BENEFITS 2
1305 Words
BENEFITS 2
Daniel
“Ma, kaya ko na ito. Ako nang bahala sa buhay ko, pabayaan mo na ako.”
Pinapabalik na kasi ako ni Mama sa may Barcelona, wherein doon na siya nakabase at nagtayo ng sarili niyang Bakery Shop.
“Bakit kasi ‘di ka nalang lumapit sa Daddy mo. Mag-ama nga kayo, pareho kayong mataas ang pride.” giit pa ni Mama.
“After everything he did to our family? No freaking way, ‘di ko kailangan ng pera niya.”
“Pero, nahihirapan ka naman?”
“Ma, it's a process. Kailangan talaga na madaanan natin iyan, in order for us to make it to the top.”
“Tss. Basta, if hindi mo na kaya umuwi ka na dito okay?”
“Ma, uuwi lang ako diyan kapag successful na ako and i will bring you back here sa malaki at malapalasyo mong bahay.”
“Anak, hindi ko naman kailangan ng malapalasyong bahay. Makasama lang kita sapat na iyon sa akin.” i compose myself not to cry, kasi kapag narinig ako ni Mama na humikbi o umiyak for sure hindi iyan magdadalawang isip na bumiyahe papunta dito sa pilipinas at kaladkarin ako pabalik sa Barcelona.
“Ma, i love you.”
“I love you too, anak. And I really really missed you.”
“Ma, i have to end this call mukhang nandito na iyong kameeting ko.” sabi ko kay Mama pero sa totoo lang si Diego lang talaga iyon. Kaibigan ko na hinihingian ko ng tulong sa problema ko ngayon.
“Oh, bro kamusta?” we'd shake hands at umupo na siya sa may couch. He looks uneasy and by the look on his face, I know something is not okay.
“Bro kasi…”
“It's okay. I understand.” he doesn't need to say it. Gets ko na. He is putting his own business din kasi and i heard from some of our friends na malas raw ako sa business kaya siguro ayaw nila na maincorporate ako sa kaniya.
“I'm sorry, bro.” tumayo siya and he tap my shoulder at kinuha ko ang baso sa may table na may lamang alak at nilagok ko iyon. I saw him, shook his head before he went outside my bar.
“Sir, nagbaback flow po iyong banyo.” sigaw ng isang staff ko. Sa sobrang inis ko, i throw the glass at nagmumura ako ng minutong iyon.
“What the f**k, ano namang alam ko diyan ah?” i shouted to my staff sabay sipa doon sa may table sa harapan ko.
Fuck this life!
…
I went outside to clear my mind, feeling ko kasi di ako makahinga sa loob ng bar at mas nasstress ako doon, lalo na kung iniisip ko iyong mga problema ko, then i accidentally bumped into this girl who carried lots of stuff and by the look on her face, mukhang natanggal siya sa trabaho.
“Paharang-harang kasi e.” I told her then she started to cry, I wondered. I didn't do anything to her, tapos bigla nalang siyang umiyak? Baliw ba siya?
“Wag mo na kaya akong tulungan. Leche ka! Umalis ka na sa harapan ko." She started to shout and make a scene. May iilang tao na ang nakatingin sa amin, maybe they're thinking na magkasintahan kami na nag-aaway sa gilid ng kaslada.
“Inaano kita? Bakit ka umiiyak? Binibiro ka lang e,” sabi ko sabay panay tingin ko sa mga tao sa paligid, baka kasi bigla nalang may sumapak sa akin at isipin nga nila na kinakawawa ko itong babaeng ito tapos umiiyak pa sa harapan ko. Napakagaling naman oh!
"Wala kang pakielam.” then her tears flows again in her beautiful face. What is her problem? Bakit siya umiiyak?
"Mayroon akong pakialam, nabangga kita malay ko ba kung nasaktan kita sa nagawa ko?” paliwanag ko, then there's a big guy na palapit sa amin. Natakot ako, kaya umurong ako bahagya akala ko susugurin na ako, mabuti nalang dumaan lang sa gilid ko at nakiisyuso. Doon na ako nakahinga ng maluwag.
"Tang-ina! Tigilan mo ako kuya, kundi masasapak kita.” she stood up and try to start a fight with me. Umaksyon pa siyang sasapakin ako. Itong bubwit na ito, ang lakas ng loob? Sa inis ko, i leave her alone at hindi ko na siya nilingon pa. Then my phone rang and I answered it. It was my girlfriend, Julia.
“Hi, babe?”
“Where are you dumbass?” sa tono ng boses niya parang may di magandang nangyari.
“Uhm, on the 5th st. I was headed to the apartment, bakit?”
“Wala ka nang babalikang Apartment, dumbass!” Napamura ako sa hangin. f****d! Nakalimutan ko na ngayon pala iyong huling araw para doon sa eviction letter sa apartment ko.
“Nakakahiya, all of my stuff ay nasa labas! Ano bang nangyayari sa iyo, Dan?” she sounds so upset.
“Stop calling me dumbass!” tugon ko.
“If you're not doing something about this, you'll regret this, Dan. I'll make sure of that.” she said then she hung up.
Sa sobrang inis ko, sinipa ko iyong trashcan sa gilid at nagkalat iyong mga basura sa harapan ko at pinagtitinginan ako ng mga tao.
“What?!” i almost shout saka siya nag-iwasan at nagpatuloy sa paglalakad nila.
…
If you're not gonna pay me on time, this will happen to you too.
Ilang araw na akong di pinapatulog ng mga sinabi ni Whitebeard. Malaki, ang pagkakautang ko sa kaniya dahil na rin doon sa pagsusugal ko noong nakaraang buwan. Hindi ko naman Inaasahan na matatalo ako. So, now i owe him Ten Million Pesos, saan naman ako kukuha ng ganoong kalaking pera, aber?
If you're not gonna pay me on time, this will happen to you too.
Bugbog sarado ang mukha ng isang lalaki na halos hindi na makilala ang mukha dahil sa natamo nito. Pilay din ang ilan sa bahagi ng katawan niya at kulang nalang ay huminto ang hininga niya para matapos na ang kalbayrong nararanasan niya.
Pinakita ni White Beard ang maaaring mangyari sa akin kapag hindi ako nagbayad ng tama at kinakabahan na ako dahil isang linggo nalang ang nalalabi at matatapos na ang palugit niya sa akin.
Kilalang gangster si Whitebeard. Sa totoo lang, mabait naman siya kaso nga lang kapag hindi ka naging mabait sa kaniya at niloloko mo siya, hindi lang buhay mo ang nasa alanganin, kundi maging ang buhay ng pamilya mo.
“Dude, bakit di mo nalang kasi tanggapin iyong offer ng Daddy mo na project.” sabi ng kaibigan kong si Oliver. I was on the coffee shop near sa Apartment ko and drinking my favorite coffee flavor. Nonfat Cappuccino while talking to him a video call.
“Really? Pati ba naman ikaw?” hindi ako makapaniwala na pati si Oliver ay sasabihin ang bagay na iyon. He was my best friend.
“I'm just being practical, Dan. Besides, wala ka nang choice.”he said and it saddened me to see that, wala silang tiwala sa akin.
“I still have a choice, Oliver and you know that.” tugon ko sa kaniya.
His eyes widened in disbelief and he couldn't believe that I could actually do that.
“Dude, seriously? That's your f*****g favorite car.” he almost shouting.
“Chill, i can still buy a new car if maayos ko ang problema ko sa Bar at kay White Beard.”sabi ko pero, deep inside nasasaktan ako. He's right. Colby was my favorite car. 2017 Ford Mustang.
“Okay, let say na mabenta mo nga iyan. Dude, that’s worth almost Three Million pesos, and you still need to gather seven million pesos, how can you do that?”
- Writer
