แปด
เมฆหมอกคลุมเครือ
ภายในเรือนของท่านเจ้าเกาะบัดนี้มีเพียงเผิงซือเยียนกับชางเลี่ยงหง บ่าวไพร่ได้รับคำสั่งให้ออกไปรออยู่ด้านนอก คาดว่าการพูดคุยระหว่างนายทั้งสองคงใช้เวลานานพอสมควร
ผู้เป็นมารดากวาดตามองห้องทำงานกว้างที่เต็มไปด้วยตำราและเอกสารอยู่ครู่หนึ่ง สังเกตเห็นว่าบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่มีม้วนกระดาษและหนังสือสัญญามากมายซึ่งเหลือทิ้งค้างไว้ ก่อนที่เผิงซือเยียนจะผายมือให้มารดานั่งลงบนตั้งสำหรับรับแขก โต๊ะเตี้ยที่วางกั้นเตรียมชาไว้พร้อมแล้ว
“ท่านแม่ เชิญดื่มชา”
สตรีวัยกลางคนใจเย็นลงบ้างแล้ว ขณะที่วางถ้วยชาลงบนโต๊ะก็ทอดมองไปยังหน้ากากอันแสนน่ากลัว ในดวงตาเกิดประกายสั่นไหว
“แม้กระทั่งยามที่เราอยู่กันตามลำพังสองแม่ลูก เจ้าก็ยังไม่คิดจะถอดหน้ากากนั่นออก”
“ข้ายังไม่พร้อม” บุตรชายตอบเพียงเท่านั้น
“ซือเยียน...เจ้าคิดว่าจิตใจของคนเป็นแม่ที่ไม่ได้เห็นหน้าค่าตาลูกมาสี่ปีจะรู้สึกเช่นไร” น้ำเสียงขอ
