีเล่นละครมา เขาก็ต้องเล่นละครกลับไปเหมือนกัน “ ดีครับ ถ้ารู้ว่าเป็นเด็กดีแบบนี้ผมก็สบายใจ เพียงขวัญ ต่อไปนี้หนูจะอยู่ในอุปการะของฉัน เราจะเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ให้หนูเรียกผมว่าแด๊ดดี้หรือไม่ก็ป๋า โอเคนะ ” “ อ๋อ ที่แปลว่าพ่อใช่ไหมคะ แหมคุณมาร์ตินเนี่ย เป็นพ่อที่อบอุ่นใจดีจริง ๆ ” เสียงแหลมของคุณป้าสอดขึ้นอย่างเอาอกเอาใจ แด๊ดดี้หรือป๋า มันแปลว่าพ่อ ใช่.. แต่สำหรับคนอย่างเขา เพียงขวัญแน่ใจว่ามันไม่ได้หมายความว่าพ่อเป็นแน่... พ่อที่ไหนจะทั้งดูดทั้งเลียลูกตัวเองแบบนั้น พ่อที่ไหนจะแผ่รังสีความร่านร้อนมาทางสายตาให้ลูกสาวตัวเองตลอดเวลาแบบนั้น แต่เธอไม่มีทางเลือก เขาคือทางสุดท้ายที่จะสามารถพาเธอออกไปจากบ้านนี้ ออกไปจากเงื้อมมือของลุงเขยจอมหื่น ไม่แน่นะ เขาอาจจะเป็นคนดี รักและเอ็นดูเธอราวกับลูกกับเต้าก็เป็นได้ เพียงขวัญคิดโง่ ๆ ให้ตัวเองสบายใจ ทั้งที่รู้ว่าความเป็นไปได้ของมันพอ ๆ กับที่ดวงอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตกนั่นละ ช่างมันเถอะ เธอพร้อมแล้วที่จะเผชิญกับทุกสิ่งทุกอย่าง อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด คิดได้เช่นนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาดุเฉี่ยวคมกริบนั้นตรง ๆ ก่อนเรียกเขาเสียงหนักแน่น “ ขอบคุณมากค่ะ ป๋ามาร์ติน ” *** “ กลัวอะไรนักหนา ” เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางมองขำ ๆ ที่สาวน้อยเบียดร่างบอบบางของตนเข้ากับประตูรถลีมูซีน ราคาแพง เธอนั่งตอนหลังคู่มากับเขา เพียงขวัญหันไปมองเขาแว่บหนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบสั้น ๆ “ หนูไม่ได้กลัว ” “ ไม่กลัวแล้วไปนั่งเบียดประตูรถทำไม ทีคืนนั้นยังไม่เห็นเป็นแบบนี้ ” ใบหน้าหวานแดงก่ำ ตอบกลับไปปากคอสั่น “ คืนนั้นหนูไม่รู้ตัว หนู.. เอ่อ.. หนูไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ” มาร์ติเนซกระตุกยิ้มที่มุมปาก “ ฉันต้องเชื่อเธอใช่ไหม ” “ ไม่เชื่อก็ตามใจคุณ ” พลันมือใหญ่ก็เอื้อมคว้าที่เอวบางแล้วยกมานั่งบนตัก เธอร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ “ เธอทำให้ฉันคลั่ง เพียงขวัญ ” “ หนูไม่รู้ หนูไม่ได้ตั้งใจ ปล่อยหนูนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ ” เธอดิ้นพลางใช้มือทั้งสองดันไปที่แผงอก พยายามดิ้นรนลงจากตักและพันธนาการนั้น แต่ก็ไม่สามารถ “ อย่าดื้อสิ ” “ ปล่อยหนู ! ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more