“พ่อเลี้ยง...”
เสียงที่ดังแทรกขึ้นทำให้ทั้งจเด็จและนภัทสรีย์ต่างหยุดชะงักและเมื่อจเด็จหันกลับไปก็เห็นว่าเกนหลงยืนนิ่งอึ้งอยู่ที่ประตูห้องครัวเวลานั้นเองทำให้เขาต้องรีบผละห่างจากนภัทสรีย์ที่ก็มีสีหน้าตกใจเช่นกัน เกนหลงเห็นภาพนั้นเต็มตาแต่ก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนที่จเด็จถามขึ้นว่า
“มีอะไรเเหรอเกนหลง พรวดพราดเข้ามาในครัวแบบนี้”
“เกนหลงจะมาเรียนให้พ่อเลี้ยงทราบค่ะว่ามีแขกมาขอพบค่ะ”
“ใครกันน่ะ”
“เขาบอกว่าเขาชื่อหมวดคเชนทร์ค่ะ จะมาขอพบพ่อเลี้ยงตอนนี้เขารออยู่ที่ห้องรับแขกค่ะ”
คำตอบของเกนหลงทำให้จเด็จหันไปมองน้องเมียของเขาที่ก็ยืนนิ่งเหมือนกับทำอะไรไม่ถูก สักครู่เขาจึงหันไปพูดกับเกนหลงว่า
“เดี๋ยวฉันจะออกไปพบเขา ช่วยจัดน้ำจัดขนมไปเสิร์ฟให้แขกของฉันด้วย เขาเป็นเพื่อนฉันเอง”
พูดจบจเด็จก็ทำท่าจะเดินออกไปแต่แล้วเขาก็หยุดชะงักแล้วหันกลับไปยังนภัทสรีย์และบอกว่า
“จะไม่ออกไปพบหมวดคเชนทร์เพื
