“คงไม่ต้องเหรอกจ้ะ พี่เด็จก็เหมือนกันนะคะ ไม่ต้องไปส่ง เดี๋ยวเพียงจะกลับไปนอนที่ห้องเองเพราะว่าวันนี้พี่เด็จก็จะต้องลงงานที่ปางไม้ตอนเช้า เห็นว่าต้องรีบไปดูแลคนงานที่เกิดอุบัติเหตุด้วยถ้ายังไงเพียงขอตัวกลับไปที่ห้องก่อนนะคะ”
กล่าวจบเพียงกมลก็ลุกขึ้นและเดินจากไปทิ้งไว้แต่นภัทสรีย์กับจเด็จนั่งอยู่ที่ซุ้มไม้เพียงสองต่อสอง ขณะนั้นนภัทสรีย์ก็ถือโอกาสลุกขึ้นและเก็บจานชามโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกับจเด็จแม้สักคำทั้งที่รู้ว่าเขาจ้องมองเธออยู่ไม่ยอมละสายตา แถมเวลาจ้องมองก็ยังจ้องเธอด้วยแววตาอันแข็งกร้าวซะด้วย หากแต่นภัทสรีย์ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเก็บจานชามและเดินออกไปจากที่นั้นอย่างเงียบๆนำจานกลับไปไว้ที่ห้องครัวโดยที่ไม่รอให้ป้าวรรณากับบัวคลี่ต้องมาเก็บให้เสียเวลาและในห้องครัวขณะนั้นก็ไม่มีใครอยู่ เธอวางจานและแก้วลงในอ่างล้างจานแต่พอหันกลับไปกับต้องตกใจเพราะจเด็จเข้ามายืนอยู่ด้านหลังในระยะประช
